Alta Via delle Dolomiti 1: Voorpret!
De Alta Via delle Dolomiti 1 is een van de grote klassiekers in de Alpen: een meerdaagse huttentocht die de indrukwekkende ‘bleke bergen’ van noord naar zuid doorkruist. Onze hoofdredacteur was vier dagen onderweg in het noordelijke deel van de route waar diepe canyons, puinhellingen en onoverzichtelijke karstplateau’s dagelijkse kost zijn. Het hele verhaal lees je in het decembernummer van Bergen Magazine, hier lees je vast een preview!
Tekst en foto: Jonathan Vandevoorde
“Dit is toch wel een het mooiste stukje Europa dat ik ooit heb gezien”, filosofeert wandelvriend Bruus, het ruige berglandschap rondom in zich opnemend. We klimmen onder een meedogenloze zon over een breed pad van Brückele naar de Malga Rossalm, een almhutje in de Pragser Dolomieten. Het zweet spat uit mijn kop. Voor vandaag is 30 graden voorspeld ; hitte is nooit mijn grote vriend geweest. Voor Bruus daarentegen, die elk jaar met zijn gezin vakantie aan een Mediterraan strand viert, is 25 graden al bijna reden om een truitje aan te trekken. Toch staat de klim me niet tegen. Na elke bocht is er een nieuw doorkijkje, met af en toe zicht op het groene dal of anders op de indrukwekkende Rote Wand van de Hoge Gaisl. Dit is inderdaad een wonderschone plek.
We slingeren en klauteren over een bleke bergrug van scherp karstgesteente vol bloemetjes zoals stengelloze gentiaan, silene en zelfs edelweiss. De kam vormt blijkbaar de grens met de provincie Veneto. De stippellijn van de kaart is in het veld welhaast fysiek te zien: om de honderd meter hebben de Italianen een bordje met “Parco Naturale delle Dolomiti d’Ampezzo” neergepoot.
Het knusse hutje is echter geen grensgeval. Hoewel het slechts enkele tientallen meters van het Duitstalige Zuid-Tirol verwijderd ligt, moet ik mijn beste Steinkohl-Italienisch afstoffen om bediend te worden. Gelukkig blijkt Hefeweizen een internationaal erkend begrip te zijn dat alle volkeren der Alpen verbroedert.
Aan de ontbijttafel val ik met het brood nog in mijn mond zowat in slaap. Maar, beloofd is beloofd, de Croda del Becco wacht! De Seekofel, zoals de grensberg ook heet, is een wonder van geologie. Vanuit de hut gezien lijkt hij wel op een doormidden gesneden, kwart ui: laag na laag na laag gestapelde schillen dolomiet krullen uit de aardkorst omhoog en houden halverwege de hemel abrupt op. Met lood in de benen sleur ik mezelf vijfhonderd meter zigzaggend omhoog. Bij het topkruis is de ui een plateau geworden waarvan de noordwand quasi-loodrecht naar beneden valt. We zien de beroemde Pragser Wildsee 1300 meter onder ons glinsteren in een groen alpenlandschap dat we nu achter ons laten.
Het hele verhaal lezen? Je vindt het in het in het decembernummer van Bergen Magazine. Vanaf 8 december overal verkrijgbaar!
Dit nummer niet missen, maar nog geen abonnee? Neem vóór maandag 27 november 16:00 uur een abonnement. Profiteer van de speciale aanbieding: 1 jaar Bergen Magazine van €29,50 voor slechts €17,95.
