De eerste stapjes

Vakanties zijn sinds ik mijn man leerde kennen anders dan voorheen. Heel anders! Voorheen lag ik nog regelmatig in bikini op het strand. Nu ga ik gehuld in de meest technische kleding en bepakt met de, in mijn ogen, duurste spullen elk jaar met de tent naar de bergen om te gaan wandelen.

Inmiddels ben ik gaan houden van onze actieve vakanties samen. Ik bepaal zelfs waar we naar toe gaan. Na de geboorte van onze zoon Kilian in januari 2015 wisten we allebei dat de vakanties nooit meer het zelfde zouden en dat er een hoop zou veranderen. We moesten ons aanpassen, maar niet te veel.

Het eerste jaar was de vakantiebestemming Frankrijk- Chamonix.

Met een ergonomische draagzak kom je met een kleintje van een maand of zeven al een heel eind. Vooraf hebben we in Nederland flink wat winkels bezocht en het internet afgespeurd naar merinowollen kleding voor Kilian[D1] . Merinowol is isolerend en heeft vochtregulerende eigenschappen die ervoor zorgen ervoor dat lichaamstemperatuur stabiel blijft bij hitte en kou. Ideaal dus voor baby’s.  We kochten wat spullen zoals rompers en leggings maar verder was er weinig te vinden voor kleintjes op “outdoorgebied”. Iets waar we ons toen al aan ergerden.

Vroeg opstaan

We staan altijd redelijk vroeg op in de vakantie. Misschien komt het omdat we er ook meestal vroeg in liggen en we vinden het gewoon prettig als de dag wat eerder begint.  Als we eenmaal alle drie zijn aangekleed en de rugtassen gevuld zijn, voornamelijk met luiers en eten voor onze kleine man, gaan we op pad richting Mer de Glace. Het lijkt een mooie dag te gaan worden. Een skilift of trein mogen we niet in want dat mag pas vanaf 3 jaar. Beneden blijven is geen optie, dus dan maar lopend de berg op. Op weg naar boven komen we best veel mensen tegen, sommigen zijn zelfs al op de terugweg en bijna iedereen kijkt ons verbaasd aan als ze op de buik van Marco een baby in de draagzak zien. We krijgen zelfs vragen, heel veel vragen. Is het niet zwaar of gevaarlijk? Hoe oud is hij? Is het niet te warm en vooral de vraag waarom wordt aan ons gesteld. Lachend zeggen we dat we het leuk vinden en de blikken worden alleen nog maar verbaasder. Als we een vrouw op hakken, die naar beneden loopt, passeren beginnen we te lachen en bedenken we ons dat anderen wel de mogelijkheid hadden om met de trein naar boven te gaan. Ach ja, dit is ook veel leuker.

IJsgrot in

Soms stoppen we even en drinken we een kopje thee. De thermosfles gaat altijd mee. Het enige verschil is dat er nu alleen heet water in zit in plaats van thee, omdat we het hete water nodig hebben voor een flesje. Ergens halverwege de tocht staat een berghut gerund door een hip stel met een dochter van een jaar of 5. Ze kijken ons lachend aan en vinden het super dat wij de berg op lopen. Dat zijn zij niet anders gewend, de enige manier om bij hun huis te komen is lopend… Ze leggen een kleed neer op de grond en onze kleine man kan even heerlijk bewegen. Na een leuk gesprek, een heerlijk stuk biologische taart, een flesje en een schone luier lopen we verder.  Eenmaal boven zien we dat de ijsgrot nog open is. Na wat overleg of het wel verstandig is om naar binnen te gaan met Kilian wagen we het erop. We knopen een Buff om zijn hoofd tegen de kou en trekken hem een extra vestje aan. We genieten. Wat een pracht. Na de grot genieten we buiten nog even heerlijk in de zon. Kilian leggen we neer op een kleedje en ook hij geniet van de wereld om zich heen. Terug besluiten we toch maar met de trein te gaan dan kunnen we nog even heerlijk nagenieten!

In de regen

Een paar dagen later regent het een beetje en willen we er toch op uit. Thuis hadden we al nagedacht over wat we dan zouden moeten doen. We kochten toen een regenponcho en knipten er een deel van af. Met een paar plastic ringen die we erin hadden geslagen konden we de poncho met een koordje goed vastmaken aan de draagzak. Kilian zat volledig beschut. Ook deze wandeling hadden we niet willen missen.

Het was fijne vakantie, waarin we onze weg echt wel even moesten vinden. We hebben gelukkig best veel gewandeld. Het tempo was anders, dat zeker. Het ritme werd voor ons bepaald.  

Wat heel duidelijk voor ons is geworden dat we op vaker op deze manier op vakantie wilden gaan. Dat betekende dat we voor het volgende jaar echt op zoek moesten naar goede technische kleding voor onze kleine man, want met alleen wat rompers redden we het niet..

Marieke van der Laak – Eigenaresse van Bergmarmot – Echte outdoor kleding voor peuters