Weet wat je zegt op een bergtop in Wallis

In de herfstvakantie van 1986 gingen m’n ouders met ons bergwandelen in Wallis in Zwitserland. Die bewuste dag stonden we bijtijds op om te ontbijten, er stond een wandeling naar de Aletschgletsjer op het programma en het beloofde een stralende dag te worden. Bepakt en bezakt gingen we op weg, ik had nieuwe bergschoenen gekregen en het mooie weer maakte dat ik er toch wel zin in had. De route was spannend, een bergweggetje dat omhoog slingerde en wat er na de volgende bocht kwam was steeds weer een verrassing.

Het was er verlaten en de natuur was prachtig, met de geweldige kleuren van de herfst. We waren bijna op de top van de Riederalp toen we een stel tegenkwamen, een gegoede zestiger met een véél jongere, opvallend geklede metgezellin.

Ik denk dat m’n vader er mee begon: “kijk die ouwe ’s met z’n jonge duifje” M’n moeder viel in: “wat doen die nou bovenop een berg” “en dan in zo’n wit leren pak” voegde ik er aan toe en ook m’n broer deed z’n zegje “moet je die schoenen zien, daar kan je toch geen berg mee beklimmen” Waarop de meneer zich omdraaide en zei: “Goedemiddag” in welbespraakt Nederlands. We hebben nog goedemiddag terug gestameld, met het schaamrood op onze kaken.

We wisten allemaal dat ze ons moesten hebben gehoord... We zijn nog een flinke poos blijven wachten tot ze hopelijk ver genoeg weg waren, maar die dag hebben we geleerd dat je overal Nederlanders tegenkomt, ook op de schijnbaar verlaten top van een berg in Zwitserland.

Dit verhaal is ingezonden door Dorine Schiefelbusch voor de bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.