De marmotten van Spielboden in Saas Fee
Al dagen keek Nienke, onze dochter, er naar uit. De wortels lagen ook al dagen in de koelkast. Het toverwoord voor haar was “Spielboden”. Daar zou je wilde marmotten kunnen voeren. Eindelijk klaarde het weer wat op en werd de tocht naar Spielboden (Zwitserland, Wallis, Saas Fee) ondernomen.
Vanuit de kabelbaan hadden we een prachtig zicht op de eindmorene van de Feegletscher, die in de 19e eeuw tot bijna in het dorp Saas Fee reikte. Sinds die tijd is de gletsjer bijna twee kilometer korter geworden en is de gletsjertong ruim 600 meter hoger komen te liggen! Nienke had echter geen oog voor de zeldzame aardpiramides in die eindmorene.
Het bleek niet moeilijk de marmotten van Spielboden te vinden: overal rondom het bergstation werden ze gevoerd door kinderen en volwassenen. Er was nog één familie marmot voor Nienke beschikbaar. Die bestond uit twee volwassen dieren en drie jongen. De wortels werden tevoorschijn gehaald en al snel vulden de “Oh’s” en “Ah’s” de lucht. Ze lieten zich zelfs gewillig aaien. Voor haar kon de vakantie niet meer stuk. We zijn daarna nog twee keer terug geweest, niet speciaal voor de marmotten, maar op onze tochten lag Spielboden soms “toevallig” op de route.
Als ouders en natuurliefhebbers weten wij ook wel dat het eigenlijk geen pas geeft wilde dieren zo aan mensen te laten wennen. Maar van de andere kant is er geen mooiere gelegenheid voor kinderen (èn volwassenen) om van zo dichtbij kennis te maken met wilde dieren. En uiteindelijk profiteren daar alle dieren van. Natuurbescherming begint met kennismaken en verwonderen; en dat kan uitstekend op Spielboden!
Dit verhaal is ingezonden door Wim van Kruijsbergen voor de bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.
