Eerste beklimming Nanga Parbat

De namen Nanga Parbat en Hermann Buhl zijn sinds 3 juli 1953 onlosmakelijk met elkaar verbonden. De toen 29-jarige Oostenrijker beklom als eerste solo de top van de 8.125m hoge berg die gelegen is in de westelijke Himalaya, in de Pakistaanse regio Kasjmir.

Albert F. Mummery

Sinds 1895 waren diverse expedities niet succesvol in hun pogingen de negende hoogste berg van de wereld te beklimmen. Maar liefst 31 mensen, waaronder ervaren klimmers als Albert F. Mummery, Willy Merkel, Uli Wieland en Willo Welzenbach, kwamen om het leven tijdens de vruchteloze beklimmingen. Op 3 juli 1953, bijna 60 jaar na Mummery's eerste poging, wist Hermann Buhl (1924-1957) de Nanga Parbat, één van de 14 achtduizenders, te bedwingen.

Solo naar top Nanga Parbat

De bergbeklimmer en berggids uit Innsbruck bereikte Kamp V op 6.900m op 2 juli 1953 samen met Otto Kempter, Walter Frauenberger en Hans Ertl. De laatste twee daalden daarna af naar Kamp IV. Samen met Kempter zou Buhl de volgende dag de resterende 1200 meter afleggen. Buhl verdroeg het wachten echter niet langer en besloot 's nachts zonder partner te vertrekken. Met behulp van Pervitin bereikte Buhl met een enorme inspanning de top rond 19:00 uur lokale tijd. Na een pauze van een half uur begon Buhl aan de afdaling maar door de inkomende duisternis was hij gedwongen de nacht staande door te brengen rond de 8.000 meter. Dankzij het ongewoon milde weer overleefde Buhl het al verloor hij zijn tenen, en volledig uitgedroogd, koud en al zwaar hallucinerend daalde Buhl in de ochtend verder af. Hij arriveerde 41 uur na zijn vertrek in Kamp V.

Fatale klim Chogolisa

Hermann Buhl speelde het klaar om 4 jaar na zijn opmerkelijke prestatie de Broad Peak (8.051m) met zijn tweede 'eerste beklimming' te bedwingen zonder extra zuurstof. Enkele weken na deze krachttoer stierf hij door een val van de Chogolisa (7.654m). Zijn lichaam is nooit teruggevonden.