Overnachting in de Sierra de Gredos

Tijdens onze tent/huttentocht door de Spaanse Sierra de Gredos hebben we voor de laatste nacht berghut Llano in de planning. Vanwege de taal laten we ’s middags door een huttenwaard bellen voor het reserveren van slaapplaatsen. Overnachten kon wel maar eten was niet mogelijk omdat de hut reeds gesloten is, maar met heet water ter plekke kunnen we ons adventurefood klaar maken.

Precies om 19.00 uur arriveren we bij de verlaten hut Llano die dan geopend zou worden. Ruim een half uur later begint het al te schemeren en als we beginnen te denken om onze tenten op te zetten komt josé met zijn twee husky’s om de hoek kijken. Uit zijn rugzak komt een pijpsleutel en door enkele moeren van buiten en binnen los te draaien gaat na tien minuten de deur open. Dan laat hij de slaapplekken zien en langzaam groeit het wederzijds vertrouwen.

Al snel begrijpen wij elkaar ondanks dat wij geen Spaans spreken en hij alleen maar. José heeft toch ingrediënten mee voor het eten en trekt zich met hoofdlamp op terug in de keuken waar Rob van de “smaakpolitie” niet blij van wordt. Wij maken wat meer licht met onze waxinelichtjes en leggen een kaartje en bestellen koffie. Hij serveert voor ons een heerlijke pasta en daarna patat uit de koekenpan met een spiegelei.

Dan komt toch nog de koffie met de hele koffiebonen er nog in. Laat zal het vandaag niet worden want er is enkel nog enige blikjes cola in zijn watergekoelde koelbak. Deze sfeer en eenvoud is waar wij puur en intens van kunnen genieten in de bergen en wordt ook niet verstoord als we de volgende morgen beschimmeld boter bij het ontbijt geserveerd krijgen. Als vrienden nemen we afscheid maar ook van de hut!

Dit verhaal is ingezonden door Hans Bot voor de bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.