Beschrijflijk Gevoel, Gran Paradiso, Italië

Halverwege de zware klim naar de top van de Gran Paradiso vraag ik me af waarom ik het in hemelsnaam doe. Waarom niet gewoon op een strand de Playb... ik bedoel het NRC lezen en genieten van een bruisend pilsje? Waarom dat geploeter in de kou, gehijg in ijle lucht en lopen totdat er meer vocht uit m'n blaren komt dan er vanaf mijn voorhoofd in m'n ogen gutst?

Tekst en foto: Frank Peters

Het antwoord is altijd weer simpel, maar komt gek genoeg nooit tijdens de inspanning. Pas als ik even pauzeer, geniet van het landschap, een beurse appel eet of met m'n tong op m'n enkels de top bereik, ervaar ik het weer. Een beschrijflijk gevoel dat zich het liefst onbeschreven laat, omdat elk woord te weinig is en tegelijkertijd te veel onthult.

Een herinnering creëren

Waarom het weer verdwijnt is me een raadsel. Ik probeer het te grijpen door een herinnering te creëren. 1/400 seconde om het gevoel levend te houden, f/14 om de scherpte te bewaren en ISO 200 om de kwaliteit te waarborgen.

Toch vervluchtigt het weer en dat is jammer, want ik zou er een week mee op een strand kunnen liggen, van bier kunnen genieten en op z’n minst het NRC kunnen lezen.