Even voorstellen: bergsporter Frank Rempe

Zomer of winter, vanaf nu ga ik regelmatig een stuk schrijven op deze site. Ik ben ondertussen meer dan 25 jaar actief in de bergsport en volg de opleiding tot International Mountain Leader (IML). Deze opleiding is nieuw in Nederland en met een beetje geluk kan ik het afronden in april 2014. De komende winter staat in het teken van de winteropleiding. Daar ga ik in latere blogs meer over vertellen.

Ik vind het geweldig om bergen te beklimmen of (berg)tochten te maken. Het is heerlijk om buiten te zijn en om te ervaren wat daarbij allemaal bij komt kijken. Mijn eigen ervaring probeer ik ook te delen door het geven van cursussen of lezingen in de hoop dat ik andere mensen daarmee kan inspireren. Door de jaren heen heb ik dit gedaan op het gebied van bergwandelen, rotsklimmen, klettersteig of de reizen (expedities) die ik gemaakt heb.De IML-opleiding ben ik vooral gaan volgen om mijn kennis op het gebied van bergsport te verdiepen en om andere mensen te ontmoeten die mijn passie voor de bergen delen.

Ik ben geboren in 1964 en ondertussen meer dan de helft van mijn leven bezig met bergsport. Na een aantal omzwervingen in Nederland ben ik neergestreken in Westervoort (bij Arnhem). Deze plek geeft me al jaren een prima uitvalsbasis om naar berg- en klimgebieden te rijden, het ligt tenslotte lekker dicht bij de grens. Ik woon daar met Masja en de kinderen. Een dochter van zes jaar en een tweeling van twee-en-een-half.

Eerste ervaringen in de bergen

Ik herinner me mijn eerste ervaring met de bergen nog goed. Samen met mijn vriend René ben ik, na een wandeling en bivak in de Ardennen, zomers naar Zweden gegaan. Daar heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het lopen met een grote rugzak. Zonder ervaring en met bij elkaar gesprokkelde uitrusting hebben we het gered om een week over de hoogvlaktes te lopen.Het jaar daarna ben ik voor het eerst naar de Alpen geweest. Onze eerste tocht en overnachting in de Schreckhorn Hütte (Grindelwald) was een opeenstapeling van ervaringen en ongemakken. Ik herinner me nog hoe uitgeput we waren toen we bij de hut aankwamen. Op het terras koelden we zo snel af dat we last kregen van onderkoelingsverschijnselen.Het jaar erna ben ik mijn eerste cursus gaan volgen. Vanaf dat moment werd bergsport de rode draad in mijn leven.

Dromen over bergtochten

Voor alle tochten die ik nog zou willen doen heb ik een onuitputtelijk wensenlijstje! Ik zou graag nog eens terug gaan naar Mount Kenya. De beklimming daarvan (rotsklimmen noordzijde 6a) hebben we moeten opgeven omdat het te hard gesneeuwd had. Ondanks dat we ‘spot-on’ op de evenaar aan het klimmen waren werden we van de berg verdreven door sneeuw en verijste rotsen.Een andere tocht waar ik al heel lang over droom is het John Muir Trail. Dit is een langeafstandswandelpad in het Sierra Nevada-gebergte in de Amerikaanse staat Californië. Dit 338 kilometer lange pad doorkruist Yosemite, Kings Canyon en Sequoia National Park. En 's avonds wildkamperen tussen de beren…

Ik kan ontzettend geïnspireerd raken door mensen die eens iets anders doen dan wat gebruikelijk is. Het maakt niet uit of het extreem moeilijk is of een mooie wandeling. Als je het wandelgidsje eens laat liggen en je eigen tocht uitstippelt dan kom je vaak op de mooiste plekken en ontmoet je leukste mensen. Weg van de gebaande paden, dat creëert de ervaringen die vaak een blijvende herinnering opleveren.

We moeten zuinig zijn op de bergen en een goede balans zien te vinden tussen de toerist uithangen en onze verantwoordelijkheid nemen.Ik ben een grote fan van organisaties als Respect The Mountains of Mountain Wilderness. Tenminste zolang die organisaties ook bereid zijn tot een compromis en niet proberen alles op slot te doen voor de bergsportliefhebbers.Zelf doe ik altijd mijn uiterste best om alle afval van uit de bergen of op expeditie ook weer mee terug te nemen. Ik ruim ook wel eens iets op wat door anderen is achtergelaten. Dat is dan mijn bijdrage een schonere bergwereld.