Beklimming van Monte Perdido in de Picos de Europa

Verleden jaar vertrok ik samen met de familie naar Spanje. Ik wilde de beklimming doen van de “Monte Perdido” vanuit Spanje. De gids was via internet aangesproken en op 19 juli 2009 wilde ik op de top staan. Men had mij ook verteld dat ik onderweg heel veel dieren zou kunnen zien. Steenbokken, marmotten, gemzen ... Allezins de moeite waard om mijn fototoestel mee te nemen.

Ik had wel wat training achter de rug. Niet alleen wandelen, ook klimmen en lopen, mijn twee hobby’s. Op 18 juli om vijf uur ’s morgens vertrok ik met de gids, we wilden langs de mooiste kant de top bereiken. We zijn langs, ik noem het zo “ de poort naar de hemel “ gegaan. Om drie uur waren we in de hut waar we zouden overnachten om de volgende morgen een poging te doen voor de top. Ondertussen had ik wel al wat rond de hut gelopen in de hoop om nu toch een paar dieren te kunnen zien. Niets te zien, of ze konden zich heel goed weg steken.

De volgende morgen was het weer vroeg opstaan. Om vijf uur vertrokken we naar de top. Het was een heel steile beklimming. Gelukkig had ik genoeg kilometers in de benen want het was wel de moeite. Om elf uur bereikten we de top, nog nooit zo’n uitzicht gezien. Het was immens mooi, je zou er willen blijven zitten.

Maar plotseling kwam de wind opsteken en dit was voor de gids het teken om terug naar beneden te vertrekken. Nog steeds niets van dieren tegen gekomen.
Heel spijtig want ik had het fototoestel in mijn broekzak zitten. Rond vijf uur waren we terug beneden. Een beetje rusten want we moesten nog vijf uur verder om de camping te bereiken.

Ik zat een beetje uit te rusten aan het water en daar was hij plots. Een hele grote kikker en het eerste dier dat ik zag tijdens die twee dagen. Dit was voor mij dan wel een heel bijzondere ontmoeting.

Dit verhaal is ingezonden door Christel Van De Voorde voor de bergwijzer-wedstrijd met als thema: Een bijzondere ontmoeting in de bergen.