Peter Groenhuijzen: Stoer in de bergen

Dit is een inzending voor de reeds verlopen Rab-fotowedstrijd met het thema: Stoer in de bergen. Deze stoere foto met stoer verhaal is ingezonden door Peter Groenhuijzen

Hier sta ik dan eind augustus 2009 op de top van de Matterhorn; de top waar ik al decennia van had gedroomd, eigenlijk sinds het moment dat ik als jongen tijdens een zomervakantie in het Rhonedal met mijn ouders Zermat bezocht. Direct was ik door de aanblik gegrepen en stond deze berg in mijn geheugen gegrift. En tijdens mijn dromen groeide het ontzag en werd de berg steeds imposanter. Zozeer dat ik ondanks diverse bergsportcursussen en vele klimtochten met vergelijkbare moeilijkheidsgraad "met een bochtje" om de berg bleef lopen. Alleen van de gedachte om hem te beklimmen kreeg ik al een knoop in mijn maag, een mix van opwinding en angst. Maar ergens wist ik dat ik ooit daar bovenop zou moeten staan en eindelijk toen ik 42 jaar oud was, was de tijd rijp en de gelegenheid daar om het te doen. Een groot deel van de klim via de Liongraat stond ik stijf van de spanning. Pas bovenop Pic Tyndall kon ik me ontspannen en realiseerde ik me dat ik het echt ging halen. Niet veel later stond ik dan eindelijk bovenop. Wat voelde ik me daar goed en trots! Wel was het erg vreemd dat de top volstrekt niet voldeed aan mijn dromen. De top was helemaal geen plateau waar je rustig kon rondlopen en ook was er geen brede opstaande rand waarover je kon leunen en rustig om je heen kon kijken. Nu ik er geweest ben en weet dat de top een vrij smalle graat is met steile wanden aan weerszijden droom ik er niet meer van, maar van de tocht als geheel met afdaling via de Hornligraat geniet ik nog bijna iedere dag, mijn grootste droom heb ik waargemaakt! Niet eerder had ik zo'n mooie gegrepen door deze berg.