Binntal op sneeuwschoenen

Op de Albrunnpass proberen we door de wolken en de sneeuw heen te kijken om nog iets van de omgeving te zien. Als ik mijn windmeter omhoog steek registreren we windstoten van 55 km/u en een 'wind chill' van -22 graden. We zetten een skibril op en trekken de koortjes van onze capuchon strak aan. Tijdens de afdaling lopen we tegen de wind in. De kou bijt in mijn gezicht en ik bescherm mijn neus met mijn handen.

De tweede dag van de sneeuwwandeltocht in Wallis staat in het teken van het verkennen van de route die we morgen gaan lopen. Daarnaast oefenen we met lawinepiepers. De bijtende kou jaagt ons al snel weer de onbemande Binntal Hütte in. Toen we hier gisteren in de storm aankwamen moesten we eerst de deur uitgraven die volledig ingesneeuwd was. Na het aansteken van de houtgestookte fornuis en de kachel beginnen we met het smelten van sneeuw. Pas na het eten van de meegebrachte kaasfondue komen we weer wat op temperatuur.

Stage in de sneeuwVoor mij is dit de laatste stage voor mijn opleiding tot International Mountain Leader. Ik ben reuze blij met dat ik mee kan met Allard van Lingen op deze trektocht van sneeuwwandelen.com. De zwaarste tocht uit zijn programma vertrekt vanuit het Binntal in Wallis en passeert de grens met Italië. De huttentocht voert ons over diverse passen van 2300 meter (en hoger) en we lopen door de sneeuw op plaatsen waar in de winter maar weinig mensen komen. De omgeving ziet er prachtig uit, zeker omdat er de afgelopen dagen 60 centimeter nieuwe sneeuw gevallen is.De sneeuw die de bergen zo mooi maakt zorgt er tijdens het lopen voor dat we een enorme inspanning moeten leveren. Tijdens het aanleggen van het spoor zakken we diep weg. Bij toerbeurt lopen we voorop. Voor de mensen die achterin de groep lopen gaat het soms niet snel genoeg waardoor ze regelmatig stil moeten staan.Voor mij is dit een geweldige ervaring. Bij alles wat we doen sta ik stil staan bij de planning van deze tocht in combinatie met sneeuw- en lawinekunde. Ik kan nu de kennis toetsen aan de praktijk. Ik kan de verschillende soorten sneeuw voelen en de invloed zien die het heeft op het lawinegevaar.

FinaleAls we op donderdag vertrekken uit Riale in Italië spelen de sneeuwcondities ons nog steeds parten. Daarbij komt dat we nu in de wolken lopen en het begint te sneeuwen. Als we de Vallone di Nefelgiù doorkruisen klimmen we zo'n 1200 hoogtemeters. Na de afdaling proberen we ons te oriënteren voor het oversteken van de laatste pas. De wetenschap dat het beklimmen van de Passo del Vannino (2700m) ons teveel tijd gaat kosten maakt dat we uitwijken naar Refugio Margaroli. De berghut ligt op een half uurtje lopen. Daar zijn we deze week al eerder geweest en we worden allerhartelijkst ontvangen. Ondanks dat we het plan bij moeten stellen zijn we heel tevreden. Gelukkig hebben we altijd een plan B voor het moment dat er iets tegenzit. De volgende dag steken we onder een wolkenloze hemel alsnog de pas over en na een lange afdaling finishen we weer in Binn waar we zes dagen geleden zijn vertrokken.

TevredenIk zit in de ICE naar huis en schrijf mijn verslag. Ik ben uiterst tevreden. Rijk, is het woord wat in mijn hoofd blijft rondzingen. Rijk, omdat ik mee mocht met deze geweldige trektocht en leuke groep mensen. Rijk, omdat ik in één week zoveel facetten van het alpiene sneeuwwandelen heb kunnen ervaren. Een mooie laatste stage!