Finalement; het examen!

Bijna 2 jaar heb ik hier naartoe gewerkt en alle onderdelen van de opleiding met succes behaald. Nu moet het dus gaan gebeuren; de climax van deze opleiding is als het bereiken van die ooit ogenschijnlijk onbereikbare top. Vandaag hoop ik te slagen voor de opleiding tot Frans accompagnateur en montagne. Via de post ontving ik de uitnodiging tot deelname en daarbij een kaart met daarop grofweg aangegeven waar de examenwandelingen zouden plaatsvinden. Ik heb mazzel, want het wordt voor mij een thuiswedstrijd. Het examen van de Haute Savoie vindt namelijk plaats in les Carroz. Dit dorpje ligt in het Grand Massif (ski)gebied en heeft voor mij nauwelijks tot geen geheimen meer qua paden en trails, die ik inmiddels allemaal op mijn mountainbike verkend heb.

Verkenningstocht

Samen met meerdere collega's ben ik er de laatste 2 weken een keer of 5 erop uitgetrokken om potentiële routes voor te bereiden. Zo weet je alvast hoelang een bepaalde route duurt en wat voor bijzonderheden en mogelijke gevaren je zou kunnen tegenkomen. Op het examen zullen we een dagdeel met kids van rond de 10 jaar op pad gaan dus dat is wel een factor om rekening mee te houden. Het gebied rondom les Carroz is niet zo fantastisch voor bergwandelingen. Het ligt vrij laag en heeft (mede daarom) vooral veel bos. Sinds het boerenbedrijf sinds de jaren '50 enorm in aantallen is teruggelopen, vind je hier nauwelijks meer alpenweides.

Met de opkomst van het skitoerisme hebben veel boeren hun grond en boerderij goed kunnen verkopen aan investeerders en projectontwikkelaars. Daar waar ooit koeien graasden liggen nu skipistes of heeft het bos aan terrein teruggewonnen. De mooiste routes liggen dan in oostelijke richting, tussen les Carroz en Flaine in.

La chaine alimentaire

De laatste dagen voor mijn examen oefen ik samen met mijn vrouw Jessica m'n Franse teksten en presentaties. Jessica is in Nederland juf geweest en weet dus hoe je een pedagogisch plan opstelt en vooral overbrengt. Op het proefexamen van 10 dagen terug heb ik al wat kunnen oefenen en gemerkt dat het Respect the Mountains thema prima werkte. We hebben toen tijdens de wandeling wat zwerfvuil opgeruimd en besproken hoe lang het duurt tot dit afgebroken wordt. Op mijn examen wil ik dit weer doen, aangevuld met een zelfgemaakt spel over de kringloop van het bos, 'la chaine alimentaire'. Door het opplakken van de juiste plaatjes op de juiste plek, is het de bedoeling dat de kids leren hoe de natuur haar eigen afval afbreekt en hergebruikt. Jessica blijkt zich goed te kunnen verplaatsen in de rol van de kinderen en vuurt de juiste vragen en opmerkingen af waarop ik kan inspelen. Verder oefen ik nog wat met het touw dat we bij ons hebben voor noodgevallen en zetten we een noodsituatie met evacuatieacties in scène.

De laatste voorbereidingen

Op de laatste dag voor het examen lees ik mijn scriptie nog een keer helemaal door. Ik probeer bijvoorbeeld de namen van de cols te onthouden die ik op mijn stagedagen ben gepasseerd. Verder kijk ik nog even waar het af en toe niet helemaal goed is gegaan op gebied van veiligheid. Ook probeer ik antwoord te geven op de vraag hoe ik mijn thema 'duurzaam toerisme' kan loslaten op mijn toekomstige klanten en hoe duurzaam mijn woonplaats Samoëns eigenlijk is. Uiteindelijk is het toch maar afwachten waarover de jury wil gaan praten, dus echt studeren is gelukkig geen must.

Examen!

Na een matige nacht, gaat de wekker om 5:55. Vandaag is het na een kleine 2 jaar eindelijk zover, het examen! Om precies 7:30 stap ik het centre de vacances in Carroz binnen en schuif ik aan voor de briefing. We krijgen een lijst met namen van de 10 leerlingen én de wandeling toegewezen. Ik heb mazzel; ik mag zonder collega op pad en hoef dus geen discussie aan te gaan hoe de dag samen te verdelen. Ook qua route heb ik geluk; ik krijg namelijk de wandeling richting Lac de Flaine toegewezen! Mijn stagebegeleider drukte me op het hart om me met gezond zelfvertrouwen op te stellen als een volwaardig Frans accompagnateur en bovenal de dag te beginnen met een lach. Dit blijkt te werken; de kinderen reageren enthousiast en ook tijdens de wandeling zijn ze vrolijk en erg nieuwsgiering. De ochtend verloopt eigenlijk prima. Ik vertel ze van alles over wat we onderweg tegenkomen en krijg de beoogde wedervragen van ze terug. We bespreken de afbraak van zwervuil en halverwege tref ik een picnicktafel die zich prima leent voor het spel over de 'chaine alimentaire'.

De kinderen én de jury vinden het geweldig en het gaat exact zoals ik het met Jessica geoefend heb. Na een gezellige picknic-pauze krijg ik de opdracht om naar aanleiding van de inhoud van mijn rugtas de kinderen uit te leggen wat een accompagnateur (of een ervaren bergwandelaar) bij zich dient te hebben op een bergtocht. Dit gaat prima, aangezien ik in mijn volle tas alles heb meegenomen wat je maar kunt bedenken. Daarna moet ik een noodsituatie en reddingsactie uitvoeren, die helaas wat minder soepel gaat.

Evaluatie

Na afloop evalueren we de ochtend met de 2 juryleden. Over het geheel genomen lijken ze best tevreden, maar een echt oordeel krijg ik nog niet van ze. Zelf ben ik vooral heel tevreden over de pedagogiek en het begeleiden van de kids; dat is namelijk wel eens anders gegaan! Deze keer was ik erg op m'n gemak en straalde dit uit naar de groep die op hun beurt ook prettig meededen.

Scriptie verdedigen

Na 2 uur wachten ben ik eindelijk aan de beurt voor het 'entretien' ; het verdedigen en toelichten van mijn scriptie. De sessies met mijn collega's zijn zo uitgelopen, dat er voor mijn sessie niet veel tijd meer rest. De 2 koppige jury vraagt me om mijn bergcarrière te beschrijven tot aan de dag van vandaag, de dag van het examen. Geboeid luisteren ze naar de Alpenavonturen die ik met mijn vrouw Jessica (onder andere hier in les Carroz) heb meegemaakt en ons hier hebben gebracht. Het feit dat ik eigenlijk in een paar jaar tijd van een stadse polderbewoner ben gemetamorfeerd in een Franse berggeit, vinden ze toch wel heel bijzonder. Ik vertel nog wat over mijn ervaringen als Hollander tijdens de studie en de stage en het verschil in cultuur en pedagogische aanpak die er af en toe toch wel is. Tenslotte word ik stevig door de mangel gehaald over een stagedag met een gediplomeerd collega-accompagnateur die op 3 fronten buiten zijn boekje is gegaan en zich dus niet helemaal aan de regels heeft gehouden. Een mooie dag hadden we overigens wel, mais je suis bien d'accord quand même...

Uitgeteld, maar redelijk voldaan schuif ik om half tien aan het diner onder het genot van een goed glas champagne. Het afronden van het examen is al een feestje op zich, maar op het eindresultaat moet ik nog een paar dagen wachten...