Kaspar Stockalper achterna

In september gingen de twee winnaars van de Bergen Magazine fotowedstrijd mee op een volledig verzorgde reis door Wallis. Sara Swier en Djoy Boer beleefden het mooiste van wat Zwitserlands hoogstgelegen kanton te bieden heeft. In deze reeks blogs lees je over hun ervaringen onderweg. Hier lees je het vorige deel over wijnwandelen langs de Rhône.

Vanuit de gezellige stad Brig hebben we ’s ochtends de bus genomen die ons afzet boven op de 2006 meter hoge Simplonpas. De koele lucht doet deugd. Sara is de koukleum van het tweetal en trekt meteen een truitje aan. Een grote stenen arend uit 1939 verwelkomde de vele arbeidsmigranten uit Italië die in Zwitserland kwamen werken. “Nu begroet hij de toeristen, ook diegene die weer vertrekken”, lacht Lena, onze gids voor de dag. Zij neemt ons vandaag mee naar Simplon-Dorf over de Via Stockalper, een relaxte, culturele wandelroute waarvan wij één dagetappe afleggen.

We struinen eerst door het hoogveengebied boven op de pas. Op de hellingen rondom bekennen de lage bessenstruikjes hun eerste oranje kleur; op deze hoogte is de komst van de herfst nog maar een kwestie van een paar weken. Een kilometer of wat verderop komen we een markant gebouw tegen; het staat op de rand van een vlakke bergweide. Dit was een zomerverblijf van Kaspar Stockalper, de steenrijke Walliser ondernemer naar wie de wandelroute is genoemd.

Stockalper? Deze zeer invloedrijke Brigger is ook voor de Zwitsers een onbekende. Nochtans was hij de Elon Musk van zijn tijd, de zeventiende eeuw, toen hij het monopolie op de zouthandel bezat. Het oude geitenpad over de Simplonpas verbeterde hij opdat hij het zout en andere handelswaar sneller over de bergen naar Italië kon laten vervoeren. Met de opbrengst van de handel en de tol die op ‘zijn’ route geheven werd, bouwde hij een prachtig kasteel in Brig en startte hij andere ondernemingen op. Op een gegeven moment werkte zowat de helft van de Walliser arbeidsbevolking voor een van Stockalpers bedrijven.

De Via Stockalper voert ons langs een ruisende bergbeek, koeienweiden en door lariksbosjes en steekt een oude stenen brug over uit de tijd van Napoleon. Kortom, een “heel lieflijke, gemoedelijke wandeling”, in de woorden van Sara. Op het moment dat de warmte zijn toppunt bereikt (Sara heeft haar truitje al lang weer in de rugzak), komen we aan in Simplon-Dorf, een fotogeniek bergdorp waar de klok al een tijd geleden is stilgezet. Als we de houten deur van het kerkje openduwen, worden we betoverd door muziek: uit het oude orgel drijven de noten van een onbekende sonate de lekker koele ruimte van het schip in. Even later ploffen we neer onder een parasol van herberg Grina – Djoy installeert zich liever náást de parasol. Het wordt voor elk een koude, verse salade met boekweit, kikkererwten en bietjes en halve liters fris alvorens we de bus terug nemen naar Brig.