Ontdek Lofer

Lofer (626m). Een klein plaatsje net over de grens van Duitsland, in Oostenrijk. Velen van ons hebben er ongetwijfeld  langsgereden op weg naar de eindbestemming als Zell am See, Saalfelden en Kaprun. Zo ik ook. Al die jaren als ik met vrienden Kaprun bezocht om te wandelen, te mountainbiken en om te stappen.

Na al die jaren vakantie in Kaprun viel steeds dat kleine plaatsje op, zowel op de heen- als terugweg. Aangenaam klein, een passend kerkje, traditionele Oostenrijkse woningen en zo omringd door de bergen, dat je er letterlijk middenin zit. Dat middenin slaat ook op zijn ligging. Als een soort spinnenweb leidt het naar andere plaatsen en gebieden toe. Kent u toevallig de eerste rotonde wanneer u net in Oostenrijk bent aangekomen, via de Bundestrasse 178? Juist, dat is de plek die ik bedoel en geef toe dat een verwelkoming van Oostenrijk nauwelijks beter kan.
Die mooie verwelkoming wilde ik niet voor een half uurtje hebben, maar voor een hele week.

Tekst en foto´s: Robert Alderliefste

Loferer Alm
De top van Loferer Alm ligt op 1400 meter hoogte. Hiermee zal ik hoogstwaarschijnlijk een van de laagste bergen in Oostenrijk hebben bewandeld. En toch… toch is het een van de fijnste wandelingen die ik heb meegemaakt.

Van jongs af aan ging ik altijd mee naar de Alpen. Dit was veelal in Zwitserland (o.a.: Engelberg, Saas-Almagell en Champéry), of in Oostenrijk (o.a. Gerlos en Saalfelden). Gebieden dus, die omringd waren met hoge toppen en vele riviertjes en watervallen.

Vanaf mijn vijfde jaar liep ik ook altijd vooraan. Als denkbeeldige ontdekkingsreiziger genoot ik van alle variaties. De ene keer liep je tussen de bomen, de andere keer had je open stukken, zodat je kon zien hoe ver (lees: hoe hoog) je gevorderd was. Dan was het wandelpad breed en later weer smal, zodat je bijna direct contact had met de rotswanden. Prachtig vond ik het (en nog steeds).

Ook was ik altijd op zoek naar water. Het maakte mij niet uit hoe groot het beekje of stromend water was, ik was er altijd te vinden en veelal liep ik er ook door heen. Maar de grootste attracties waren voor mij de watervallen. Deze hoorde ik van verre en als een Speedy Gonzales rende ik er op af, zodat ik meestal een kwartier eerder was dan mijn ouders. Zij wisten ook dat ik daar te vinden was en dat ik geen onnodige risico’s nam.

Rustpunt
Bij de waterval genoot ik van elke druppel die naar beneden viel. En dat waren er uiteraard heel veel, dus u kunt wel raden hoeveel ik genoot. Later werden de watervallen de rustplaats (pauze dus), om wat te eten of te drinken.  En bouwde ik een dammetjes, om te zien in hoeverre ik het water kon tegenhouden, of kon omleiden.

Tijdens het wandelen richting de Loferer Alm kwamen al deze herinneringen weer boven. Oké, ik ren nu niet meer als ik een waterval hoor, maar de kriebels heb ik zeker niet verloren. Hetzelfde geldt voor het bouwen van dammetjes. Het staat immers een beetje raar als je als veertig jarige tussen andermans kinderen een dammetje staat te bouwen. Dus net als bij andere volwassenen zijn de watervallen nu de rustpunten geworden. De een eet, de ander neemt de omgeving op en weer een ander fotografeert, of filmt. Wat dat betreft is er in de loop van de tijd niks veranderd.

Maar het meest aantrekkelijk van deze route is toch de variatie. Na elke bocht krijg je een nieuwe verrassing van Moeder natuur. Dat kan een mooi uitzicht zijn, het kan ook een nauw wandelpad zijn tussen dicht begroeide bomen. Dan word je weer getrakteerd door vele soorten bloemen en dan weer door vele kleine stroompjes water. Zo loop je door een modderpad en zo loop je tussen de rotsen, waarbij je verbaasd bent hoe ze hier een wandelpad hebben kunnen aanleggen.

Loferer Alm heeft dus bij mij niet alleen oude herinneringen in een compacte vorm terug gegeven, ze heeft zelf ook een fijne nieuwe herinnering teruggegeven.

De top van Loferer Alm kan op twee manieren worden bereikt. Je kan direct vanaf het dorp zelf (achter het Postkantoor) naar boven wandelen of mountainbiken. De andere mogelijkheid is de route te verkorten via de gondelbaan (begint ook achter het Postkantoor): Loferer Alm-Bahnen. Deze eindigt op 1000m hoogte, waar je vervolgens de route verder kan vervolgen.

Voor diegenen die meer willen: via Loferer Alm kan je bovenlangs, dus net onder te toppen, naar Waidring , Unken, en Erpfendorf lopen of fietsen. Je kan zelfs naar Reit im Winkl gaan, wat net over de grens in Duitsland ligt.

Meer informatie over Loferer Alm: www.ski-lofer.at

Pillersee, een rustige start
Wanneer je richting Kufstein-Inssbruck (Bundestrasse 178) gaat rijden, kom je na een kwartiertje de afslag naar links tegen, die leidt naar het Pillerseetal. Tijdens de rit geniet je van de ruige rotswanden die de weg versieren. En heb je die achter je gelaten, dan word je getrakteerd op een dal, dat niet van oost naar west loopt,  maar van noord naar zuid. Al snel trekt een langgerekt meertje de aandacht, dat passend tussen de bergen ligt.

Dit is een mooie start om je vakantie te beginnen. Je wilt aan de ene kant na de lange reis geen stevige wandeling maken, maar aan de andere kant is het zonde om ook weer te gaan niksen. De wandelroutes langs de Pillersee zijn vlak, dus de stevige bergschoenen kunnen nog een dag in de koffers blijven. Dit meertje kan je in twee stukken verdelen: de zuidelijke helft is voor de watervogels en het noordelijke gedeelte is voor de recreatie. Met  kleine paaltjes in het water wordt deze scheidslijn niet al te opzichtig, maar voor iedereen duidelijk aangegeven. Verder is dit gebied zeer toegankelijk voor mensen die moeilijk te been zijn en voor jonge gezinnen met kinderwagens. Het mooiste van alles is, dat het daar niet schreeuwerig druk is, iets wat ik na een lange reis zeker kan waarderen.

Lofer
Alles in Lofer is kleinschalig, je hebt er minder winkels en Lofer heeft maar één kabelbaan vanuit het dorp. Toch biedt Lofer in totaal 46 km aan pistes in de winter. Lofer is rijkelijk gevuld met restaurants, hotels en appartementen en is er ook een camping, die ook vewel bezocht wordt door toeristen. Niet zo verwonderlijk, want Lofer biedt naast de vele uitgangspunten in de omgeving ook zelf veel mogelijkheden voor toerisme. Dit zijn zowel korte, als lange wandelroutes, diverse bezienswaardigheden en een groot zwembad. Blijf je in Lofer overnachten, dan kan je met een gastenkaart bijna overal gratis binnen.

Een leuk weetje over Lofer is dat het ruim veertig jaar geleden de belangrijkste filmlocatie was van de film Where Eagles Dare. Een Engelse oorlogsfilm, waar Richard Burton en Clint Eastwood de hoofdrollen in spelen. Opvallend is dat  na  het zien van deze film, Lofer nauwelijks veranderd blijkt te zijn, op die ene (in de film) opgeblazen schuur na.

Meer informatie over Lofer: www.lofer.net