Indian Summer in de Dolomieten

Zaterdag 25 september 2016, het is een prachtige indian summer in de Dolomieten, geweldig weer om de bergen in te gaan. We zijn 14 dagen geleden teruggekomen van Alta Via 2 en hebben de draad van ons gewone leventje weer opgepakt. Dat wil zeggen 6 dagen werken, 1 dag vrij...

Tekst en foto's: Roos Schellings

Start op 2000 meter of hoger...

Nou heeft dat zo zijn beperkingen, wil je iets ondernemen hoger in de bergen, dan slaap je best de avond ervoor al op 2000 meter of hoger, in een berghut of Bivak. Eerder hebben we nooit in overweging genomen om op een zaterdagavond laat (na Italiaanse winkelsluitingstijd) nog de hoge bergen in te trekken.

Prinses Presanella, mijn eerste echte gletsjertocht

Zaterdagmiddag, tijdens de lunch praten we over ons zondagprogramma. Waarom niet vanavond wat eerder sluiten en met een zaklamp omhoog lopen naar Bivak Denza en morgen de Presanella doen? De top van de  Presanella, in de omgeving ook wel ‘Prinses Presanella’ genoemd, ligt in Stelvio Nationaal Park op  3.558mt en is vanaf de Noordkant enkel te bereiken door een Gletsjer over te steken.

In het donker naar de Bivak

Flavio kijkt me een beetje vreemd aan, alles moet nog ingepakt en voorbereid worden. Dit is wel heel erg last minute maar uiteindelijk gaat hij gaat akkoord. We maken een taakverdeling en om 8 uur ‘s avonds stappen we in de auto richting Val di Stavel.  Na een lange rit omhoog slingeren over een smal rotsachtig bospaadje,  parkeren we de auto aan een oud fort op 1.880m. We lopen in het donker omhoog met lampjes op ons hoofd over een pad dat we goed kennen. Na anderhalf uur bereiken we de bivak naast de (gesloten) refuge op 2.298m.

Vertrek bij ochtendschemer

We blijken niet alleen te zijn. Twee andere mannen liggen al in bed…. De gebarricadeerde deur gaat open en we kletsen wat. Ze zijn aanvankelijk niet echt blij met ons maar de sfeer ontdooit snel als we hen een drankje aanbieden. We kletsen wat. Zij willen bij de eerste ochtendschemer vertrekken. Het is een prachtige heldere nacht met een schitterende sterrenhemel, ik zie een vallende ster. Morgen is het mooi weer.

Buiten is het nog donker en steenkoud

Het is kwart voor vijf s’ochtends, ik moet er even uit, uit mijn warme slaapzak na een rusteloze nacht. Flavio is ook al wakker. Ik hoop daarna nog even te kunnen slapen, maar mijn hoop is tevergeefs. De twee andere mannen springen er om 5 uur uit, kleden zich aan en vertrekken zomaar zelfs zonder ontbijt. Flavio staat ook op,het nog pikdonker en steenkoud. Hij kruipt niet terug in bed.

Met lampjes op ons hoofd vertrekken we

Een half uurtje later geef ik het op, ga nog half slapend naast Flavio zitten en probeer wat te eten en te drinken. Het gaat er met moeite in, wie vertrekt er nu zooo vroeg ? Maar even later zijn we wonder boven wonder ook alletwee vertrekklaar. Met lampjes op ons hoofd vertrekken we nog steeds in het duister voor de bestijging van Prinses Presanella.

De zonsopgang maakt alles goed

De zon is nog niet opgekomen, het is echt koud, mijn handen doen zeer. Dan komt het eerste licht, de lucht verkleurt van blauw en paars naar rood en dan een prachtige zonsopgang. Dit maakt alles weer goed, ik ben meteen de kou en vermoeidheid vergeten. In plaats daarvan komen er energie, licht, prachtige vergezichten en zin erg veel zin om die berg op te gaan.

De zon verlicht en verwarmt de gletsjer

Na een poos lopen over een karstgebied komen we aan bij de gletsjer. Flavio zag al van ver onze kamergenoten uit de bivac, als twee bewegende puntjes ver weg. We arriveren op het goede moment, de eerste zon stijgt eindelijk boven de bergtop uit en verlicht en verwarmt de gletsjer. We starten vol goede moed aan onze eerste gezamenlijke oversteek.

Onze bivak vrienden komen terug omlaag

Wat is dit mooi, ontzettend mooi, we lopen euforisch vooruit, moeten een gezamenlijk ritme vinden. We zitten met een koord aan elkaar, ongeveer 2 meter van elkaar verwijderd. Foxy, onze hond, loopt voor ons. Flavio ziet in de verte onze vrienden uit de Bivak, het ziet er niet goed uit, een ondersteund de ander, ze komen terug omlaag in onze richting. Ze hebben tenminste 2 uur doorgebracht in de schaduw op de ijskoude gletsjer.

Opwarmen in de zon

Als we hen kruisen stort een van hen letterlijk in elkaar, hij ligt in de sneeuw, huilt en rilt, schokt van de kou. Flavio helpt, snapt niet meteen wat het is….. onderkoeling.  Zijn maat is nog in orde, hij wil zo snel als mogelijk zijn vriend de zon in brengen , dan opwarmen, rusten en eten.  Dat is een goed plan. Onze hulp wordt geweigerd, we scheiden van elkaar en we zien de twee mannen nog anderhalf uur aan de rand van de Gletsjer in de zon zitten bijkomen voor ze de afdaling hervatten.

Wij gaan ondertussen verder omhoog

Wij gaan ondertussen verder omhoog en komen tot aan een bergkam genaamd ‘Sella Freshfield op 3.375m’. Vanaf hier hebben we een spectaculair uitzicht, de top is niet ver meer maar er is een snijdende harde koude wind. Foxy’s onbeschermde hondenpootjes zijn gezwollen, ook hij heeft het koud. We rusten en eten wat en besluiten om het voor vandaag hierbij te laten.  We genieten nog enorm van onze terugtocht en nemen een kijkje onder de gletsjer.

 Een dutje in de Bivak

Weer terug bij de bivak, komen we onze vrienden niet meer tegen, een goed teken, ze zijn op eigen kracht terug naar beneden gegaan. Ook wij zijn moe en hongerig, we delen met Foxy ons laatste eten, doen voor de afdaling naar de auto nog een powernap en genieten, genieten in een sluimerslaapje  stil na van alles wat we vandaag hebben gedaan en gezien….

Verhuisd voor de bergen en voor de liefde

Roos woont in Noord-Italië naast de Brenta Dolomieten. Ze heeft haar eigen natuurvakantie website opgezet: holidaysdolomites.com met een een selectie van de mooiste trektochten en vakantieverblijven in de Dolomieten en Nationale Parken van Trentino-Zuid Tirol. Ook schrijft en fotografeert ze graag, op haar avonturenblog kun je meer lezen over deze prachtige regio in Noord-Italië.