Beklim de vierduizender Dent Blanche in Wallis
Samen met de Obergabelhorn (4.063m) en de Zinalrothorn (4.221m) vormt de Dent Blanche (4.357m) de zuidelijke dalafsluiting van Val de Zinal, behorend tot Val d’Anniviers, in de Alpen van Wallis. Over de Dent Blanche loopt de taalgrens tussen Franstalig en Duitstalig Zwitserland. De Zwitserse vierduizender ligt ongeveer tien kilometer van het skigebied van Zermatt af en trekt aardig wat toeristen, wandelaars en bergbeklimmers naar de omgeving.
Naamverwarring Dent d'Hérens en Dent Blanche
De Duitse naam voor de berg was Steinbockhorn vanwege de steenbokken en andere typische bergdieren die je er nu ook nog kunt zien. Deze naam is echter niet meer in gebruik en wordt alleen nog vermeld in de 'geschiedenisboeken'. Hoogstwaarschijnlijk zijn vroeger de bergen Dent Blanche en de zuidelijker gelegen Dent d’Hérens (4.171) van naam verwisseld. Dent Blanche is Frans voor ‘witte tand’ terwijl de bergtop vrijwel ijsvrij is. De Dent d’Hérens, die wel wit is, is overigens vanuit ongeveer het hele Val d’Hérens niet te zien terwijl de Dent Blanche daar zowat het middelpunt vormt. Bovendien heette de Dent Blanche in de Woerl Atlas van 1842 Dent Noire (zwarte tand). Cartografen maakten vroeger hun observaties van ver weg en baseerden hun gegevens vaak op informatie van bergbewoners.
In de 19e eeuw noemden de inwoners in het lage gedeelte van Val d’Hérens de echte Dent d’Hérens, Dent Blanche, maar degenen die aan de andere kant van de vallei woonden noemden de berg Dent de Rong of Dent d’Erins wat allebei erg lijkt op Dent d’Hérens. Sinds 1862 staan de huidige namen vast.
Eerste beklimming Dent Blanche
In 1862 werd de Dent Blanche voor het eerst beklommen. Deze klim ging via de zuidelijke bergrug die ook wel Wandfluhgrat genoemd wordt. Deze route is de minst moeilijke naar de top en ook de normale route. Op 12 juli 1862, bereikte Thomas Stuart Kennedy, na een mislukte poging om de nog maagdelijke Matterhorn te beklimmen via de oostzijde, samen met de gidsen Peter Taugwalder en zijn zoon, bijna de top van de Dent Blanche. Na een klein ongeluk weigerde Peter Taugwalder om verder te gaan. Enkele dagen later, op 18 juli, bereikte Kennedy, ondanks ongunstige weersomstandigheden, eindelijk de top samen met William Wigram en de lokale berggidsen Jean-Baptiste Croz en Johann Kronig. Deze prestatie was toentertijd een ongekend succes. De uitrusting van toen is in geen geval te vergelijken met die van nu.
Routes op de Dent Blanche
De normale route, de zuidelijke Wandfluhgrat, naar de top van de Dent Blanche begint bij Cabane de la Dent Blanche op 3.507 meter hoogte. Deze hut wordt beheerd door de Zwitserse Alpine Club (SAC) en biedt een uitstekend uitgangspunt voor een klim naar de top. Om bij de hut te komen loop je vanuit Ferpècle via Bricola, een tocht van ongeveer zes uur. Andere routes naar de top zijn bijvoorbeeld de Westgrat (Ferpècle-rug) en de Oostnoordoostrug (vier-ezels-rug). De laatste heeft de Schönbielhütte (2.694m) als startpunt.
Geologie
De Dent Blanche behoort vanuit geologisch oog punt samen met onder andere de Matterhorn en de Dent d’Hérens tot een klippe (een door erosie of afschuiving ontstane oppervlaktegesteente), die normaal alleen voorkomt in de Oostelijke Alpen en afkomstig is van de Afrikaanse plaat. Het gesteente, dat gekristalliseerd is, bestaat voornamelijk uit gneis en gabbro.
Bronnen:
www.zermatt.ch
www.wikipedia.org
