Een horizon, een verhaal zonder einde!

Wat een jaar geleden begon met een leuke kennismaking tussen twee vreemden groeide uit tot een inspirerend project!

Ik ontmoet Richard van de Burgt op zijn kamer in het schoolgebouw van het Deltion College in Zwolle. Hij is daar vanuit De Ambelt gedetacheerd om jongeren met een autisme spectrum stoornis te begeleiden bij het behalen van een diploma (o.a. HAVO en VWO). Via een gemeenschappelijke vriend, Maurice Bergman, zijn wij met elkaar in contact gekomen. We vertellen elkaar wat we doen en besluiten om te onderzoeken of het mogelijk is een wandelreis te organiseren voor de leerlingen die hij begeleidt of begeleid heeft.

Onze motivatie om een wandelreis voor deze jongeren te organiseren heeft de volgende vier pijlers:

•         Opdoen van een onvergetelijke ervaring.
•         Bewust worden van je eigen mogelijkheden.
•         Behalen van overwinningen op jezelf.
•         Vergroten van je zelfredzaamheid en daarmee je gevoel van eigen waarde.

Een huttentocht in de bergen biedt deze mogelijkheden en voegt nog een dimensie toe, namelijk het samen onderweg zijn, het omgaan met elkaar, samen eten en slapen, elkaar helpen. We willen een reis creëren met aspecten, die (terug in Nederland) van pas komen in hun dagelijks leven!

Ruim een jaar later is het zover en is de wandelreis een feit. Mede dankzij de inzet van Maurice, die ervoor heeft gezorgd dat de volgende bedrijven uit Zwolle en omgeving middels sponsoring bijdragen aan de bekostiging van deze reis: Het Notarieel, Axxor, Lithos bouw en ontwikkeling, Schagen Groep, Boogaerdt Bedrijfsmakelaars, Lenferink schilders - afbouw en vastgoedonderhoud, De Ambelt, Silver Coast Group, Marktlink Fusies en Overnames, Interpolis, Rabobank, Jachtcenter Elburg, HekonValentijn company wear - promotionals, De Librije, Pento Audiologisch Centrum Zwolle en Rembrandt Fusies en Overnames.

Geweldig dat deze bedrijven bereid zijn ons project financieel te ondersteunen. Ontzettend veel dank daarvoor!

Naast de regionale bedrijven is ook Decathlon Apeldoorn bereid ons project te ondersteunen middels een mooie korting op de aan te schaffen materialen (o.a. rugzakken en wandelstokken), die op hun beurt weer bekostigd worden door het Gereformeerd Weeshuis Zwolle. Dank jullie wel!

Uiteindelijk vertrekken we met veertien personen naar het Stubaital om daar een driedaagse huttentocht te maken. De groep bestaat uit: elf (oud) leerlingen, Richard, Ilja (mijn vrouw, die graag bereid is in te vallen voor een collega van Richard) en ik. We worden door de schoonvader van Richard en diens zwager in (door Autobedrijf Oving gesponsorde) busjes van het Autismehuis Zwolle naar Eindhoven gebracht, van waar we naar Innsbruck vliegen. De bus brengt ons vervolgens naar ons hotel, Alpengasthof Bärenbad, in Neustift im Stubaital. Daar worden we hartelijk ontvangen door Claudia Falbesoner, de superaardige en behulpzame eigenaresse. Na een heerlijke ‘schnitzel mit pommes’ pakken we onze rugzak in en duiken we in bed. Morgen wacht de eerste etappe.

De eerste wandeldag gaat van de Mutterberger Alm via de Mutterberger See, waar we heerlijk in het zonnetje onze lunch nuttigen, naar de Dresdner Hütte. De tocht is door het aantal  te overbruggen hoogtemeters (circa 1.100) zwaar, zeker voor een eerste dag. Vooral de laatste klim van 200 hoogtemeters over een grindweg ‘hakt er in’. Als er daarna ook nog een sneeuwveld overgestoken moet worden wordt er een groot beroep gedaan op de mentaliteit van een ieder. Deze is bewonderenswaardig; iedereen heeft het zwaar, maar niemand klaagt. De jongeren helpen elkaar op de moeilijkere passages en uiteindelijk komen we allemaal veilig bij de hut aan. Tijd voor een welverdiend drankje.

De volgende dag is er geen ruimte om rustig in te lopen, vanaf de hut gaat het gelijk bergopwaarts. Via een paar spannende, soms met staalkabels gezekerde, passages bereiken we op een hoogte van bijna 2.700m het Beiljoch. Mooi om te zien hoe gedisciplineerd de jongeren de aanwijzingen opvolgen, hoe ze elkaar positief beïnvloeden en zo deze ‘anspruchsvolle’ beklimming zonder problemen tot een goed einde brengen.

Vanaf het Beiljoch hebben we een schitterend uitzicht op de Sulzenau Ferner (gletsjer) en het vervolg van onze route. De afdaling gaat soepel en al snel bereiken we de Sulzenau Hütte. Daar lunchen we om vervolgens een bezoek te brengen aan het schitterende Blaue Lacke.

De laatste wandeldag wacht ons de afdaling, via de Sulzenau Wasserfall en Sulzenau Alm, naar de Grawa Wasserfall. Halverwege komen we in de regen terecht, waardoor de route over rotsen, houten vlonders en boomwortels gevaarlijk glad wordt. Deze extra moeilijkheid vraagt opperste concentratie, een uitglijder is gauw gemaakt. Voor de jongeren echter geen enkel probleem, iedereen komt in z’n eigen tempo zonder te vallen veilig beneden. Een groot compliment hiervoor!

Zo komt een einde aan onze driedaagse huttentocht, maar nog niet aan onze reis. Op de vertrekdag maken we, op weg naar Innsbruck, nog een afdaling op de bijna drie kilometer lange zomerrodelbaan van Mieders. Met een mogelijke topsnelheid van ruim 40 km per uur razen de leerlingen één voor één de berg af het dal in.

Dan is het echt voorbij en rest de terugreis naar Nederland. Uit de reacties van de leerlingen blijkt dat iedereen een mooie en onvergetelijke ervaring rijker is. Ik ook! Wat ben ik ontzettend blij en dankbaar, dat ik deze tocht heb gemaakt. Super om mee te maken hoe de jongeren hun grenzen, in positieve zin, hebben verlegd. Ik ben heel erg trots op ze en hoop dat ze de opgedane ervaringen meenemen in hun dagelijks leven. Volgens mij zijn we geslaagd in de opzet van ons project en hebben we ons doel ruimschoots behaald. Tijd om na te genieten en vooruit te kijken naar een mogelijk vervolg!