5 dagen blokken in een internaat

De volgende stap in de opleiding tot berggeit, is het behalen van het tronc commun, letterlijk vertaald; de gezamenlijke stam. Dit is een basisdiploma dat iedere Franse sportleraar of gids in zijn bezit moet hebben om verder te kunnen met de opleiding. Ik heb de keuze uit de algemene versie of de deelkwalificatie 'montagne' en kies voor de tweede.

5 dagen in de banken

Omdat het een staats-opleiding betreft, vindt de studie plaats in de opleidingscentra van Chamonix of Premanon (Jura). Chamonix is erg populair en zit al vol en dus ga ik naar de Jura. Naar goed Frans gebruik betreft het een internaat, waar we 5 dagen lang verblijven op basis van volpension. Ik deel een kamer met een Vogees, waar de stapelbedden gelukkig plaats hebben gemaakt voor 2 comfortabele bedden. 's Ochtends begint de dag met een Frans (lees karig) ontbijt, maar 's middags én 's avond eten we warm en dat maakt weer een hoop goed!

In de klas zitten zo'n 15 personen, waarvan 3 accompagnateurs in spé en de rest skileraren in de dop. We krijgen deze week 5 vakken onderwezen; pedagogie, juridique, fysiologie, marketing en montagne. Van 9 tot 5 zitten we in de banken. Dat is wel weer even wennen en zeker in het Frans! Multitasken is al niet m'n sterkste punt en het valt dan ook niet mee om te luisteren, te vertalen én aantekeningen te maken. Als ik deze teruglees tref ik een bizarre mix van van Nederlands en Frans aan in mijn notities. De meeste vakken zijn best boeiend, maar helaas erg gericht op de skileraren. Op één na zijn het allemaal mensen die (nu al) als stagiair werken voor de ESF en al lichtelijk geïndoctrineerd blijken te zijn met het gedachtegoed van dit instituut. Maar tot mijn verbazing zijn er meerdere leraren die een beetje zagen aan de poten van de ESF. Hier en daar worden er wat proefballonnetjes opgelaten om de ogen te openen en de ESF-ers te laten zien dat het ook anders kan.

Skileraar in 2013

De meeste reacties komen los naar aanleiding van het vak marketing. De leraar is een jonge stadse kerel die als binnenkomer laat weten niets met de bergen te hebben. Nou ik kan je vertellen, daarmee scoor je geen punten bij de bergbewoners! Ik snap z'n opzet en manier van aanpak; hij probeert ons out of the box te laten denken. Zo probeert hij ons  duidelijk maken dat ouderwets lesgeven eigenlijk een achterhaald begrip is. Progressie maken en goed worden is niet meer de ambitie van de meeste ski-lessers, ze willen bovenal FUN hebben in de bergen en op hun vakantie! En dat is flink omdenken voor de skileraar in spé die al vanaf dat ie kan lopen op ski's staat, wekelijks op moest draven bij de skiclub en trots vertelt wat 'ie allemaal wel niet gewonnen heeft in zijn prille carrièrre.

Marketing en montagnards

Consumenten zijn tegenwoordig op zoek naar een belevenis en iedereen die werkzaam is in de bergen moet dat gaan begrijpen om z'n geld te blijven verdienen in deze industrie. Maar dat is waar het ook meteen botst met de visie van de montagnards. Veel Fransen lijken nogal allergisch voor de woorden commercie en marketing. Zelf ben ik van origine een stads marketing-mannetje die een carrièreswitch heeft gemaakt en zo in de bergen is beland. Ik vind het dan ook erg interessant om geconfronteerd te worden met deze botsende visies. Want gaat het authentieke en pure bergleven inderdaad wel samen met de visie van multinationals die de bergen omvormen tot pretparken? Is de limit van commercialisering inmiddels bereikt en moeten we (niet rendabele ski) gebieden terug gaan geven aan de natuur? Of is, zoals in bijvoorbeeld Ischgl, the sky the limit en zien we de Alpen als een groot pretpark en maken we er een soort Las Vegas van? Interessante materie voor een apart blog lijkt me...

Het examen

Op vrijdagmiddag besluiten we de week met 5 examens in ieder vak. De avond vooraf heb ik als een gek zitten blokken en de stress is dan ook flink aanwezig. Het ene vak gaat me beter af dan het andere en zeker fysiologie blijkt pittig. In mijn beste Frans schrijf ik m'n antwoorden op in de hoop dat ze bij het corrigeren rekening houden met mijn Nederlanderschap.

Om de stress weg te spoelen pakken we nog een biertje in de plaatselijke kroeg en vervolgens is het weer in spanning afwachten wat het resultaat zal zijn...