De eerste beklimming van de Grosse Zinne
De Grosse Zinne, of Cima Grande is de hoogste top van de Drei Zinnen in de Sextner Dolomieten. Hoog torenen de rotswanden uit boven de omgeving. Op 21 augustus 1869 werd de top voor het eerst beklommen.
Het waren de Oostenrijkers Paul Grohmann, Franz Innerkofler en Peter Salcher die als eerste mensen de top bereikten. In deze tijd stonden de toppen in de oostelijke Alpen veel minder in de belangstelling dan de grote Alpenreuzen aan de westkant van de keten, maar zo rond 1850 kwamen de minder hoge, maar erg technische beklimmingen van de toppen in de Dolomieten meer in de belangstelling.
In het bijzonder bij Paul Grohmann, die in deze tijd meerdere toppen in de Dolomieten als eerste bedwong. De grootste aantrekkingskracht van de Grosse Zinne was volgens hem vooral de bijzondere bouw van de berg die hem aantrok. En wie de berg wel eens heeft gezien kan zich daar wel wat bij voorstellen.
De eerste toppoging
Op 21 augustus ondernam het team de eerste poging om vanuit Landro de top te bereiken. Daarbij namen ze een route die vandaag de dag als de normaalroute geldt. En bij de eerste poging was het meteen raak. In een kleine drie uur stonden de drie bergbeklimmers op de top, een tijd die overigens nog altijd als ‘normaal’ geldt voor deze route. Op de top deed Grohmann nog luchtdrukmetingen. Op basis daarvan stelde hij vast dat de hoogte van de berg 3015 meter moest zijn.
Beklimmingen van de andere twee Zinnen
De prestatie van Grohmann, Innerkofler en Salcher bracht een enorme stroom toeristen op gang. Zeker toen in 1871 het gebied ontsloten werd met spoorlijnen. Die toeristen bleven echter allemaal wel veilig op de grond en bekeken de toppen van een afstandje. Het duurde even voordat er weer iemand een van de drie toppen bereikte. Op 21 augustus 1879, precies tien jaar na de eerste beklimming van de Grosse Zinne, bereikten Michel Innerkofler en G. Ploner als eerste mensen de top van de 2973 meter hoge Westliche Zinne (Cima Ovest). Waarbij overigens wel vermeld mag worden dat Ploner een ‘gewone’ toerist was. In 1881 werd de top van de Kleine Zinne voor het eerst bereikt.
Geen eenvoudige routes
Hoewel de eerste beklimming dus direct succesvol was, is de beklimming van de Grosse Zinne niet bepaald eenvoudig. Wie een andere route neemt, heeft een flinke uitdaging voor de boeg. De noordwand van de Grosse Zinne staat bekend als een van de ‘grote noordwanden’ in de Alpen. Daarmee staat de noordwand van de Grosse Zinne, die overigens in 1933 voor het eerst werd beklimmen, in het rijtje bij illustere noordwanden, zoals die van de Eiger. Een andere route, de Bellavista, staat zelfs bekend als de moeilijkste alpine rotsklimroute ter wereld, met een moeilijkheidsgraad van 8c.
