HvO Querido op de Stubaier Höhenweg
Soms krijg je in je leven de mogelijkheid om iets te doen, wat voor jou heel bijzonder is. Zo typeer ik mijn opdracht om voor Tirol Outdoor Experience met de mensen van HvO Querido een driedaagse huttentocht in het Stubaital te maken.
HvO Querido is in 2010 ontstaan uit een fusie tussen HvO (Hulp voor Onbehuisden) en de prof. Dr. A Querido Stichting, respectievelijk maatschappelijke opvang en geestelijke gezondheidszorg. Zij bieden ondersteuning, begeleiding en zorg aan mensen die zelf opnieuw de regie over hun eigen leven willen krijgen. Bijvoorbeeld aan mensen die het moeilijk vinden om zelfstandig te wonen, dak- of thuisloos zijn of andere maatschappelijke of psychosociale of psychiatrische problemen hebben.
Na een kennismakingsgesprek in Nederland en een trainingswandeling in de Kennemerduinen tref ik de zes deelnemers met hun twee geweldige begeleiders (Maarten en Daan) bij de Mutterbergalm aan het einde van het Stubaital. Uitgerust als echte “bergsteiger” zijn ze klaar voor vertrek richting de Dresdner Hütte. Vandaag moeten we bijna 800 hoogtemeters klimmen en 200 hoogtemeters dalen. Het is warm en de tocht over de onverharde weg door de Wilde Grube is zwaar. Toch vinden we een goed ritme, waarin we gestaag aan hoogte winnen en uiteindelijk de Egesennieder bereiken. Vanaf daar dalen we via een smal stenig pad af naar de Dresdner Hütte. Er is nog tijd ‘over’ en dus besluiten we met de gondel naar de gletsjer te gaan en de ‘Top of Tyrol’ te bezoeken, een uitzichtplatform op ruim 3.200 m hoogte. Na terugkomst genieten we in het avondzonnetje van een welverdiend drankje.
De volgende dag moeten we over het Beiljoch naar de Sulzenauhütte. Dat is althans de bedoeling, totdat er een aantal deelnemers aangeven toch een beetje last te hebben van hoogtevrees. Eerst één, dan nog eentje en dan nog één en dan ….
We nemen geen risico en gaan met de gondel naar het dal. Vanuit daar klimmen we over een smal bospad naar de Sulzenaualm. Bij de rivierbedding, onderaan de Sulzenaufall, houden we een uitgebreide lunchpauze. Daarna gaat de klim via de Sulzenaufall verder naar de Sulzenauhütte. De deelnemers hebben het zwaar. Logisch, want er moet wederom een flink aantal hoogtemeters geklommen worden. Toch wordt er nauwelijks geklaagd en bereiken we binnen afzienbare tijd de Sulzenauhütte. Daar laten we de rugzakken achter en lopen we ‘onbepakt’ door naar de Blaue Lacke, een wonderschoon blauw meertje met ontelbare steenmannetjes. Terug bij de hut zijn de deelnemers terecht trots op hun prestatie en genieten ze er zichtbaar van. Een mooi beeld!
Na een heerlijke maaltijd en een goede nacht slapen beginnen we aan de laatste dag van onze driedaagse tocht. We dalen over dezelfde route als gisteren af naar het dal. Halverwege, bij de Sulzenaualm, nemen we de tijd om een heerlijke Oostenrijkse cappuccino (lees ‘koffie met slagroom’) te drinken. Daarna rest ons de stevige afdaling door het bos. Uiteindelijk stappen we moe maar voldaan in het busje terug naar Neustift. Onderweg vallen de eerste deelnemers al in slaap!
Ik ben ontzettend blij, dat ik de gelegenheid heb gekregen om deze tocht te gidsen. Een mooie ervaring, die mij veel voldoening geeft! Ik hoop in de toekomst nog vele van deze tochten te maken.
