Van ’t padje rond de Vallée d’Ossau: VOORPRET!

Ruige toppen in een ongerept landschap. Hooggelegen bergmeren die schitteren in het licht van de zonsopgang. Klinkende namen als Pic d’Ossau en Pic Palas, om van het riviertje van Soussouéou maar te zwijgen. Mijn eerste kennismaking met de Pyreneeën is er een om nooit te vergeten.

Tekst & foto’s Frank Peters

In flarden trekt de mist tussen de bomen door, het water over. Het stuwmeer Bious-Artigues doet bijna spookachtig aan. In het midden liggen een paar bootjes, aan de oever een wit huis, alles verlaten en gehuld in een grauwe sluier. Je zou er mistroostig van worden totdat Jean-Baptist begint over de dennen langs de oever waarvan hij in het Engels de twee klinkers omdraait. Als ik het uitproest realiseert hij zich wat hij zojuist gezegd heeft. “Oh no… pines, I mean pines, Frank!” Fransen en Engels… het is als mannen die twee dingen tegelijk doen, er zijn er maar weinig die dat goed kunnen.

Mist
Vanaf Bious-Artigues vertrekken we voor een tocht van twee dagen door de Ossau en Aspe-vallei. Met z’n vieren lopen we richting het meer van Roumassot. Jean-Baptiste is onze gids, zijn zwager Jérémie loopt mee en Corinne, directrice van het toeristenbureau in Laruns, loopt één dag met ons mee. Hoe hoger we komen, hoe dikker de mist. Bij het meer hebben we een paar meter zicht voordat het landschap in het niets verdwijnt. Hoewel we nauwelijks iets zien kan ik er toch van genieten. De omstandigheden zorgen voor een bijzondere sfeer in de bergen.
Vanuit de mist doemen de vage contouren op van een kleine hut. We ontmoeten er Philippe Capdaspe en Jean-Claude Morlans. Twee goedlachse mannen die 360 schapen en zestig koeien houden. In juli en augustus laten ze hun vee op de omliggende bergweiden grazen. “We melken nog met de hand en maken elke dag vijf kilo kaas.” Daarnaast maken ze graag een praatje met passerende bergwandelaars.
Toch moeten we weer verder om op tijd bij de Refuge d’Ayous te komen. Langs kleine in nevelen gehulde watervalletjes vervolgen we de tocht door de Ossau-vallei, die is vernoemd naar de gelijknamige berg in het gebied. Pic du Midi d’Ossau is een prachtige top. Net geen 3000 meter. “Maar bij deze berg maakt dat niet uit,” zegt Jean-Baptiste. “Die is zo mooi dat hij het Calimero-complex ruim compenseert.”
Het kleine terras voor de hut biedt normaal gesproken een weergaloos uitzicht op het meer van Gentau en Pic du Midi d’Ossau, maar niet als wij aankomen. Gelukkig wordt bij zonsondergang de mist enigszins dunner en plotseling verschijnt daar vanuit de wolken een oranje verlichte bergtop. De Ossau ontdoet zich van zijn sluiers en reikt naar de hemel. Als de mist verder optrekt en de berg bij het laatste licht van de dag weerspiegeld wordt in het wateroppervlak is de idylle compleet.

Het hele verhaal lezen? Je vindt het in het in het juninummer van Bergen Magazine. Vanaf 15 juni overal verkrijgbaar!

Dit nummer niet missen, maar nog geen abonnee? Neem vóór maandag 4 juni 16:00 uur een abonnement. Profiteer van de speciale aanbieding: 1 jaar Bergen Magazine van €29,50 voor slechts €17,95.