Kilimanjaro: aan eigen succes te gronde?

Ingestuurde reactie van een lezer.

Tanzania is een prachtig land dat veel te bieden heeft. Ik heb er als tropenarts gewerkt en ben er nadien een aantal malen teruggeweest. Prachtige natuur, vriendelijke mensen, redelijke voorzieningen. Het land maakt ook economisch een goede ontwikkeling door, en profiteert aanzienlijk van het toegenomen toerisme. Maar er zit ook een schaduwzijde aan dit succes. In de periode 1998-2011 heb ik drie keer via verschillende routes (Marangu, Machame, Lemosho) de top van de Kilimanjaro, Uhuru-peak, bereikt. In die periode is het aantal toeristen dat per tijdseenheid op de berg loopt zeer aanzienlijk toegenomen. En dat is te merken. Anders dan wat veel reisorganisaties nog in hun folders melden is het op de routes zo druk geworden dat men zich feitelijk in een file waant. Op bepaalde punten (w.o. de Great Baranca Wall) zitten flessenhalzen in de route. Dat leidt tot opstoppingen, en hier en daar ook tot zeer gevaarlijke situaties.

Ik zag een drager van de Baranca Wall vallen omdat er geen geduld meer is rustig te wachten tot men zelf aan de beurt is voor de passages die over de rotsen gemaakt moeten worden. Van enige beveiliging is ook geen sprake. Minstens even erg is de hygiënische toestand in sommige kampen, en dat geldt voor alle routes. Weinig toiletten die bovendien vaak zo smerig zijn dat het naar westerse begrippen niet meer verantwoord is. Veel toeristen worden er ziek, en dat is op de berg bepaald geen pretje.

Uit deze persoonlijke ervaringen maak ik op dat de balans tussen prijs en prestatie (van de verantwoordelijke overheden lokaal) verstoord is. Men vraagt veel geld om überhaupt op de berg te mogen verkeren, maar investeert onvoldoende in veiligheid en hygiëne. Op deze wijze gaat de wal het schip keren en kan het niet lang meer duren of de toeristen pikken het niet meer en haken af. Het is nog niet te laat om hier paal en perk aan te stellen. Als reisorganisaties hun eisen met betrekking tot die veiligheid en hygiëne eens in Tanzania op tafel zouden leggen zijn we al een stuk verder. Ik roep deze organisaties dan ook van harte op actie te ondernemen. Het is het behoud van hun eigen aanbod, maar vooral van die prachtige berg, die inkomen genereert voor vele duizenden Tanzanianen.

Han Willems