Aan de slag als sneeuwschoengids

Het is half december en aan de vooravond van het winterseizoen, bedenk ik me opeens dat het eigenlijk best een mooie uitdaging is om aan de slag te gaan als sneeuwschoengids. Sinds juni vorig jaar ben ik tenslotte de trotse bezitter van het diploma van 'accompagnateur en montagnes', die me de bevoegdheid geeft om op raquettes samen met mijn gasten de bergen in te trekken. De bevriende skischool ZigZagski, hier in Samoëns, is nog op zoek naar een 'accompagnateur' die zijn talen spreekt en ik hoef er dan ook niet lang over na te denken om mezelf aan de bieden.

Shoeing in plaats van snowshoeing

Het is allemaal wat last-minute, maar net voordat het seizoen losbarst, is mijn flyer klaar en zijn de contacten gelegd voor mogelijke samenwerkingen. Maar terwijl iedereen hier klaar is voor de winter, blijkt de winter nog niet klaar voor ons. Net als overal in de Alpen ligt er ook bij ons in het Grand Massif nog nauwelijks sneeuw. Op de vrijdag voor de vakantie lanceert het skigebied een persbericht met de aankondiging dat er toch geskied kan worden en de skischool besluit dan ook de geboekte lessen gewoon aan te bieden. Maar om te sneeuwschoenwandelen was het toch echt te weinig. In plaats van 'snowshoeing', bied ik deze week 'shoeing' tochten aan en neem mijn gasten mee op zomerwandelingen. Terwijl dit normaal gesproken een no go area is vanwege het lawinegevaar, is het nu zelfs mogelijk om tot aan de 'bout du monde' in Sixt fer a Cheval te lopen.

Tot een hoogte van 2000m is hier gewoon géén sneeuw te bekennen en het is dan ook een bijzondere ervaring om ons hier met kerst te begeven. De vele skiërs die het skigebied inwisselen voor een bezoek aan dat natuurwonder, raken er snel van overtuigd nog eens terug te moeten komen in de zomer.

De eerste sneeuwschoentochten

Het weekend na kerst brengt gelukkig de langverwachte dump. Vanaf een hoogte van 700m valt er een dikke 40cm sneeuw en op hoogte zeker het dubbele. Eindelijk ziet de vallei er weer uit zoals op de ansichtkaarten en de oud en nieuwweek lijkt dan ook gered. De wandelschoenen kunnen de kast in, en de sneeuwschoenen er uit. Ik kijk er naar uit mijn gasten mee te nemen op mooie wintertochten en al snel komen de eerste boekingen binnen, via de skischool en op mijn eigen mobiel. De eerste tocht is best wel even spannend; waar neem ik ze mee naar toe, hoe zit ik met m'n timing, wat ga ik ze vertellen?

Maar met het invullen van een template aan de vooravond van iedere nieuwe tocht, merk ik dat ik goed voorbereid aan de start verschijn en lopen de wandelingen letterlijk en figuurlijk volgens plan. De sneeuwcondities zijn geweldig; 50cm droge poeder, lekker koud en een heerlijk winter zonnetje. Naast het maken van meerdere mooie tochten, bouw ik met 4 bevriende gezinnen een sneeuwhol en neem ik een andere familie mee op pad voor een snowsafety/lawinepieper cursus.

Dierensporen en Savoyardse heerlijkheden

Een van mijn favoriete tochten die het liefst iedere week aanbied, is een dagtocht met een lunch in een authentiek bergrestaurant. Via het bos in een vergeten vallei zoeken we onze route omhoog door de diepe sneeuw. Voetsporen staan er niet, maar dierensporen des te meer.

Het blijkt hier een waar paradijs voor herten, gemzen, reeën en wilde zwijnen, die net als ons genieten van de rust. Met kaart en kompas komen we aan bij een alpage op 1500m, met een ongeëvenaard uitzicht op het Massif du Mont Blanc. De vriendelijke waard is de kleinzoon van de vroegere boer, die hier 30 jaar geleden de zomers nog doorbracht met zijn koeien. In de stal hebben de koeien plaats gemaakt voor tafels en stoelen en als het mooi weer is zit je hier heerlijk op het terras, genietend van het uitzicht. Sneeuwwandelen is heerlijk 'zen' en ook voor de lunch nemen dan ook alle tijd. Er is geen haast om de laatste lift te halen en ook hoeven we de skipas en niet 'uit te halen'. De gasten die na ons binnen komen, groeten iedereen eerst vriendelijk om vervolgens plaats te nemen aan een tafeltje. We genieten van Savoyardse heerlijkheden, zoals; fondue, tartiflette, croute fromage of diots worsten, vergezeld van een smakelijke salade en een heerlijk glas apremont. Na de tarte maison met koffie, komt de waard nog even langs met een fles huisgestookte alcohol waarvan alleen hij de ingrediënten van kent. We doen alsof we het heerlijk vinden en steken de duimen in de lucht als gebaar van dank. Na 2 uur tafelen wordt het tijd voor de afdaling. Gebruik makend van de zwaartekracht, lopen, rennen en glijden we naar beneden om anderhalf uur later moe en voldaan weer op de parkeerplaats terug te komen.

Mijn sneeuwwandelseizoen is begonnen, maar de winter heeft er nog steeds moeite mee. Het is nu even rustig, maar straks in februari moet het weer losgaan. Ik kijk er naar uit om mijn Franse Engelse en Nederlandse gasten mee op pad te mogen nemen op mooie tochten door een winterwonderland. Ben jij hier (Grand Massif of les Gets/Morzine) in de buurt deze winter? Boek dan eens een skivrije dag en ga met me mee op pad voor een onvergetelijke winterebelevenis! Meer foto's vind je op mijn Faceookpagina: http://facebook.com/snowshoesamoens