Top van de 5.726 meter hoge Luza Peak voor het eerst bereikt
Sinds eind vorig jaar kan de 5.726 meter hoge Luza Peak in Nepal van het lijstje van onbeklommen bergen afgestreept worden. De klim werd volbracht door een drie sherpa’s genaamd Pemba Sharwa Sherpa, Urken Sherpa en Lhakpa Gyaljen Sherpa. Na een week-lange expeditie wisten zij eindelijk als eerste de top van Luza Peak te bereiken.
Urken en Pemba, twee 29-jarige vrienden en collega’s die als beroep bergklimtoersiten gidsen, bedachten het plan om Luza Peak te beklimmen. Hun project liep echter vertraging op door hun volgeboekte agenda’s; ze hadden het te druk met het begeleiden van toeristen. De coronacrisis zou daarin uitkomst bieden. Het land ging in lockdown en het bezoekersaantal van de Nepalese Himalaya kwam bijna tot een nulpunt. Ineens was er meer dan genoeg tijd om het passieproject uit te gaan voeren.
Sherpa’s klimmen niet alleen voor geld
Urken en Pemba vroegen de 26-jarige Lhakpa om met hen samen te werken. Lhakpa is een jonge gids die oa. al de top van de Mt. Everest, Cho Oyu en Ama Dablam bereikt heeft. Volgens Pemba was het doel van het beklimmen van de Luza Peak om dit op een zo eco-vriendelijk mogelijke manier te doen (zonder iets achter te laten dus) maar vooral ook om “een positieve boodschap aan de bergbeklimmers-gemeenschap mee te geven, dat wij Sherpa’s niet alleen klimmen voor geld. We klimmen ook omdat het onze passie en hobby is, omdat we het leuk vinden en om door te groeien als klimmer. Daarnaast willen we ook meer aandacht opwekken voor duurzaam klimmen.”
In ieder huis een Mt. Everest beklimmer
De drie Sherpa’s kwamen uit hetzelfde dorp, Phortse. Dit is een echt bergbeklimmersdorp. Op 3.840 meter hoogte is Phortse het dorp met de meeste beklimmers van de Mt. Everest relatief aan het inwonersaantal. In totaal zijn dat er nu 83. “In ieder huis woont ten minste één persoon die de Mt. Everest heeft beklommen. In sommige families zijn er zelfs vier mannen die de top bereikt hebben.” aldus Pemba.
De expeditie
Tijdens een week-lange expeditie zette het team hun basiskamp op, op 4.900 meter hoogte. In eerste instantie probeerden ze de top te bereiken via de noordoostelijke wand van de berg, maar al snel liepen ze tegen een instabiele en loszittende rotswand aan. Daarom besloten ze terug te keren naar het kamp. De volgende dag probeerden ze het via de zuidoostelijke kant. Ook deze wand bleek zeer uitdagend te zijn, maar niet onmogelijk. Rond het middaguur was de top bereikt. “We hebben ongeveer een uur op de top besteed. Het gaf ons een 360° panoramabeeld van de hele regio.” aldus Pemba. “We hadden uitzicht op de Everest, Lhotse, Makalu, de Cho Oyu” en nog vele andere hoge pieken.
Heel voorzichtig afdalen
Het afdalen bleek een grotere uitdaging dan de klim omhoog. Via de zuidwestelijke richel probeerde het team weer beneden te komen, maar al snel bleek dat deze route ook vol zat met loszittend gesteente, “we moesten heel voorzichtig zijn om geen rotsval te veroorzaken.” Voordat de zon onder ging wisten ze echter terug bij het kamp te komen, waar hun zenuwachtige kok ze met grote opluchting ontving.
Niet voor beginners
Het team was erop uit om een route te vinden die niet àl te uitdagend was, maar daarin zijn ze naar eigen zeggen niet geslaagd. “We hebben geconcludeerd dat de route niet ideaal is voor beginners, maar alleen voor ervaren klimmers. We raden wel aan genoeg noten en camera-apparatuur mee te nemen om de klimtocht nog leuker te maken!”
