Interview deelnemer BMMBE Rinke Oevermans

Waarom doe je mee aan de Mont Blanc Expeditie?

Allereerst omdat ik bergen fantastisch vind en bij het zien van bergachtige gebieden raak ik iedere keer weer onder de indruk. Van de Mont Blanc ben ik al een aantal jaren onder de indruk. De afgelopen tien jaar heb ik die berg al vele malen vanuit de verte gezien tijdens mijn wintersportvakanties. Keer op keer vroeg ik me af hoe het zou zijn om een keer op de top te staan en dat gaat er hopelijk in juni 2014 van komen!

Verder is het goed om jezelf zo nu en dan eens uit te dagen en hoe gaaf is het om dat tijdens een expeditie naar de Mont Blanc te doen?!  Al ben ik benieuwd of ik er straks op 4810m nog steeds zo over denk.. haha!

Het feit dat er verslag wordt gedaan in Bergen Magazine maakt het leuk omdat het hopelijk meer mensen zal bewegen een dergelijke expeditie te gaan ondernemen. Dat het ons een mooi naslagwerk oplevert is extra leuk!

Over Rinke Oevermans:

Ik ben in september 30 geworden, ben nu 3 jaar samen met Shirley waarvan we nu 1.5 jaar met veel plezier samen wonen in het centrum van Rotterdam. In het dagelijks leven ben ik Senior Adviseur in het recruitmentvak. Qua sportieve achtergrond heb ik ongeveer 20 jaar gevoetbald, snowboard ik 10 jaar en loop ik nu zo’n 6 jaar hard. Het klinkt cliché maar genieten van het leven is één van onze grote hobby’s en dat doen Shirley en ik door met regelmaat uit eten te gaan, op stap met vrienden en het maken van een leuke trip. Dat kan een leuke stad zijn of een actieve reis zoals we bijvoorbeeld in Argentinië, Chili en Canada hebben gedaan.

Wat verwacht je van de expeditie?

Ik verwacht dat het een hele mooie uitdaging zal worden om met het hele team + gidsen een poging te doen om de hoogste berg uit de Alpen te bedwingen! Maar belangrijker nog:  ik hoop dat de goden ons straks in juni goed gezind zijn qua weer…

Hoe ga je je voorbereiden?

Al een aantal jaar ben ik zo’n 2/3 keer per week met plezier aan het hardlopen en dat blijf ik uiteraard de komende maanden doen. Echter ligt mijn focus tijdens het hardlopen nu op snelheid en dat ga ik verleggen naar langere afstanden. Daarnaast ging ik tot voor kort twee keer per week met frisse tegenzin naar de sportschool… De tegenzin zal plaats maken voor plezier met zo’n mooi doel in het vooruitzicht en ik ga o.a. mijn bovenbenen flink trainen. Verder zal na de medische test in januari blijken hoe ik er fysiek voor sta en zal ik het trainingsadvies ter harte nemen.

Wat is je meest indrukwekkende beklimming tot nu toe geweest?

Ik heb nog geen gigantisch track-record opgebouwd wat klimmen betreft maar het beklimmen van de nog actieve vulkaan, Villarrica in Chili was qua intensiteit en steile afgronden misschien wel de pittigste die ik beklommen heb. Om over de geur van zwavel maar te zwijgen…

Minder moeilijk maar zonder meer de mooiste tocht die ik tot op heden heb gemaakt was een 5 daagse trektocht genaamd W-trail door Torres Del Paine, Chileens Patagonië.

Hoe motiveer je jezelf om op moeilijke momenten toch door te gaan?

Lastige vraag. Laten we hopen dat ik deze kan beantwoorden nadat we in juni met het hele team  de Mont Blanc succesvol hebben beklommen ;-)

Wat vind je het moeilijkste aan bergbeklimmen?

Op de heenweg ben je vol gemotiveerd, je wilt hoe dan ook de top halen en daar heb je alles voor over. Daar haal ik mijn motivatie uit maar dan ben je slechts halverwege… het moeilijkste vind ik om ook tijdens de afdaling dezelfde concentratie op te brengen om te zorgen dat je weer met beide beentjes veilig aan de voet van de berg komt te staan.

Wat vind je het leukste aan bergbeklimmen?

De uitdaging, het afzien richting de top en dan uiteindelijk worden beloond met een schitterend uitzicht!

Wat is het meest bijzondere wat je hebt meegemaakt in de bergen?

Niet zo zeer bijzonder, maar een grappig verhaal is dat ik met mijn zwager Richard in Italië eens tocht naar de top van de Monte Legnono heb gemaakt. Niks voorbereid, kaart gehaald bij de plaatselijke vvv en verder gewapend met een paar afgetrapte hardloopschoenen en 1 fles water.. beetje weinig voor een stevige klim in 35 graden Celsius, maar goed. Er was slechts 1 route (lees: gammel pad met een helling van 90%) richting de top welke we uiteindelijk bereikten en vanwaar we een mooi uitzicht hadden over het Comomeer. Na de gebruikelijke foto’s en het laatste restje water was het tijd om weer af te dalen over dat gammele pad… Echter een klein probleempje: we waren in onze tocht omhoog klaarblijkelijk gevolgd door een flinke kudde berggeiten! Op zich best gezellig maar die beesten versperden onze enige weg naar beneden en ze waren met geen mogelijkheid af te schrikken. Uiteindelijk zijn we, hetzij met wat creatief geklauter langs rotsen, met een omweg afgedaald. Uiteraard hebben we er uiteindelijk hard om kunnen lachen maar die rare geiten hadden het ons toch knap lastig gemaakt!