Een week “am Groβglockner”

Op zoek naar mooi weer komen wij via Val ‘d Isere en Kroatië uiteindelijk in Heiligenblut aan. Heiligenblut is een lieflijk plaatsje aan de voet van de Groβglockner. Wij staan hier op camping Möllfluss met een net zo lieflijke campingbeheerster. Omdat wij beiden erg sportief zijn en veel van bergwandelen houden, is dit dan ook het plan voor de komende week.

Auteur en foto's: Reinier Bos

Gradental
Het grote voordeel van het gebied ten zuiden van de Groβglockner is het feit dat je gemakkelijk met de auto naar een hoger gelegen parkeerplaats kunt rijden om van daaruit je wandeling te starten. Kwestie van het gelijknamige dal zo ver mogelijk in te rijden.
Onze uitgekozen wandeling voert ons door het Gradental naar de Adolf Noβberger Hutte (2488m). Vanaf de parkeerplaats is de wandeling in twee stukken op te delen. Het eerste deel gaat voor een groot deel door een mooi naaldbos waar de koeien vrij rond lopen. Een mooi niet al te stijl pad brengt je naar een plateau (Gradenmoos) dat is ontstaan door het instorten van een bergtop. Op dit plateau leeft nu de grootste diversiteit aan reptielen van het gehele NationalePark Hohe Tauern.

Het tweede gedeelte is langer, steiler en geeft je meer het idee dat je in een verlaten landschap aan het wandelen bent. Pas op het laatste moment als het pad wat vlakker wordt komt de hut in zicht. Vlak voor de hut vinden we een dood schaap met het nr. 511 925 en geven dit door aan de huttenwaard. Een erg vriendelijke man die gezellig een praatje met ons komt maken. Alweer een dood schaap zegt hij, en geeft aan dat hij vanavond wel even gaat kijken.
De afdaling gaat voorspoedig en binnen no time staan we weer op het plateau. Loslopende paarden volgen ons nog een stuk in de afdaling door het bos. We laten ze achter ons als we steeds lager komen, langs de koeien waar Marike nog een geluidsopname met haar mobiele telefoon maakt van een koe met bel. “Leuk voor sms toon” zegt ze.

Glocknerblick
Terug op de camping vraagt de campingbazin elke dag wat we gedaan hebben, en wat onze plannen zijn. Ze doet ons nog enkele tips aan de hand, ze kent het gebied erg goed. Een van haar tips was om met de auto naar Gasthof Glocknerblick (2047m) te rijden. Vanaf deze parkeerplaats kun je een prachtige ronde wandelen waarbij je eerst de Mohar (2604m) beklimt. Vanaf deze top heb je een prachtig uitzicht op de Groβglockner. Helaas was de berg in wolken gehuld toen wij er waren. Vanaf de Mohar daal je af naar de Göritzer Törl (2463m), dit is een kruispunt van wandelwegen met een prachtig uitzicht over groene weiden. Wij dalen nog verder af richting het Sadnig Haus. Via een steil bospad komen we op een kruising waar we het pad nemen wat ons terugbrengt naar de auto. Na 3 uur wandelen gooien we onze rugzakken af en al zittend in het lange gras genieten we nog even van een Snicker.

Goede keuze
Met de auto rijden we het Klein Feiβtal in en parkeren vlak voor Alter Pocher (1807m), dit is een toeristische trekpleister voor gezinnen met kleine kinderen. De kinderen en eventueel ook de fanatieke ouders kunnen hier zoeken naar ‘goud’.
Wij laten dit voor wat het is en wandelen er links omheen richting de Zirmsee (2529m). Het plan van vandaag is niet helemaal helder en laten we afhangen van ‘de vorm van de dag’. Er zijn twee mogelijkheden: de Zirmsee of Hoher Sonnblick (3105m) als eindbestemming. De ‘gidstijd’ voor de Hoher Sonnblick is namelijk 5 uur, enkele reis.
Vol goede moed stappen we op weg. Het pad slingert mooi over de berg en lange tijd komen we niemand tegen. Dit geldt overigens voor heel het gebied. Onderweg eten en drinken we voldoende en tegen de tijd dat we bij de splitsing aankomen blijkt dat we ruim binnen de tijd hebben gewandeld zonder ons te moeten haasten. We besluiten daarom verder richting de Hoher Sonnblick te wandelen. Het wandelpad wordt steeds extremer en gaat over van een steil pad over een bergkam in een blokkenveld. Overal kun je aan de rotsen zien dat hier vroeger de gletsjer heeft gelegen. Het restant van de gletsjer is vanuit het dal goed te zien, en heeft daardoor een beetje een ontmoedigend karakter. “Moet ik nog zover” heb ik meerdere malen gedacht. Maar een berg beklim je stap voor stap en voor we het weten staan we aan de voet van de gletsjer en is het Zittelhaus op de Hoher Sonnblick goed te zien. Er komen 4 mensen naar beneden. We besluiten even te pauzeren en kunnen nu tegelijkertijd de route bestuderen. We twijfelen, de gletsjer onderin is aper, het probleem is echter dat we geen stijgijzers en andere benodigdheden bij ons hebben. Deze liggen nog in de auto. We besluiten daarom dat dit onze eindbestemming is. Zo rond de 2900 m keren wij om. Vlak voordat we vertrekken zien we nog een groep van ongeveer 12 mensen naar beneden komen.

Als echte mountainrunners hoppen wij van steen naar steen naar beneden, nemen nog even een kijkje bij de Zirmsee voordat we de afdaling echt inzetten. In de verte zien we al wat wolken aankomen en omdat wij geen zin hebben om nat te worden is enige haast geboden.

Tijdens de afdaling komt er tot twee keer toe een helikopter overzetten in de richting van de Hoher Sonnblick. Terug op de camping weet de bazin in ons dagelijks onderonsje te vertellen dat er iemand in een gletsjerspleet is gevallen. We hebben dus een goede keuze gemaakt bedenken wij ons achteraf.
De afdaling is prima te doen en na 5 uur totale wandeltijd zijn we weer terug bij het ‘goudzoekersdorp’. Met onze conditie zit het wel goed concluderen we. Vlak voordat we het dorpje uitlopen begint het echt hard te regenen, zo hard dat we zelfs voor het laatste stuk nog besluiten onze regenkleding aan te trekken. Jammer, maar we hebben een prachtige dag beleefd!