De eerste bergwandeling

We zijn op vakantie in Oostenrijk. Niet alleen ons geliefde vakantieland om er in de bergen te wandelen, maar ook omdat Oostenrijk een kindvriendelijk land is. En met een kleine peuter is dat uiteraard handig. 

Tekst en foto's: Eva Bruynooghe

Het is de eerste zonnige warme dag na enkele dagen van frissere temperaturen en zelfs uren regen aan een stuk. We beslissen om een bergwandeling te maken. Met peuter, uiteraard. Mama met de rugzak met rantsoen, papa met wandelzak met onze kleine meid er in. Voor onze dochter de eerste bergwandeling op redelijke hoogte. 

De wandeling start vanaf de Ahornbahn in Mayrhofen en gaat richting de Edelhutte. Om op de Ahorn te geraken, maken we gebruik van een gondelbaan die ons naar het bergstation brengt. Op ongeveer zes minuten staan we op 1.978 meter hoogte. De start van een avontuurlijke dag.  

De eerste kennismaking met de gondelbaan 

Voor onze kleine meid is het ook de eerste keer dat ze in een kabelbaan zit. Aanvankelijk dacht ik dat dit haar ding zou zijn: een stralende peuter vol verwondering, met de neus tegen het raam gedrukt, kijkend naar de stijgende omgeving van bos, bomen en bergen. Maar niets is minder waar. Het blijkt helemaal haar ding niet te zijn. Het enige huilende kindje in de cabine is de onze. De hele rit, die gelukkig niet zo lang duurt huilt ze onophoudelijk.  

Omdat we voorbereid zijn over het grote hoogteverschil en de druk in de oren, geven we haar een snoepje en laten we haar frequent drinken. Slikken vermindert namelijk de druk en pijn in de oren. Maar niets helpt om haar te troosten. Van zodra onze dochter terug voet op (berg)bodem zet, is ze terug haar vrolijke zelve.

Picknicken 

Boven aangekomen zou je denken meteen de frisse berglucht op te snuiven. Maar niets is minder waar. Het ruikt er naar… zonnecrème. De zon geeft zichzelf ten volle. In de bergen is de UV-straling hoger, dus insmeren maar. Wat iedereen daar boven op de berg aan het doen is.  

De rugzak is volgeladen met lekkers, want we willen picknicken. Aan het bergstation is er heel wat mogelijkheid om te genieten van een picknick, al is het maar door de prachtige omgeving. Stilzitten zit er niet in. Onze meid ontdekt er van alles. En hoewel het er geen speelplein is, vindt zij juist van wel. Ze rent overal rond en besluit zich neer te zetten op de bankjes bij andere gezinnen.  

Start van de wandeling 

Onderweg naar het startpunt van de eerste bergwandeling komen we koeien tegen. Zoals je wel weet, lopen deze gewoon in het wild rond. Zalig. De koebellen klinken overal in het rond. Onze dochter is gek van koeien; we wonen zelf naast een boerderij waar we quasi dagelijks een dag zeggen tegen alle boerderijbewoners. Uiteraard mag dan ook geen foto ontbreken van onze meid naast zo’n koe (met afstand, uiteraard). Alleen zijn wij ouders vergeten dat een koe soms wel iets ‘dropt’. We zien onze dochter springen in een koeienvlaai alsof het een plas is en weten meteen hoe laat het is. En het is een kanjer van een koeienvlaai. Wat ben ik blij dat ik haar ‘s ochtends geen sandalen heb aangedaan. Even terugkeren naar het publieke toilet waar ik de schoen zo goed als proper uitwas. We kunnen er al snel mee lachen; hier gaan we nog vaak over vertellen.  

De tocht 

Onze wandeling is niet zo lang in kilometers, maar het is wel een pittig wandelingetje. Uiteraard wordt er geklommen en gedaald. Onze dochter geniet zichtbaar van de wandeling. In haar troon wordt ze meegedragen door papa. Niets vermoeiends aan, zelfs een dutje kan er van af. Onderweg naar boven spreekt een Duitser mijn lief er over aan. Terwijl hij naar onze dochter wijst, zei hij: “ah, die beste plätze”. En gelijk heeft hij.  

Hoe meer er geklommen wordt, hoe groter de afstand tussen papa (met dochter bij zich) en mama. Papa voelt zich in zijn element, mama’s humeur zakt. 

Aangekomen aan de Edelhutte realiseert mijn vriend dat onze dochter maar één schoentje aan heeft. Het andere hangt namelijk te drogen aan mijn rugzak, ergens ver weg (niet écht ver weg, maar voor mij lijkt de berghut nog ver weg).  

Uiteindelijk kom ook ik aangestrompeld. Hoewel de cola er naar zeepsop smaakt, speel ik hem gretig binnen. Even rusten en energie opdoen. Maar dat is buiten onze mini gerekend. Zij heeft net haar slaapje gehad en nog niet al te veel energie verspild. Dus even stilzitten om te genieten van een drankje, goulash soep en de plaatselijke Kaiserschmarrn zit er niet echt in.  

Allo 

De weg terug gaat veel vlotter, want er wordt vooral afgedaald. Ik kan er terug van genieten. Heerlijk, zo’n wandeling door de natuur: het tsjirpen van de krekels, het stromende water van de waterval in de buurt en de bellen van de koeien. Leuk om alle geluiden en geuren op te nemen.  

Onze dochter is een sociaal kind. Iedereen die ze tegenkomt, zegt ze gedag of wuift ze hen toe. Ook tijdens onze wandeling. Of het nu Italianen zijn, Duitsers, Nederlanders of lokale Oostenrijkers, dat maakt allemaal niet uit, want iedereen begrijpt ‘allo’.  

Ahornsee 

De eerste bergwandeling zit er op, tijd om te rusten. Niet ver van het bergstation vind je de Ahornsee. Een kleine waterplas, op maat van kinderen, en met een prachtig uitzicht van bergen overal rond je heen. Het water komt van de bergen en is dus koud, maar overheerlijk om even afkoeling te zoeken met de voeten of er zelfs in te zwemmen. Er is van alles te beleven. 

En terug… met de gondelbaan 

Uiteraard gaan we ook terug met de gondelbaan. Mijn lief zou dit gerust nog kunnen afgewandeld hebben, maar hiervoor bedank ik vriendelijk. Dochterlief lijkt al iets meer vertrouwd met de kabelbaan, maar echt haar ding is het niet.  

En nog een keer 

Een paar dagen later besluiten we om nog eens tot boven te gaan. De temperaturen stijgen in het dal tot rond 32° graden, dus we kunnen wel wat afkoeling in de bergen gebruiken.  

Papa kiest voor het avontuurlijke: hij wandelt ‘s morgens vroeg via de Edelhutte naar de Ahornspitze. Dochterlief en mama komen enkele uurtjes later achterop met de Ahornbahn. Het is bijna middag en al veel minder druk. Poging twee in de gondelbaan blijkt heel wat anders te zijn dan de vorige keer. Ze heeft er duidelijk al plezier in.  

Als kers op de taart kan ze zich uitleven op een speelterrein waar heel wat te beleven valt. Je vindt deze leuke en goed onderhouden attractie meteen naast het bergstation en geniet niet alleen van je spelende kleine spruit maar ook van het prachtig uitzicht.  

Naar de bergen met jonge kinderen 

Ik kan het niet anders omschrijven zoals Kind & Gezin het zegt: berglucht is gezond voor jong en oud, en het is een groots avontuur. Er zijn wel een aantal zaken waar je best rekening mee houdt. Bij reizen naar en op hoogte dien je rekening te houden met hoogteziekte. Klik hier om het volledige advies van Kind & Gezin na te lezen.  

Enkele tips

Bereid je wandeling voor en zorg dat je het noodzakelijke bij de hand hebt. Graag geef ik deze tips met je mee: 

• Vergeet niet om zonnecrème mee te doen. Meermaals insmeren (niet alleen kinderen, maar ook jezelf) is aangewezen als het zonnetje van de partij is.
• Zorg voor voldoende drank en verdeel het drinken onder elkaar. Blijft iemand wat achter, dan heeft deze persoon ook drank bij zich.
• Goede, stevige wandelschoenen zijn een must. Je wandelt in de bergen, dus laat slippers of sandalen zeker achterwege. Zorg voor schoenen die de nodige steun, demping, grip en stabiliteit bieden. Ook wandelsokken zijn aangeraden. 
• Stippel je wandeling uit, zo kan je beter inschatten hoelang de wandeling zal duren en wanneer je een berghut tegenkomt. 
• Check de openingsdagen van de berghut. Heel wat berghutten zijn op een vaste dag gesloten.  
• Kijk ook goed de openingsuren van de gondelbaan na. Kwestie om niet voor verrassingen te staan.
• Ga je naar de Ahornsee: doe dan zeker zwemgerief mee voor je kleine spruit (en voor jezelf).

Meer lezen?

Van plan om naar Mayrhofen in Oostenrijk te gaan? Bezoek dan zeker de Ahorn en/of de Penken. Beide zijn te bereiken met een gondel. Voor meer informatie klik hier.

Voor meer artikels over baby en momlife klik hier. Dit artikel verscheen eerder op de blog www.evacreatief.com