De Hoge Tatra van Slowakije: dag 3

In de zomer van 2023 nam ik de trein naar Slowakije om de Hoge Tatra en hun pure schoonheid te ontdekken. Met resultaat! Lees ook mijn verslagen van de eerste en de tweede dag.

Na de constante regen van gisteren is er een prachtige zonnige ochtend aangebroken in Štrbské Pleso. Dit plaatsje met zijn twee meren is in de winter een toevluchtsoort voor skiërs en skispringers, maar trekt in de zomer wandelaars, mountainbikers en alpinisten aan.

Later dan gepland vertrek ik rond 08:00 uur uit de flat waar ik een kamer heb geboekt. Vandaag maak ik een rondwandeling van minstens 8 uur die begint en eindigt in Štrbské Pleso. De route voert me langs de populaire Skok waterval en over de Bystré Laská pas.

Langs het grootste meer van Štrbské Pleso en één van de skischansen, laat ik de laatste paar huizen achter me en kom in een donker bos terecht. Het pad gaat steeds duidelijker omhoog en wordt al snel ruiger. De weg voor me is overwoekerd met boomwortels die over grote stenen kronkelen, maar het gaat me tot nu toe prima af. 

Terwijl de boomgrens in zicht komt, loop ik langs een vrolijk kabbelende rivier richting de Skok waterval, die over de rotswand naar beneden glijdt. Er zijn ontzettend veel mensen op de been. Ik had verwacht dat een hoop mensen zouden eindigen bij de waterval, maar dat valt vies tegen. De mooie omgeving is gelukkig een hele troost voor deze drukke ochtend.

Langs de waterval gaat de route verder over een schuine rotswand waar water overheen sijpelt. Kettingen bieden extra houvast over deze glibberige ondergrond en brengen mij en een hoop andere wandelaars bij het kleine meertje bovenaan de waterval. Voor me opent zich een mooie open vallei waar de bomen steeds meer plaats maken voor groene weide. De rivier loopt er schilderachtig doorheen.

Even verderop kom ik de gedenksteen tegen van de helikoptercrash van 25 juni 1979, waarbij 7 mensen om het leven kwamen. Een traumahelikopter was op zoek naar een Duitse toerist met een gewond been. De toerist bleek uiteindelijk op eigen kracht naar Štrbské Pleso te zijn gekomen, dus het reddingsteam was tevergeefs op zoek. Toen de piloot wilde landen op een bergkam voor een laatste zoekpoging, raakte de helikopter een rotsformatie en stortte neer. Slechts 2 van de 9 inzittenden overleefden de crash. 

Na een kort maar krachtig stukje klimmen brengt het pad me bij een plateau met een diepblauw gletsjermeer met kristalhelder water. Hier besluit ik net als de meeste wandelaars te lunchen. Er staat een fris briesje en de voorbijdrijvende donkere wolken zien er dreigend uit. Zou de klim naar Bystrá Lávka droog blijven?

De steile route richting de hooggelegen pas ligt er intimiderend bij, maar als de zon weer doorbreekt heb ik mezelf genoeg moed ingepraat. Het tussen (en over) rotsblokken slingerende pad wordt alsmaar steiler, maar met mijn twee wandelstokken is het goed te doen. Het is even oppassen bij twee gladde en verraderlijke ijsvelden, maar voor de rest van de klim kan ik er een goed tempo in houden. Via een kort stukje via ferrata klim ik verder naar de smalle pas en kan ik genieten van het uitzicht.

De afdaling aan de andere kant van de pas lijkt nog steiler dan de klim die ik er net op heb zitten, dus ik ga voorzichtig naar beneden. De flinke rotsblokken op de bergwand vormen soms perfecte traptreden of zijn juist onhandige obstakels, dus ik heb beide handen nodig om af te dalen. Het uitzicht op het glinsterende gletsjermeer dat beneden ligt, maakt gelukkig een hoop goed.

Ter hoogte van het meer daalt het pad geleidelijk van plateau naar plateau en worden steile afdalingen prettig met elkaar afgewisseld. De grauwe rotsblokken maken plaats voor groene bergweide en de sneeuw trekt zich alsmaar verder terug richting de hoge bergwanden. Richting de boomgrens waar de eerste kleine naaldbomen weer groeien, houdt een gems mij en wat andere wandelaars nauw in de gaten.

De geleidelijk afdaling voert me door geurige groepjes lage dennen die worden afgewisseld met bloemen in alle kleuren. In combinatie met het felgroene gras levert dit een prachtig contrast op met de blauwe lucht. De zon wordt af en toe afgeschermd door wolken, wat wel zo prettig is nu de verkoelende wind is gaan liggen.

Voor ik het weet loop ik weer door een dicht bos en is de beek die samen met het pad afdaalt aangezwollen tot een brede, kabbelende stroom. Soms liggen er nog lastige rotsblokken op het pad die hard aankomen op mijn kniegewrichten, maar gelukkig zit de lange dag er bijna op. Als de grote keien worden ingewisseld door een kiezelpad openen de bomen zich meer, en zie ik links één van de skischansen van Štrbské Pleso liggen. Rechts van me ligt een weids uitzicht op de valleien van de Lage Tatra.

Rond vijf uur bereik ik voldaan het meer en de eerste huizen van Štrbské Pleso. Na deze lange maar mooie dag is het tijd voor een douche en een goed vullend bord avondeten.