Eerste beklimming van de Matterhorn

In 1865 was de Matterhorn één van de laatste grote Alpenbergen die nog onbedwongen was. De Engelsman Edward Whymper had al diverse pogingen ondernomen samen met de Italiaan Carrel om de berg via de Italiaanse zijde te trotseren, maar moest steeds voortijdig terugkeren. Hij wilde het eens vanaf de (steilere) Zwitserse zijde proberen. Zijn Italiaanse gids trok zich echter om onduidelijke reden op het laatste moment terug. Het bleek dat hij met andere Italiaanse gidsen was ingehuurd door een Italiaanse heer om de eerste beklimming op Italiaanse naam te zetten.

Het team van Whymper

Whymper vertrok snel naar Zermatt. Tot zijn geluk kon hij aansluiten bij een andere Brit, Lord Douglas. Douglas had twee gidsen ingehuurd, vader en zoon Taugwalder, om de steilere Zwitserse zijde van de Matterhorn te beklimmen. Ook sloot zich nog een tweetal Engelsen aan, Mr. Hudson en Mr.Hadow, met de Franse gids Michel Croz. Ze hadden hetzelfde plan. Mr. Hadow was weinig ervaren in het klimmen. De gidsen twijfelden aan zijn capaciteit maar Hudson, een ervaren alpinist, stond voor hem in.

Het zevental ging op weg naar de top. Al snel bleek dat Hadow niet gewend was te klimmen en had vaak een helpende hand nodig. Whymper werd gedreven door de angst dat de Italianen eerder op de top zouden staan. Op de top aangekomen vond men geen sporen in de sneeuw en de Italianen bleken nog bezig met de beklimming. Whymper was blij dat hij de eerste op de top van de Matterhorn was. Om de aandacht te trekken van de Italianen, die ze iets verderop zagen klimmen, schreeuwden en gooiden ze stenen naar beneden. De Italianen zagen ze en ze keerden om.

De fatale afdaling van de Matterhorn

In de afdaling waren twee touwgroepen geformeerd. Douglas vreesde een glijpartij van Hadow. De gids Croz klom als eerste naar beneden om de onervaren en vermoeide Hadow te helpen bij het afdalen. Op een moment dat Croz zich omdraaide om zelf weer af te dalen, gleed Hadow uit en duwde Croz omver. Hudson en Douglas werden verrast en werden meegesleurd in de val. Het touw sneed in de 'oude' Taugwalders hand, maar hij was in staat de val te houden. Het touw brak echter tussen Taugwalder en Lord Douglas. Het viertal stortte daarop de diepte in langs de steile noordwand.

Het bleek dat het touw dat gebruikt was om de twee touwgroepen aan elkaar te binden, een dun reservetouw was dat absoluut niet voor dergelijke doeleinden geschikt was. Waarom was het gebruikt? Waarom was het mee? Had de 'oude' Taugwalder het bewust gebruikt om bij een eventuele val niet meegetrokken te worden? De vier overleefden de val niet. Enkele dagen na de afdaling werden de lichamen gevonden en begraven bij een kerk in Zermatt.

In de gerechtelijke onderzoekingen werd de 'oude' Taugwalder als zowel Whymper vrijgesproken van schuld. De Britse kranten vielen de Britse Alpen Club aan en stelden het klimmen in zijn geheel ter discussie. Koningin Victoria overwoog zelfs het klimmen te verbieden.

Verdere belangrijke klimgeschiedenis van de Matterhorn

• 1871 De Britse Lucy Walker beklimt de berg als éérste vrouw.
• 1931 Eerste beklimming van de Noordwand door Frans en Toni Schmid, waarvoor zij een Olympische medaille kregen. Toni was reeds omgekomen in de Oostalpen toen het Olympisch comité de medailles uitvaardigde.
• 1962 Eerste winterbeklimming van de noordwand.
• 1965 De legendarische Walter Bonatti beklimt solo een nieuwe directe route op de Noordwand in de winter.
• 1977 Eerste Nederlandse beklimming van de Noordwand door Lucas Wildervanck en Ronald Naar. De tocht, die grotendeels door Lucas werd voorgeklommen, werd in iets meer dan 11 en een half uur geklommen, in die periode een zeer snelle tijd.
• 1992 Hans Kammerlander beklimt de vier verschillende graten in minder dan 24u.
• 2009 Snelste beklimming door Ueli Steck in 1h56m via de Schmidt-route.