Interview deelnemer BMMBE Ingrid de Boer

Waarom doe je mee aan de expeditie?

Toen ik in het blad Bergen Magazine de oproep zag voor de “Bergen Magazine Mont Blanc Expeditie” dacht ik in eerste instantie aan Ger. Hij heeft altijd gezegd voor zijn vijftigste nog eens een vierduizender te willen beklimmen. Toen we ons in de tocht gingen verdiepen begon het bij mij te kriebelen en dacht ik: “Dit zou ik ook kunnen”. Ik vind het een mooie uitdaging, de hoogste berg van de Alpen te beklimmen!Het lijkt me leuk om je als groep voor te bereiden en daarna samen de uitdaging aan te gaan.

Over Ingrid de Boer:

Ik ben 44 jaar en getrouwd met Ger. Mijn hobby’s zijn: lezen, hardlopen, leuke dingen doen met vriendinnen en natuurlijk.. de bergsport! Ik beleef altijd veel plezier aan de voorbereiding van onze vakantie in de bergen. Ik begeleid mensen met een verstandelijke beperking die werkzaam zijn bij een cadeauwinkel, creatieve/facilitaire groep en een textielatelier.

Wat verwacht je van de Mont Blanc-expeditie?

De opzet van de voorbereiding en de week in juni spreekt me erg aan. Aandacht voor kennismaken met de groep, advies voor de sportschool, voorbereidingsweekend in de Ardennen, materiaal bespreken, maken dat je gedegen voorbereid de uitdaging aan kan gaan.Ik verwacht daar veel aan te hebben op het moment dat we de Mont Blanc gaan beklimmen.

Hoe ga je je voorbereiden?

Tot voor kort liep ik drie keer in de week hard. Toen we plannen kregen om met de expeditie mee te gaan heb ik het schema veranderd. We merken tijdens onze eigen vakanties in de bergen dat we meestal wel voldoende conditie hebben, maar dat de kracht niet voldoende is.Ik loop nu twee keer per week hard. Daarnaast ga ik twee keer in de week naar de sportschool toe. Hier doe ik een keer RPM (spinning) en een keer GRIT.(groepsles die vergelijkbaar is met trainen in de fitnes zaal)

Wat is je meest indrukwekkende beklimming tot nu toe geweest?

Mijn meest indrukwekkende beklimming is de Weissmies die ik samen met Ger gedaan heb. De Weissmies is onze eerste en enige vierduizender. ‘s Morgens in alle vroegte opstaan, ontbijten en dan het eerste stuk in het donker lopen. Voor ons zag je een hele sliert hoofdlampjes omhoog gaan.Het weer was deze dag goed. Daar hadden we geluk mee, want een dag eerder waren er mensen weer terug gekomen vanwege de harde wind.We deden de Weissmies via de zuidgraat. Het eerste gedeelte moesten we onze handen gebruiken bij het klauteren over de rotsen. Daarna door de sneeuw met de stijgijzers onder en de pickel in de hand. Toen we op de top waren leek het net of we op het dak van de wereld stonden. Wouw!Wat een bijzonder gevoel om op de top van een vierduizender te staan!

Hoe motiveer je jezelf om op moeilijke momenten toch door te gaan?

Zo’n 25 jaar geleden was ik voor de eerste keer in de bergen. We gingen een “topje doen”.Halverwege was ik zo moe dat ik eigenlijk niet meer verder wou. Ik dacht: “Waarom doe ik dit eigenlijk in mijn vakantie?”. Na even uitgerust te hebben ben ik toch verder gegaan en uiteindelijk op de top wist ik waarom ik doorgezet had. Het prachtige uitzicht!

Zo ben ik er in de loop van de jaren achter gekomen dat het doel me enorm motiveert op momenten dat het even moeilijk gaat. Ik merk het nu bij het trainen in de sportschool ook. Als het zwaar wordt en ik denk aan stoppen dan zeg ik tegen mezelf: “Doorzetten, want je wilt de Mont Blanc op”. Het helpt echt!

Wat vind je het moeilijkste aan bergbeklimmen?

Het lastigste in de bergen vind ik de oriëntatie.

Wat vind je het leukste aan bergbeklimmen?

Iedere keer als ik weer in de bergen kom dan geeft dat een gevoel dat moeilijk te omschrijven is.Een gevoel van je prettig voelen in de bergen. De rust, stilte en de uitzichten. Het vrije gevoel wanneer we een huttentocht lopen en alles wat je nodig hebt in je rugzak zit. (verbazingwekkend hoe weinig je nodig hebt!) Daarnaast is het iedere keer weer leuk om te zoeken naar een uitdaging. Bijvoorbeeld een mooie klettersteig of een uitdagende huttentocht. Wanneer dit lukt dan is dat genieten.

Wat is het meest bijzondere wat je hebt meegemaakt in de bergen?

Tijdens een huttentocht sliepen we in Cabane d’Arpitetta. Dit is een kleine hut met 20 slaapplaatsen, waar de huttenwaard je eigen meegebrachte eten klaar maakt en de enige kraan voor de gasten buiten is.

Wij waren in de hut en een groep Zwitsers. ’s Avonds na het eten ging de hele groep naar buiten en daar begonnen ze met z’n allen te zingen. Het was kraakhelder weer en de maan kwam langzaam achter de bergen vandaan. Terwijl de huttenwaard iedereen een wijntje inschonk kon ik alleen maar genieten van dit bijzondere moment!