Duitse bergbeklimmer vindt zilverschat in Saksisch Zwitserland
Tijdens een klim in Saksisch Zwitserland heeft een Duitse man uit Franken per toeval één van de ‘grootste Sasksische muntschatten’ ontdekt. De vondst werd gedaan in één van de oudste klimgebieden van Duitsland.
Saksische klimregels
In het Saksisch klimgebied is het verboden om magnesium te gebruiken, net zoals enten en dergelijke hulpmiddelen. Wie hier klimt moet de sinds 1913 opgestelde Saksische klimregels volgen. Nergens in Europa geldt er zo’n strenge klimethiek. Klimmen in het Saksische gebergte in zuid-Duitsland is dus niet geschikt voor beginners. Je moet namelijk tijdens het klimmen je volledig kunnen concentreren, afleiding kan fataal zijn. Hoe moeten de klimmers uit Franken zich dan wel niet gevoeld hebben toen zij eind april tijdens een rondleiding honderden zilveren munten vonden? Volgens het Staatsbureau Archeologie (NEO) wilden de man en zijn partner gewoon verder klimmen. Het is niet duidelijk of de klimmers de vondst direct hebben gemeld bij de autoriteiten. Hoe dan ook, de ontdekking verstoorde de klim van de twee.
Grote muntenschat
De collectie van zilverenmunten omvat rond de 800 tot 1000 stuks. Dat zei archeoloog Regina Smolnik tijdens de presentatie van de vondst afgelopen maandag. Informatie over de precieze omvang en de periode waaruit de munten dateren is tot nu toe nog voorlopig. Toch geldt de vondst als één van de grootste muntschatten in Saksen uit dit tijdperk. Vooralsnog zijn er munten uit de 17e, 18e en begin 19e eeuw geïdentificeerd. Experts vermoeden dat de munten waarschijnlijk in de periode 1817-1820, vlak na het Congres van Wenen, verstopt zijn. “De meest recente voorbeelden zijn qua reliëf nog in goede staat en kunnen niet lang in omloop zijn geweest”, aldus Wilhelm Hollstein van het Dresdner Münzkabinett.
Opgeborgen in zakken
Volgens Regina Smolnik zijn de munten afkomstig uit het gebied. De meest voorkomende en wijdverspreide munten waren dubbeltjes, stuivers en kruisers. De archeologen vonden daarnaast ook resten van wolvilt en stof dat met lijm samengebonden was. Dit suggereert dat de munten waarschijnlijk werden opgeborgen in zakken. Hollstein zegt dat de reeds 300 onderzocht munten in die tijd ongeveer 40 dollar waard waren, gelijk aan 100 dagen loon van een timmerman. De huidige waarde van de vier kilogram wegende schat is vrij laag, omdat het merendeel van de munten zwaar gecorrodeerd is. De vinder van de schat wil anoniem blijven, net zoals zijn partner. Ze kunnen echter wel een beloning verwachten.
