De rollercoaster die Kilimanjaro heet

Bijna een jaar geleden schreef ik mijn eerste blog voor Bergwijzer. Toentertijd was het plan gesmeed om de Kilimanjaro te gaan beklimmen, maar de voorbereidingen moesten nog beginnen. Inmiddels ben ik ruim 5 maanden terug van de top en heb ik de vraag al vele malen beantwoord: hoe was het op de Kilimanjaro?! In het begin zei ik steeds dat het zo zwaar was dat ik het nooit meer zou doen. Inmiddels zijn er 5 maanden verstreken en is er een kick voor in de plaats gekomen: I did it!

Weet waar je aan begint

Ga je binnenkort ook de Kilimanjaro -of een andere hoge berg- beklimmen, lees dan zeker even verder. Ik was topfit toen ik aan het avontuur begon, maar toch bestond de beklimming zeker niet alleen uit hoogtepunten. Het waren de dieptepunten waar ik niet voldoende op voorbereid was. Natuurlijk verwachtte ik ook wel dat het zwaar zou zijn. Dat las ik her en der weleens, maar uiteindelijk was ik toch niet zo goed voorbereid op wat me te wachten stond, als ik had gedacht.

De voorbereiding

Een half jaar lang stond in het teken van de Kilimanjaro. Ik wilde zoveel mogelijk kilometers in de benen krijgen en ik deed daarnaast twee keer per week aan krachttraining en conditietraining. De eerste dagen gingen dan ook soepel. Geen blaren, geen spierpijn, niets. Waar het bij mij misging was de hoogte. Ons kikkerlandje ligt op zeeniveau. Dat is zo’n 5900 meter lager dan de top van de Kilimanjaro. Wij Nederlanders kunnen ons daardoor absoluut niet voorstellen wat hoogte met je doet. De lucht is ijl, waardoor ademen lastig is, je conditie het zwaar te verduren krijgt en hoofdpijn veel voorkomt. Het is lastig om hiervoor te trainen, maar het helpt zeker weten om vooraf meerdere keren op hoogte te zijn geweest. Dan overvalt het je wellicht wat minder dan bij mij het geval was.

Naar de top

De beklimming werd voor mij pas echt heftig in de nacht naar de top. Je mist een nacht rust, terwijl je de dag ervoor, de nacht zelf en de dag erna vele kilometers maakt. Behalve fysiek, is dat ook mentaal heftig. Urenlang loop je in het donker achter elkaar. Niemand praat, want dat kost te veel energie en lucht. Je bent daardoor helemaal in jezelf. De eerste paar uren is dat geen probleem, want dan is het nog spannend en avontuurlijk wat je aan het doen bent. Maar er komt een moment dat je gedachten op zijn. De enige tip die ik je kan geven is: zoek afleiding. Zorg voor muziek of een paar echte hoofdbrekers. Wat mij uiteindelijk hielp, was op zoek te gaan naar een soort mantra. Ik telde steeds tot 4 op het ritme waarin ik liep. Daardoor liep ik in een soort trance naar boven en kon ik hetzelfde tempo aanhouden.

Op de top

De top zelf was fantastisch. Dat adembenemende uitzicht, van de ijsschotsen met daarachter de geeloranje gloed van de opkomende zon, vergeet ik hopelijk nooit meer. Dat is zeker weten een van de meest bijzonder mooie plekken waar ik ooit ben geweest. Zo jammer dat je er maar een kwartiertje kunt zijn. Maar ondanks dat het kort was en ik volledig uitgeput was, heb ik er volop van genoten. Voor dat moment doe je het en als je daar dan staat, dat moment is echt subliem!

Het uitzicht

Niet alleen op de top is het uitzicht fenomenaal. Het mooie aan de Kilimanjaro is dat je iedere dag in een ander landschap bent. De eerste dag loop je door de dichtbegroeide jungle. Zodra je boven de boomgrens komt, is alles open en zie je al snel de top opdoemen. Kijk je achter je, dan zie je alleen maar lucht en het dal. Doordat de Kilimanjaro een vrijstaande berg is, kun je bij helder weer mega diep en ver kijken. Alleen Mount Meru zie je in de verte opdoemen. Dat maak je niet snel mee bij andere bergen.

Mixed feelings

Zoals ik in het begin al aangaf, duurde het bij mij even voordat ik blij en trots was op het resultaat. De top was gehaald, maar het was niet helemaal gegaan zoals ik had verwacht. De eerste vijf dagen gingen soepel en goed, maar de nacht naar de top en de kilometers naar beneden waren slopend. Ondanks dat ik fysiek een tijd nodig heb gehad om te herstellen, kostte het me misschien nog wel meer kracht om mentaal bij te komen. Pas toen een week later de foto’s voorbij kwamen, zag ik weer hoe mooi het was. En hoe blij ik steeds keek. Gelukkig is de trots en de kick daardoor uiteindelijk wel gekomen. En heb ik inmiddels alweer kunnen genieten van nieuwe hikes in de bergen.

Tips

Op internet kun je veel informatie vinden over hoe je je het beste kunt voorbereiden op een bergtocht, maar sommige dingen kom je pas achter als je het meemaakt in de praktijk. Daarom deel ik graag deze vijf tips, gebaseerd op mijn ervaringen, met jou:

Vermijd de shit

Op de Kilimanjaro zijn er in ieder kamp toiletvoorzieningen. Verwacht geen pot, maar een diep gat. Tenminste… het is diep als je geluk hebt, want het onderhoud gebeurt in het laagseizoen. Kom je in het hoogseizoen dan zijn velen je inmiddels al voorgegaan op het toilet en komt die hoop stront, inclusief stank erg dichtbij.

Neem niet veel eten mee

Eten neemt gewicht en ruimte in beslag. Natuurlijk heb je wel wat nodig voor onderweg, maar ook weer niet heel veel. Boek je reis bij een goede organisatie, dan kan ik je garanderen dat je de hele week geen honger zal lijden.

Water alleen is onvoldoende

Veel water drinken is al goed, maar nog beter is om er wat ORS en Isostar poeder in te doen. De ORS zorgt vult je zouttekort aan wanneer je gaat zweten en het zorgt ervoor dat water sneller in je bloed wordt opgenomen. Isostar verbetert je spierwerking tijdens het sporten, geeft energie en helpt sneller herstellen na het bewegen. Voor mij was 1 zakje ORS en 6 scheppen Isostar voldoende op 3 liter water. Daardoor blijft de smaak van je water ook nog enigszins oké.

Wees geen Michelin mannetje

Overal lees je dat je in de nacht naar de top zoveel mogelijk kleren moet aantrekken. Slim, want koud heb je het dan niet meer. Nadeel is dat je wel in een soort Michelinmannetje verandert. In plaats van alles meteen aantrekken, kun je beter gaandeweg meer lagen toevoegen. Die tussenlagen, wanten en sjaals heb je zo gepakt als je het koud krijgt.

Leer liedjes uit het leger

Samen zingen houdt de sfeer er goed in bij de groep. Zorg dus dat je naast ‘Heyo Captain Jack’, nog een paar nummers kent. Het voordeel van legerliedjes is dat je elkaar nazingt, waardoor je steeds een adempauze hebt. Daardoor blijft je ademhaling onder controle en houd je het langer vol.

Wil je nog meer weten over de Kilimanjaro? Ik vind het leuk om erover te praten. Dus stel je vragen gerust. Dat kan via www.thehike.nl.