Het topje van Mont Blanc als museumstuk

‘Het topje van de Mont Blanc ligt ergens in een museum’ beweert de Fransman naast mij in de skilift ‘iemand heeft het afgebroken en meegenomen’. Hij wijst enthousiast met het puntje van zijn skistok naar de besneeuwde top van de Mont Blanc. Ik geloof er geen snars van. Ik woon aan de voet van die berg, staar dagelijks naar de machtige Alpenreus en nu beweert deze meneer met zijn zwaaiende skistok dat het hoogste puntje van West-Europa ergens in een vitrine ligt.

‘Welk museum dan?’ vraag ik achterdochtig, maar daar heeft hij geen antwoord op. Dat dacht ik al. ‘En ik ben ook vergeten wie het heeft afgebroken’ voegt hij er glimlachend aan toe terwijl hij met zijn skistok tegen zijn helm tikt om zijn vergetelheid te benadrukken. Nou dat topje zit dus gewoon waar het hoort, denk ik zo.

Teylers Museum 

Maar toch...ik kijk nog eens omhoog naar die reusachtige berg. Wat als het waar is? Ineens wil ik zeker weten of dat topje zit waar het hoort. Eenmaal thuis typ ik ‘topje van de Mont Blanc’ in op Google. Ik klik op een link van Wikipedia waar de eerste zin luidt: ‘Het topje van de Mont Blancis een museumstuk dat te bezichtigen is in Teylers Museum’ Ik ben met stomheid geslagen. 

Na even ademhappen, lees ik verder: ‘Het stuk steen is door de Zwitserse geoloog en natuurwetenschapper Horace-Bénédict de Sausurre meegenomen na zijn eerste beklimming van de hoogste berg van Europa, de Mont Blanc, op 3 augustus 1787.’ 

Het Teylers Museum staat niet in Chamonix, want dan zou ik het kennen. Ik zoek verder op internet: ‘Teylers Museum, aan het Spaarne in de Nederlandse stad Haarlem...’ Nou breekt mijn klomp. Het hoogste puntje van West-Europa ligt in ons platte pannenkoekenlandje! Het is om treurig van te worden. 

Het hoogste ijsvrije stukje steen

En dan ineens is er hoop: ‘Het zou gaan om het hoogste ijsvrije stukje steen op de berg’ zegt Wikipedia. Voor de zekerheid check ik ook nog even de website van Teylers Museum, en daar vind ik de verlossende bevestiging: ‘de Saussure had het allerhoogste vindbare, ijsvrije stukje steen van Mont Blanc meegenomen’. Het bovenste gedeelte van de berg ligt tot de dag van vandaag verstopt onder een dikke laag gletsjerijs en daar is Saussure in 1787 dus mooi met zijn vingers van afgebleven. Het topje van de Mont Blanc zit gewoon waar het hoort: op het topje van de Mont Blanc.