Op pelgrimstocht door de bergen naar Rome

De bel is al ingedrukt, we kunnen niet meer terug. Het is iedere dag spannend of het lukt een slaapplek te vinden. Een A4 met overnachtingadressen wat wij bij ons hebben heeft ons gisteren in contact gebracht met een familie in Sainte-Croix. Het is een kleine plaats in het prachtige Juralandschap in Zwitserland. We kregen Chantal Detraz aan de lijn en hebben op ons beste Frans uitgelegd dat wij pelgrims op weg naar Rome zijn. Ze had wat verbaasd geklonken maar na overleg met haar man ingestemd.

De deur gaat open en we maken kennis met Chantal, die ons welkom heet in het 2 kamer appartement. Meestal als we bij familie´s slapen hebben ze eerder pelgrims opgevangen en wijst alles zich vanzelf; je krijgt een kamer, een douche en wat eten aangeboden. Vandaag niet, het is vanaf binnenkomst een unieke situatie. Het komt er op neer dat familie Detraz niets weet van de pelgrimstocht naar Rome, überhaupt nog nooit pelgrims hebben opgevangen en ten slotte geen idee hebben hoe ze op dat formulier van ons terecht zijn gekomen. Goed, we zijn van harte welkom! Vanavond zal de bank in de huiskamer tot een bed worden omgetoverd.

Tijdens het avondeten verteld Blaise (de man van Chantal) ons zijn indrukwekkende levensverhaal. Hij heeft 12 jaar geleden door een tumor in zijn hoofd zijn reukorgaan verloren en kon daardoor zijn werk als kok niet voortzetten. Dat hij ook nog verschrikkelijk vergeetachtig en deels lichamelijk beperkt is wuift hij weg als, ‘That`s life’. Het maakt indruk, we voelen ons tegelijk ook bezwaard dat wij juist bij deze familie terecht zijn gekomen. Ze vertellen door over hun bijzondere leven in Sainte-Croix hier, ze zeggen dankbaar te zijn dat wij zijn langsgekomen. De wereld op zijn kop.

Dit verhaal is ingezonden door Ewout Schröder voor de bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.