Vanaf nu officieel erkend berggeit

Mijn serie blogs 'hoe word ik erkend berggeit' startte ik 2 jaar geleden met het artikel 'waar een wil is, is een bergpad'. Soms lijkt een top onbereikbaar, maar eenmaal op weg blijkt er toch een verborgen paadje naar toe te leiden. Mijn symbolische top was (en is) het worden van (Frans) mountainbikegids. Via de opleiding tot 'accompagnateur en montagne' hoop ik dit doel te bereiken. Vooraf dacht ik dat deze top onhaalbaar was. Zo twijfelde ik over mijn (op dat moment) beperkte bergkennis en was ik bang dat mijn Frans nog onvoldoende zou zijn. Maar eenmaal geslaagd voor het pittige toelatingsexamen heb ik me vol overgave in mijn nieuwe bergavontuur gestort. 2 jaar en de nodige bloed, zweet en tranen later, kan ik met gepaste trots zeggen dat ik één van de weinige Nederlanders ben die het diploma 'accompagnateur en montagne' op zak heeft!

De eerste boeking

Zoals verwacht heeft het nog wel wat voeten in de aarde gehad om alle formaliteiten af te ronden en wacht ik bijvoorbeeld nog steeds op mijn officiële papiertje. Vanaf deze week heb ik gelukkig wel alvast groen licht gekregen om met groepen wandelaars de bergen in te trekken. De eerste boeking is al binnen; een groep Engelsen die graag een 2 daagse tocht met overnachting in een hut willen maken. Een ding is zeker; deze Engelsen gaan een hoop Franse bergbegrippen bijleren, want in het Engels (laat staan Nederlands) ken ik grappig genoeg veel bergtermen niet. Ik kijk er naar uit om zelfstandig en gediplomeerd op pad te gaan, hoewel ik moet bekennen dat het ook best wel spannend is. Verder heb ik al een aantal belletjes gehad van collega accompagnateurs die op zoek zijn naar versterking op overboekte dagen. Dit heeft me blij verrast, aangezien het toch even afwachten is hoe ik hier als Hollander geaccepteerd zal worden.

Plannen maken

Deze zomer wil ik aankijken wat er op m'n bergpad komt en verdere plannen maken voor de toekomst. Het zou natuurlijk gaaf zijn om straks te kunnen werken voor onze eigen gasten die via ons bedrijf AlpAdventures een vakantie boeken. Nu bieden we al veel verschillende mountainbike-reizen aan, maar misschien moeten we dit wel uitbreiden met bergwandeltrips zoals de Tour de Dents Blanches of de Tour du Mont Blanc? Voor volgend jaar heb ik al een optie om samen te werken met een soort bureau des guides. We willen samen een weekprogramma opstellen zodat toeristen zich dagelijkse kunnen aanmelden voor verschillende mountainbike- en bergwandeltochten die ik dan zal gaan begeleiden. Variërend van een avontuurlijke mountainbiketocht voor kids, tot een uitdagende bergwandeltocht voor sportieve volwassenen. De doelgroep zal bestaan uit Engelse, Nederlandse en Belgische toeristen die hun zomervakantie doorbrengen in de omgeving van Samoëns.

Nog een laatste klus

Maar om dit waar te kunnen maken staat er nog wel een laatste klus op de kalender. Ik moet namelijk eerst het mountainbikegids-diploma nog binnen zien te halen. Het is het laatste jaar dat het nog mogelijk is om dit in een verkorte vorm als gediplomeerd accompagnateur de doen. Dit betekent dat ik eind september een 2 weekse opleiding dien te volgen, gevolgd door een meerdaags examen. Twee weken is natuurlijk veel te weinig om opgeleid te worden tot volwaardig bikegids, dus is het de bedoeling dat je een soort self-educated aan de start verschijnt. Om dit te realiseren probeer ik minimaal 2 keer per week een stevige cross-country tocht te rijden en daarnaast oefen ik mijn trial-technieken. Al met al vind ik het geen straf om hier mee bezig te zijn:)

Lawines, die heb je toch alleen 's winters?

Ik ben heel benieuwd wat deze zomer verder nog gaat brengen. Op het moment van schrijven komt er een aanvraag binnen om een Nederlands gezin te gidsen op een 2 daagse tocht boven het meer van Annecy. Super gaaf! Om me voor te kunnen bereiden ga ik gauw naar de winkel om een IGN kaart te kopen van dit gebied. Het mooie van dit soort aanvragen is dat het een bestaande groep is die er bewust voor kiest zich te laten gidsen. In Nederland krijg je het wellicht minder mee, maar hier is het aan de orde van de dag dat er ongelukken gebeuren met toeristen die het allemaal zelf denken te kunnen doen. Met overvloedige informatie van internet en uitgerust met de nodige boekjes gaan ze op pad, zonder te weten welke gevaren er kunnen optreden. De reddingsdienst PGHM van Chamonix heeft zomers zijn handen vol aan het redden van mensen die in de problemen zijn geraakt op hun 'missie'. “Lawines; die heb je toch alleen 's winters?”, is bijvoorbeeld een veelgehoorde denkfout.

Heb jij als bergliefhebber wellicht input voor mijn activiteiten als accompagnateur? In welke gevallen zou jij wel eens gebruik willen maken van onze diensten of waar denk je dat er voor mij mogelijkheden liggen in de zomer en de winter? Of is het waar dat de Nederlandse bergtoerist graag de euro's in de pocket houdt en het graag allemaal zelf uitzoekt?