De skilift: een soort meditatie

Ik sta op 3000 meter hoogte. Het is -28 graden en de zon schijnt amper door de wolken. Maar dat geeft niet. Ik sta op mijn ski’s en ik mag weer skiën! Het is gelukt. En het wordt leuk, ook al is het maar twee uur en ga ik straks alweer naar huis. Het koste namelijk best wat moeite om hier op dit moment te zijn.

Het begin van de dag

Vanochtend stond ik om 7 uur op in Grand Hotel Kurhaus Arolla. Mijn reisgenoten en ik hadden om half 8 bij het ontbijt afgesproken. Een kwartier van te voren stond ik al met mijn skibril op voor de spiegel om vast een beetje te wennen aan het altijd enigszins beperkte zicht. 

Het ontbijt staat nog niet helemaal klaar als we in de zaal aankomen. We gaan vast zitten en nemen een kopje koffie. Nu nog even relaxen, straks actief! We zijn nu met zijn drieën en straks in de skishop ontmoeten we onze gids voor vandaag (die de dag ervoor ook mee was met sneeuwschoenwandelen en kaasfonduen in een berghut op de piste). 

Naar de skishop

Om kwart over 8 vertrekken we met een busje vanaf de parkeerplaats van het hotel. Tenminste, zodra het busje is gestart. De kok wordt erbij gehaald om te helpen. Dan rijdt de medewerkster ons het dorp in. Vijf bochten en drie minuten later staan we voor de skiverhuur. Onze gids is daar even later ook. We passen skischoenen en krijgen ski’s. De medewerkster legt mij uit dat er clips op mijn schoen zitten die ik los kan halen als we gaan lopen. Lopen? We gaan toch gewoon skiën? “Oh, ik dacht dat jullie gingen toerskiën omdat jullie deze gids bij jullie hebben!” zegt de medewerkster. Dus toch nog andere skischoenen passen. Gelukkig staan we even later weer buiten met ski’s in onze hand en skischoenen aan onze voeten. 

Tijd voor actie!

Bij de skilift liggen onze skipassen klaar. Maar daar moeten we eerst nog tien minuten naar toe lopen. Om boven te komen zijn er twee sleepliften (met schoteltje). Dit vind ik echt prima liften. Na de eerste lift moeten we een klein stukje skiën om bij de tweede te komen. In de tweede sleep zit een bocht en dan na een half uur staan we helemaal op 3000 meter. Die laatste dertig minuten heb ik ervaren als een meditatie. Bijna helemaal stil, je hoort alleen het geluid van je ski’s op de verse sneeuw, bijna niemand voor of achter je. Alles wit om je heen. Heel rustig en rustgevend. Maar nu, tijd voor actie!

Na twee heerlijke uren skiën komen we aan in het hotel, lunchen we nog wat, gaan we met de bus en trein naar het vliegveld en vliegen we door de sneeuw weer naar Amsterdam. Om 1 uur ’s nachts ben ik weer thuis in mijn eigen bed en kijk ik terug op een zeer bewogen dag. 

Locatie: Val d'Hérens, skigebied Arolla in Wallis.