Bergwandelen met kinderen vanaf 8 jaar

Op vakantie met kinderen, is dat nou altijd leuk? Ik bedoel niet leuk als in ‘gezellig’ of ‘eindelijk vrij’ of ‘lekker met elkaar’. Nee, ik bedoel leuk als in ‘jezelf zijn’, ‘één zijn met de natuur’, ‘een inspanning leveren’. Vakantie zoals vakanties waren voordat de  kinderen er waren. Je hart ophalen in het Grote Buiten. Dat is wandelen in de Pyreneeën. En ja, dat is ook weer wennen. En lang niet altijd ‘a walk in the park’.

Tekst en foto’s: Roelof Borst/Bergtoppers

Bergvakantie is een stuk avontuurlijker

Een bergvakantie in de Pyreneeën is voor de gemiddelde Nederlander soms onzeker en onduidelijk en daardoor een stuk avontuurlijker. De afstanden zijn groot, de oriëntatie onoverzichtelijk, de gebruiken ondoorgrondelijk Frans. De Nederlandse rechtlijnigheid en vlakte maakt plaats voor reliëf. De omgeving is onbeschrijfelijk mooi. Wandelen door de wolken, aasgieren die vlak boven je hoofd drijven op de thermiek, een waterflesje vullen in een koele beek of een onmetelijk uitzicht alle kanten op vanaf een zojuist bedwongen piek.

De vermoeidheid slaat toe

Maar het is ook een kind dat na een adembenemende beklimming struikelt en vloekt dat het niet meer verder wil. De vermoeidheid slaat toe. Wat te doen? Een stukje chocolade of een slok water? Kom op, het valt mee! Toch een korte pauze gunnen? Ik ben zelf ook moe, maar mag er niet aan toegeven. Het is nog ver en we moeten door. Hoe ver dan precies, waar zitten we nu op de kaart, moeten we nog meer klimmen of enkel dalen? Krijgen we nog regen? Die zon is warm zeg. Gaan we het halen? Wat als… Ik maak mijn gedachte niet af, maar loop door. Mijn kinderen zijn voor me, achter me, naast me. Soms stil, dan weer vol verhalen, samen ontdekken, kijken en wegdromen. Ook zij zetten stap voor stap, ongewoon veel uren op een dag. En ook zij houden vol.

Na een lange wandeldag bereiken we het terras van onze eindbestemming. Een man staat op en applaudisseert voor onze kinderen: BRAVO! FORMIDABLE! Ze zijn moe, heel moe, maar ze glimmen van trots. Dit was spectaculair! Aan tafel eten ze peultjes die op dat moment de lekkerste groenten ter wereld zijn, maar thuis niet te eten. We vragen ze wat het mooiste was van de vakantie: de vogels, de wolken, de bergen zelf misschien? Daphne antwoordt: ‘Dat ik mezelf heb overtroffen. Ik had niet verwacht dat ik dit zou kunnen’. Elias sluit zich daarbij aan. Ze zijn trots op zichzelf en terecht. Zijn ze nou ook langer geworden of verbeeld ik het me maar? Arjeh en Diane liepen het Berk programma met Daphne (10) en Elias (7).

Onze tips voor een bergwandeling met kinderen

Naast de algemene wandeltips die de meeste bergwandelaars wel kennen nog wat speciale tips voor kinderen:

• Zorg uiteraard voor goede schoenen, liefst met een Vibram zool zodat ze bij nat weer ook grip hebben. Via marktplaats kun je soms ook tweedehands schoenen regelen.
• Geef kinderen een eigen rugzak en deel niet 1 rugzak met 2 kinderen.
• Heeft een kind het zwaar/moeilijk dan kun je altijd nog zijn/haar rugzak overnemen
• Laat kinderen voorop lopen met een routebeschrijving. Zijn er meerdere kinderen wissel dit dan af.
• Laat kinderen met andere, onbekende, kinderen lopen, hierdoor motiveren ze elkaar.

Tips voor Puberkinderen

Wanneer pubers samen met leeftijdgenoten lopen, hebben ze vaak de tijd van hun leven. Het lopen gaat ze makkelijk af en ‘s avonds wordt er geslapen in refuges. Soms hebben de kinderen een eigen kamer. Net een soort schoolreisje

Tips voor ouders van (Puber)kinderen

Onderschat niet wat kinderen kunnen, vaak ligt het probleem niet bij de kinderen maar bij de ouders. Ouders willen de kinderen ontzien waardoor ze (te) veel meenemen in een rugzak……

Bergtoppers bestaat inmiddels uit een gezin met 2 kinderen van 15 en 16 jaar.
Vanaf 2000 hebben we in de Pyreneeën gewoond en veel gewandeld. Bijna alle wandelingen die we verkopen hebben we met de kinderen gelopen.

Bergtoppers organiseert wandelvakantie voor kinderen vanaf 4 jaar, 6 jaar, 8 jaar en 10 jaar. Vanaf 6 jaar is het mogelijk om een groepsreis te boeken waardoor je met andere gezinnen (en kinderen) op stap gaat. Hierdoor motiveren de kinderen elkaar vaak. De ouders hoeven zich dan alleen  maar te concentreren op het wandelen.