Vakantie met je hond altijd een goed idee!
Voor bergliefhebbers met een hond is er niets heerlijkers dan samen met je hond de bergen in te trekken. Mijn hond is dol op de bergen, uren struinen over grote bergweiden met heel veel gras, alle geurtjes die anders zijn dan thuis, beekjes om doorheen te rennen… alles is spannend en genieten.
Al is dat soms wel érg spannend, zo niet té spannend voor een jonge hond van net drie jaar. Dat bleek de eerste keer in de bergen, ruim 7 jaar geleden. Waar de honden van mijn Oostenrijkse kennis Joachim helemaal gewend waren aan de bergen én aan marmotten, liet Rosa zien dat ze duidelijk nog geen berghond was. Ze rende met het tomeloze enthousiasme van een jonge hond achter haar neus aan. Regelmatig keek ze overal behalve waar ze liep en viel af en toe letterlijk van rotsblokken af. En kan deze Golden Retriever in Nederland niet eens apporteren, hier in Oostenrijk kwam er tussen de geursporen van de marmotten ineens een beetje jachtinstinct tevoorschijn.
In een oogwenk wurmde Rosa zich uit haar halsband en was ze uit het zicht verdwenen, achter de marmotten aan. Tenminste zij dacht dat ze achter de marmotten aan rende, maar die waren natuurlijk al snel hun holletjes ingedoken. Lichtelijk verontrust ging ik achter mijn onervaren hond aan. Gelukkig, daar stond ze met haar neus in een marmottenhol dat ze probeerde uit te graven. Kansloos natuurlijk. Snel weer aangelijnd en we zetten er maar flink de pas in, weg van de geursporen en op naar een winkel om een hondentuig te kopen waar Rosa zich niet meer uit kon wurmen.
Koeien
Sindsdien zijn Rosa en ik veel beter voorbereid op onze wandeltochten in de bergen. Ik heb een goed harnas waar ik haar, bijvoorbeeld bij een glad smal stukje pad, goed aan kan vasthouden of zelfs optillen. Ze draagt haar eigen rugzak met haar spullen en water. Dat lijkt zwaar, maar voor een werkhond als deze is dat genieten. En belangrijk, we zijn helemaal op elkaar ingespeeld tijdens het stijgen en dalen: Rosa trekt niet, ik volg haar route naar beneden. Voor ons werkt dat perfect.
Alleen die koeien overal…. Ik weet niet wie het spannender vindt, Rosa of ik. En dus proberen we de koeien koste wat kost te ontwijken, zeker als ze kalfjes hebben. Helaas lukt het niet altijd, dan is het tijd om een stukje om te lopen. Of te rennen. Zoals die keer dat we werden verrast door een kudde koeien met kroost die midden op het pad stonden. De koeien zelf sjokten gemoedelijk onze kant op zonder gelukkig nog veel aandacht aan ons te besteden, maar Rosa draaide acuut om trok mij mee terug de berg op. Omlopen dan maar. Gelukkig waren de hellingen hier niet te steil en goed begaanbaar, zodat we zonder problemen van het pad af konden om de wei buiten het bereik van de koeien te doorkruisen. Hoewel, goed begaanbaar… laten we het er op houden dat we nu samen heel soepel onder prikkeldraad door kunnen kruipen!
Met je hond de bergen in, écht samen op reis
Ik zou deze vakanties met mijn maatje voor geen goud willen missen, het is zoveel gezelliger met z’n tweeën. Samen op pad, met een hond, betekent ook samen de route ontdekken, want je wandelt écht met z’n tweeën. Omdat de hond toch andere dingen ziet dan ik, valt mijn oog ook op allerlei dingen waar ik anders aan voorbij zou zijn gegaan. Je ziet dus dubbel zo veel! Zo loop je van de ene kleine ontdekking naar de andere. En is het warm, of wordt een van ons moe, dan genieten van weer een extra kleine pauze bij de volgende bergbeek waar Rosa zicht in wentelt. ‘s Avonds voor de tent samen moe en voldaan luisteren naar de natuur die langzaam net als wij in slaap valt…
Weten waar je heen kan met je hond?
Op deze pagina vind je accomodaties waar jij én je hond kunnen verblijven.
