5 vragen aan trailrunner Wouter Huitzing

Trailrunning, dat is hard rennen over uitdagende routes die voor minimaal 75% onverhard zijn. Wouter Huitzing zette niet alleen een record op de Spine Challenger, hij is ook drievoudig Nederlands Kampioen Adventure Racing en loopt wedstrijden door heel Europa. We stelden vijf vragen aan deze trailrunner.

Trailrunnen en ultrarunnen, wat is er voor jou zo mooi aan?

De aard van trailrunnen is dat het eigenlijk altijd in de natuur plaats vindt, in tegenstelling tot wedstrijden op de weg, die meestal in stedelijk gebied plaats vinden. Daarnaast zijn ultra’s, in contrast tot hele- en halve marathons niet zo massaal, al worden ze wel steeds populairder. De hele dag (en soms nacht) onderweg zijn in de natuur, dat vind ik het meest allermooiste aan het lopen van trails en ultra’s. De makers van een parcours willen jou als deelnemer vaak de mooiste plekjes die zij hebben ontdekt, laten zien. Daardoor ben je eigenlijk voortdurend aan het genieten en is het niet erg om een paar kilometers meer te lopen, om net dat topje mee te pakken, of om dat meertje te passeren.

Daarnaast is het een persoonlijke uitdaging. Je loopt in principe alleen (al zijn er ook duo-wedstrijden) en bent dus op jezelf aangewezen. Jij bent de enige die ervoor zorgt dat je de finish haalt. Je moet jezelf uit de dagelijkse comfortzone halen en er voor gaan. Je grenzen opzoeken en er dan overheen gaan, kijken hoe ver je jezelf, lichaam en geest, kan pushen. Het is een uitdaging tegen de elementen. Omdat je zolang onderweg bent, en vaak een eindje van de bewoonde wereld, ben je aangewezen op jezelf en de uitrusting die je bij je hebt. Het is voortdurend een uitdaging om daar het beste mee om te gaan. Regen, wind, kou, maar ook zonneschijn en hoogte. Het meenemen van de juiste uitrusting is dan ook heel belangrijk. Je wilt niet te veel bij je hebben, want je wil zo licht mogelijk racen, maar je wil ook niet voor een vervelende verrassing komen te staan. Al met al is tailrunnen gewoon heel divers. Elke keer is het anders, zelfs als je het parcours al eerder gelopen hebt.

Voor onze lezers die minder bekend zijn met trailrunning: Hoe ziet een trailrun er eigenlijk uit?

Trailrunnen is niks meer en niks minder dan hardlopen in de natuur en dan voornamelijk, zoals de naam al zegt, op trails wat gewoon onverharde paden en wegen zijn. Tijdens deze wedstrijden volg je veelal een met lintjes of pijltjes uitgelijnd parcours, al moet je voor de langere ultra trails ook vaak zelf navigeren met behulp van kaart, kompas en/of GPS, wat dan weer een extra mooie dimensie en uitdaging met zich mee brengt.

Maar gewoon een rondje hardlopen door het bos, de duinen of over het strand valt eigenlijk ook al onder trailrunnen, iedereen kan er dus zo mee starten.

Afgelopen winter liep je de Spine Race Challenger. Een 180 kilometer lange race. Hoe train je voor 180 kilometer non-stop rennen?

Ik zal eerst maar meteen bekennen dat het niet 180km non-stop rennen is. Het geheim achter zo’n race is weten hoe je je energie verdeelt. Wanneer en waar je snelheid moet maken en wanneer je juist je tempo moet verlagen. Ik heb de Spine Challenger gelopen in 25 uur en 42 minuten. Als je dat omrekent dan is dat ongeveer 7 kilometer per uur. Ik heb twee keer pauze gehouden, de eerste keer zo’n twintig minuten de tweede keer nog geen vijf minuten, de rest ben ik voortdurend onderweg geweest. De eerste paar uur probeer je alles te rennen, maar daarna ga je doseren. Bergop ga je in een hoog looptempo, maar wanneer je een vlak stuk tegen komt, of als het bergaf gaat dan is het meteen weer rennen.

In 2017 werd ik vierde. Ik had het gevoel dat ik mij had ingehouden tijdens de race en dat er meer in zat. Ik ben zeer actief als internationale adventure racer, dus mijn basisconditie voor lopen, fietsen en kajakken ligt redelijk hoog. Voor 2018 had ik het podium als doel en dan met het oog op de eerste plaats. Dus vanaf begin oktober ben ik mijzelf 100% gaan focussen op lopen. Ik ben toen begonnen met twee keer per week rondjes van 20 km+ hardlopen bij mij in de polder. Dit ben ik gaan uitbouwen naar 3 keer per week, waarvan minstens 1 keer 30 km+. Aan het begin en eind van heb ik daar een 55km+ training aan toe gevoegd, waarbij ik ook het onverharde en wat hoogtemeters ben gaan opzoeken op de Utrechtse Heuvelrug en in België.

Half december deed ik als ijkpunt mee aan een 80km nachttrail in België. Waar ik in een mooi en stabiel tempo als 3de over de finish kwam. Op dat moment wist ik dat het hardlopen wel goed zat. Daarna is de focus van lange afstanden rennen verschoven naar lang, op een hoog tempo door wandelen. 2 keer per week was ik in de sportschool te vinden op de loopband. Ik nam de IPAD mee met een film van zo’n 2 uur. Dan zette ik de loopband op de maximale hellingshoek, de snelheid iets boven de 7 km per uur en dan maar door blijven gaan tot de film afgelopen was. Uiteindelijk is het belangrijk dat je bij zo’n wedstrijd een lange adem hebt en dat je voeten heel blijven. Veel tijd besteden op de voeten is dan ook belangrijk om ze sterker en steviger te maken. Veel mensen vallen namelijk uit met grote blaren.

Daarom zorg je er voor zo'n race ook voor dat je materiaal op orde is en dat je er mee getraind hebt. Tijdens de Spine Challenger moet je een rugzak meenemen met verplicht materiaal waarmee je de nacht buiten door moet kunnen brengen. Het is verplicht om o.a. een bivakzak, slaapzak, matje, brander, regenkleding en eten mee te nemen. Je kan je voorstellen dat, dat al een aardig pakket wordt. Je moet dus gewend zijn om hier mee te lopen en rennen. Als je dat niet traint, kom je nog voor een aardige verrassing te staan. Het draait dus allemaal om de gehele voorbereiding!

Wat zijn de grootste uitdagingen die je tijdens zo’n evenement als de Spine Race Challenger tegenkomt?

De grootste uitdaging ben jezelf. Als het goed is heb je je lichaam getraind en weet je waar je aan begint. Maar 180 kilometer geeft je genoeg tijd om na te denken over van alles en nog wat. Je gedachten zijn je grootste bron van motivatie (want je wordt zeker weten moe) en je grootste uitdaging. Je wordt in je hoofd heen en weer geslingerd tussen van alles en nog wat. Heb ik wel het juiste tempo? Eet ik wel genoeg? Heb ik de juiste uitrusting bij me? Heb ik niet teveel bij me? Moet ik die andere loper laten gaan, of moet ik aanhaken?

De eerste 3 uur liep ik alleen en vroeg ik mij voortdurend af of ik niet te snel ging. Daarna werd ik bij gehaald en heb ik bijna 17 uur stuivertje gewisseld met de uiteindelijke nummer 2. Voor hem was het een thuiswedstrijd, dan ga je er vanuit dat hij het parcours op zijn duimpje kent. Dan zie je hem bergop rennen, terwijl mijn plan was alles bergop te wandelen. Dan denk je: moet ik nu energie sparen en mij aan mijn eigen plan houden, of moet ik bij hem aanhaken voordat ik hem bij de finish pas weer terug zie (dat was namelijk wat er in 2017 gebeurde, ik liet de anderen gaan in de hoop dat ze zouden breken).

Heb je zelf nog tips voor mensen die willen gaan trailrunnen, of die net begonnen zijn?

Zet een doel voor jezelf en bouw daar rustig en gedisciplineerd naar op. Begin niet meteen met een ultra, maar kijk rond, probeer wat verschillende afstanden en als het bevalt, zoek dan een keer de grenzen van je kunnen op. Bevalt dat weer, dan ga je weer een stapje verder. Je hoeft ook zeker geen wedstrijden te lopen, het mooie van trails is dat ze overal zijn en altijd toegankelijk. Ren een keer op vakantie door de bergen of het bos.

Ga je wel voor de wedstrijden, onthoud dan voor wie je het doet: jezelf! Het allerbelangrijkste is: zorg dat je van elke trail geniet. Zeker de ultra wedstrijden zullen niet elk moment leuk zijn, soms zal je willen stoppen, maar vergeet dan niet waarom je het doet: je doet het omdat je het leuk vindt en op de meest mooie plekken komt!

Meer weten?

Diegene die interesse hebben in mijn hele verhaal in hoe ik de Spine Challenger 2018 beleefd hebt, die kunnen mijn verslag lezen op de website van Berghaus. 

Mijn dank aan mijn sponsoren Berghaus, INOV8, Ultimate Direction, Compressport en Black Diamond voor hun materiaal ondersteuning voor mijn Spine Challenger uitdaging, zonder hun materiaal was mijn uitrusting een stuk zwaarder geweest!