Wandeltocht rond het meer van Ledro, Italië vanaf Rifugio Pernici

Rifugio Pernici (1600 m) – Malga Savàl - Cima d’Oro (1892 m) – Mezzolago (658 m)Vertrek- en eindpunt: Rifugio Pernici.Duur en hoogteverschil: 6 uur, variant 4 uur, 400 m stijgen en 1234 m dalen.Karakter: eerst mooie hoogtewandeling, op de graat van de Cima d’Oro alpiener en afdaling steil bospad naar beneden.Variant: Malga Savàl – Pieve de Ledro.Variant 2: Cima d’Oro – Molina de Ledro.Wie slaapt in de Rifugio Pernici, kan kiezen uit een keur aan wandelingen op de dag dat hij wakker wordt. De Corni di Pichéa al bestegen? Wend je dan zuidwaarts, en volg de prachtige panoramaweg richting de Malga Savàl. Het pad loopt tegen de helling aan, opnieuw langs het oude front. Het pad ligt – aangezien de soldaten beschut wilden zijn tegen vijandelijk vuur – net onder de bergkam. Naar het oosten is doorgaans vrij zicht, en erg ver. Een aantal topjes biedt zich aan om ‘mee te nemen’. Onderweg – zeker nog in de buurt van de Bocca di Trat en later de Malga Savàl – kom je veel grotten en kazernes tegen die door de Oostenrijkers werden gebruikt tijdens de Eerste Wereldoorlog. De Rifugio Pernici was eigenlijk hun officierenverblijf. De Malga Savàl werd gebruikt als militair hospitaal, en er zijn hier nog veel ruïnes, grotten, resten prikkeldraad enzovoorts te zien. Het loont de moeite op de Malga Savàl eventjes de kam over te steken, om ook naar het westen te kijken.Het is mogelijk om van hier af te dalen naar Pieve de Ledro, maar het loont absoluut om de wandeling te vervolgen. Het pad loopt, net onder de Cima Pari, netjes op hoogte verder tot aan de Malga Dromaé. Dit is een eldorado – in het juiste seizoen natuurlijk – voor flora liefhebbers. Maar ook het vergezicht mag er zijn, en de weide nodigt uit tot een uitgebreide picknick. Er is zicht op zowel het Ledro- als het Gardameer. Ook hier is het weer mogelijk af te dalen.Naar de Cima d’Oro loopt een smal paadje, dat precies de kam volgt. Deels loopt de route af en toe letterlijk in de oude loopgraven. Duidelijk is te zien hoe de Oostenrijkers loopgraven schuin afwisselend hebben aangelegd, om zo een optimaal schootsveld te hebben. Dat ze zich hier in hebben gegraven ligt voor de hand: geen beweging in het dal ontsnapt hier aan je waarneming, alles is te zien. Het officiële pad vanaf de Cima d’Oro is interessant, maar interessanter is het om nog eventjes op de kam te blijven – in de loopgraven – tot je het kruis ontwaart. Dit staat lager dan de top. Je bereikt nu via een onofficiële route het kruis, waar je weer in een loopgraaf kunt afdalen en onverwacht snel bereik je zo – via een tunneltje – het bos. Hier loop je opnieuw langs oude kazernes, die soms nog door de inwoners zijn onderhouden. Lager op vind je ook informatieborden en gedeeltelijk gereconstrueerde loopgraven. De afdaling naar Mezzolago verloopt over een breed bospad.

Laatst bijgewerkt november 2012