Bloed, zweet en tranen: de Battle of the SAC’s 2012

Bloed, zweet en tranen… en dat eenentwintig uur lang, non-stop. De Battle of the Sac’s (BOTS) is een jaarlijks georganiseerde adventure-race waar leden in teams van vier, lid zijnde van een Studenten Alpen Club, aan mee kunnen doen. Al steppend, run-bike-runnend, mountainbikend, zwemmend, hardlopend en kayakkend wordt een parcours gevolgd. De teams moeten zelf hun weg zien te vinden aan de hand van zelf ingetekende coördinaten op een kaart. Al voortploeterend kunnen er punten gescoord worden. In elke etappe moet er minstens één punt gehaald worden, de andere punten zijn optioneel. Het team dat het meeste punten heeft binnen de kortste tijd, wint de race en moet het jaar erop de BOTS organiseren.

Op 26 oktober startte de BOTS in Wageningen. Met 27 teams en 108 deelnemers uit heel het land was het flink druk bij de start. Om 9 uur ’s avonds volgden de instructies en om 10 uur begon de race. Nadat elk team een opdracht had volbracht, kon elk groepje op zoek gaan naar een punt. Wij ook. Het had iets weg van gewoon de witte en rode lichtjes volgen in de nacht. Het vroor die nacht met vier graden en dat was voor velen een domper op de BOTS-pret. Ook binnen ons team zakte het moraal tot onder het nulpunt.‘s  Nachts stonden er gelukkig vrijwilligers met warme erwtensoep ons op te wachten, zodat we ons enigszins konden opwarmen. Zo met de duisternis en de kou duurde de nacht wel erg lang… Het was een verademing toen we tijdens het kayakken op een wild en mistig meer het licht aan de horizon zagen verschijnen. ’s Ochtends konden we pas echt weer opwarmen bij een run over de heide. Daar en bij een bijbehorende post scheen de zon. Er stonden vrijwilligers pannenkoeken te bakken en maakten ze thee en koffie. We konden nog een beetje spelen op een slackline voordat we weer vol goede moed op weg gingen. Na deze etappe was de stemming in ons team weer goed en konden we er nog een hele dag tegenaan. De zon was de hele dag onze vriend! Toen de zon ’s middags weer onderging was bij veel deelnemers de kleur van hun gezicht verdwenen. De wallen begonnen te ontstaan en ook tijdens de etappes waren sommigen zichzelf aan het voortslepen. Sowieso werd er bij veel hardloopetappes gewoon gelopen. En zelfs dat ging soms niet meer zo soepel. De boogschietactiviteit om extra punten te verdienen was dan ook prettig om andere spieren dan de beenspieren te gebruiken. Ons team deed het erg goed met het boogschieten, en zo verdienden we weer wat extra punten die we tijdens een etappe hadden verloren omdat we te laat waren. Elke vijf minuten later betekende één punt eraf, wat ons zes punten kostte. Ondanks dat we hard gefietst hadden, waren we niet op tijd bij de post. Toch deden we niet mee om te winnen en was ons enige doel: met elkaar finishen. En dat lukte! Na 20 uur en 40 minuten kwamen we weer bij hetzelfde punt aan als waar we waren gestart. Daar kon er gedoucht worden en kon iedereen bij-eten met een warme maaltijd. Ondanks dat ons team niet mee wilde doen om te winnen, zijn we toch als 18e geëindigd. Volgend jaar is de BOTS in Eindhoven, waar we zeker weer van de partij zijn!