Nacht op Monte Sibilla

Met ruim 2100 meter is de Monte Sibilla niet over het hoofd te zien in het Nationaal Park Monti Sibillini. De markante steenrand, niet ver onder de top, maakt dat deze berg al vanuit de verte goed herkenbaar is. Deze nacht, 3 juni 2011, is de Mt. Sibilla ons doel tijdens de eerste nachtbeklimming van dit seizoen.

Wanneer we ons in het holst van de nacht bij de auto's verzamelen is het helder en absoluut niet koud. We stappen in en ruim een uur later staan we op 1540 meter hoogte, net voor de hut Rifugio Sibilla. Boven ons zijn de sterren getuige van deze "mini-expeditie" terwijl ver beneden ons de lichtjes van Ascoli Piceno schitteren in de duisternis. Na een korte uitleg van Rob over het verloop van de tocht wagen we ons aan het eerste doel van de onderneming; de messcherpe graat van de Monte Sibilla!
Zwijgend lopen we omhoog, af en toe even pauzerend, terwijl de kalkstenen onder onze bergschoenen rinkelen als glasplaatjes. Op 1800 meter hoogte hebben we de kam bereikt en moeten we geen stap te ver doen. Onder ons gaapt de steilte van de noordwand en een val betekent hier dat je een kleine 1000 meter lager eindigt in het kloofdal waar de Tenna stroomt. We slaan linksaf in westelijke richting en inmiddels is vanwege dichte mist onze wereld ineens heel klein geworden. Op een gegeven moment is het zelfs zo nevelachtig dat de meegenomen hoofdlampjes het licht fel reflecteren tegen al dat vocht in de lucht. Gelukkig is de route bij Rob goed bekend en we volgen een klein kronkelpaadje over de flanken van het bergmassief. Wanneer het licht wordt zien we dat we stenen rand, zo'n 25 minuten onder de top, hebben bereikt. Met behulp van een touw, het nodige klauterwerk en elkaars hulp is deze hindernis snel overwonnen. Vanaf nu is het niet ver meer en even later bewijst een gegraveerde steen in het gras dat we er zijn: 2173 meter boven de zeespiegel!
Helaas is het nog steeds mistig zodat we de zon niet zien opkomen. Bij helder weer rijst ze als een vuurbal uit de Adriatische Zee omhoog en geeft het omringende landschap haar geheimen prijs. Dit keer gaan echter de "gordijnen" regelmatig open om ons een blik op de omgeving te gunnen. Kolkende wolkenmassa's, nevelslierten en regelmatig een glimp op de lager gelegen dalen vormen de beloning voor onze inspanningen. Erg mooi allemaal en de "oh's en ah's" zijn niet van de lucht. Fotocamera's draaien overuren voordat we aan de afdaling beginnen. Af en toe moeten we extra voorzichtig zijn omdat de stenen op het pad nat en glibberig zijn geworden maar probleemloos staan we later weer bij de auto. Nu nog een kleine 10 minuten rijden en we kunnen aan de voet van de berg aanschuiven aan de gedekte ontbijttafel; onderdeel van het arrangement. Het was weer een prachtige ervaring en binnenkort gaan we weer!

Agricamp Picobello / Picobello Trekking+ begeleid u deze zomer graag tijdens de nachtbeklimming.
www.agricamppicobello.com