Review: Hoofdtelefoon van Audio-Technica met open-ear ontwerp

Muziek luisteren, bellen of een podcast opzetten: ik doe het veel. Van en naar mijn werk, tijdens het werk, tijdens het sporten en ook tijdens een wandel- of fietstocht.

Soms heb ik discussies met medewandelaars over muziek luisteren tijdens het lopen — zij kiezen liever voor de natuur. Ik doe gewoon allebei. Ik geniet volop van de vogels en het ruisen van de wind door de bomen, maar zeker als ik alleen onderweg ben vind ik het na een paar uur, of op wat saaiere stukken, fijn om een achtergrondmuziekje op te zetten.

Dus toen ik de kans kreeg om een hoofdtelefoon van Audio-Technica te testen die je omgeving laat horen terwijl je muziek luistert, zei ik meteen ja. Deze koptelefoon werkt met kraakbeenbegeleiding: de speakers zitten niet op je oor, maar voor je oor. Het grote voordeel daarvan is dat omgevingsgeluid niet wordt geblokkeerd.

De ATH-CC500BT2 – een wat saaie naam voor een verder bijzonder apparaat – is licht van gewicht. Je draagt hem niet over je hoofd, maar achterlangs, en de oortjes komen precies voor je oor te zitten. Verbinding maken met mijn telefoon via Bluetooth gaat moeiteloos. Ik zet een lekker nummer op en ga meteen naar buiten voor een rondje.

Bijzonder: de muziek klinkt heel goed, maar ik hoor ook auto’s, fietsbelletjes en vogels. Die geluiden filter je vanzelf wat weg, waardoor de muziek de hoofdrol houdt, maar ik blijf me wél bewust van mijn omgeving. In het bos geeft het samengaan van muziek en natuurgeluiden zelfs een extra dimensie. Ik hoor gekraak naast me, kijk om — geen hert, maar een blije labrador. Ook gezellig.

Ik besluit mijn moeder te bellen. Ze heeft me buiten vaak slecht verstaan door het omgevingsgeluid. De fabrikant belooft echter ‘op AI gebaseerde ruisonderdrukking voor kristalheldere gesprekskwaliteit, zelfs in lawaaierige omgevingen’. En wonder boven wonder: ze verstaat me inderdaad beter via de koptelefoon, al blijft bellen in een rustige woonkamer natuurlijk het beste. Bovendien is het tijdens het bellen prettig dat je de omgevingsgeluiden blijft horen — wel zo veilig.

Bij het hardlopen blijft de koptelefoon goed zitten. In het begin voelde ik hem nog wat rondom mijn oren, maar inmiddels zit hij als gegoten. Omdat de oortjes niet in je oor zitten (wel zo hygiënisch), durven collega’s hem ook af en toe te proberen om mijn enthousiasme zelf te ervaren.