Ai sentieri in Val Bregaglia (Graubünden)

Een reisverhaal in Italiaanse sferenAi sentieri staat op de bordjes. Het duurt even voor dat we doorhebben dat het geen plaatsnaam is, maar iets zal betekenen als ‘naar de wandelroute’ en dat is altijd de goede kant op. In de nazomer lopen we ons lijf warm op de La Panoramica tussen Casaccia en Soglio in het Zwitserse Val Bregaglia. Niet echt een monstertocht, maar wel eentje om in te lijsten.

Auteur: Aaldrik Pot

‘Zouden we daar langs moeten’, vraag ik aan Nicolette. Domme vraag, ook zij komt hier voor het eerst. Maar ik ben niet op mijn best en dan zijn domme vragen geoorloofd. Gisteren hebben we een stevige tocht gemaakt boven Bondo, om alvast wat klim- en daalmeters te maken voor onze vijfdaagse huttentocht. Het lijf geeft echter aan dat we te hard van stapel zijn gelopen. Mijn schenen voelen aan alsof er een stalen pin in is geslagen…

De eerste meters van de La Panoramica zijn nog niet heel panoramisch, maar dat verandert snel. De onrustige autoweg tussen Maloja en Soglio verdwijnt snel uit het oog en niet veel later lopen we via het gehuchtje Riticcio een fraai weelderig boslandschap binnen. Het lijf begint lopen weer leuk te vinden. In de diepte zien we de camping van Vicosoprano liggen waar we onze tent hebben opgeslagen. We hebben het advies van Jolanda Linschoten, die in haar boek Bergtochten in de Zwiterse Alpen erg enthousiast is over de camping in het nabij gelegen Bondo, in de wind geslagen. We konden daar alleen nog een plekje krijgen pal aan de doorgaande en redelijk drukke autoweg. Dan sta je in Vicosoprano, op camping La Mulina een stuk rustiger met een fantastisch uitzicht op de Piz Balxet en Piz Bacun.

De route verlaat na een paar kilometer de brede grindwegen en gaat op en neer via een smal maar goed begaanbaar pad. Het bos is hier voor Zwitserse begrippen erg gesloten en vochtig wat tot uitdrukking komt in de boomsoorten. Het zijn voornamelijk essen, berken en ralelpopulieren afgewisseld met tamme kastanjes. Slechts hier en daar staan plukjes naaldbos. Om de haverklap moeten we een klein stroompje oversteken. De bosorchis bloeit nog volop en op de meer open stukjes trekt de wilde marjolein veel vlinders aan. Zo tellen we tientallen keizersmantels, eribia’s en dambordjes. 

Dit fraaie bergbos is tot Soglio het decor. Geregeld wordt het lover onderbroken door prachtige panorama’s op de Bernina alpen. Halverwege de tocht drinken we een kop thee en eten een stukje bergkaas met eigen brood bij een Imbiss. Mooie plek, maar de serveerster heeft haar dag niet. Ze smijt onze bestelling op tafel alsof we het niet verdiend hebben. ‘Misschien heeft ze net ruzie met haar baas gehad’, oppert Nicolette. Later die week treffen we dezelfde serveerster in de lokale pizzeria in Vicosoprano. Haar humeur is duidelijk opgeklaard.

Wat opvalt in Val Bregaglia zijn de vele in onbruik geraakte hooischuren. Alleen de natuurstenen muren staan nog overeind. Waar vroeger het hooi droog lag opgeslagen, groeien nu wilgenroosjes. Ook de grazige weiden zijn allang niet meer in gebruik en in bezit genomen door bomen en struiken. Op een informatiepaneel lezen we dat bijna alle boeren uit deze streek vertrokken zijn. Op een luchtfoto is goed te zien hoe het areaal bos in de laatste decennia is toegenomen. Ik vind het helemaal niet erg om door een cultuurlandschap te lopen, maar dit heeft ook wel wat.

Vlak voor Soglio worden de Romeinse invloeden steeds herkenbaarder. We lopen over een geplaveid pad naar wat ook wel eens het mooiste dorp van Zwitserland wordt genoemd. Op de grote stenen liggen muurhagedissen te zonnen en ik zoek, begerig geworden, naar de iets grotere en kleurrijkere smaragdhagedis. Maar ze laten me in de steek…

In Soglio strijken we neer op het terras van Pallazo Salis. Een een ietwat prestigieus hotel met dito tuin, maar het is er wel heerlijk toeven. We bestellen een Calanda en genieten van een schaal met birnenbrot en een lokaal geitenkaasje met kastanjechutney. We zijn eigenlijk een maandje te vroeg om de geneugten van deze ´vrucht´ in alle hevigheid mee te krijgen. Van eind september tot eind oktober wordt er in Val Bregaglia het Festival della Castagna georganiseerd met vele culinaire activiteiten. Wie de start van de herfst op een bijzondere manier wil mee maken, zou kunnen overwegen naar Soglio af te reizen. De wandeling van Casaccia naar Soglio mag je dan niet overslaan!

TochtkarakteristiekenCasaccia – Soglio via de Via Panoramica. Relatief eenvoudige wandeling met kleine hoogteverschillen. Lengte: ca. 14 kilometer. Stijgen: 250 meter. Dalen: 600 meter. T1-T2.

Overnachten Tip:camping La Mulina in Vicosoprano. In hotel Stampa in Cassagia kun je voor weinig geld overnachten in het lager. De uitbater van de in het hotel gevestigde stuva serveert simpele maar overheerlijke pastagerechten. Fraai, maar een tikkeltje ‘hooghartig’ is hotel Palazzo Salis in Soglio.

BezienswaardighedenHet dorpje Soglio is een bezienswaardigheid op zich. De eeuwenoude huizen zijn opgetrokken uit natuursteen en voorzien van leistenen daken. De smalle straatjes geven het dorpje een bijna middeleeuwse uitstraling.

Publicaties Jolanda Linschoten, Bergtochten in de Zwitserse alpen. Dominicus, 2006 (wij liepen DT 17).Bergen Magazine, 2007 nr 2Kaart Nr. 5013 (Oberengadin) van Swisstopo, 1:50.000.