Kort reisverslag van de Seiseralm, Zuid-Tirol, Italië

Wij waren in Seis am Schlern, onder aan de Seiseralm in Sudtirol, van 22 juli 2012 t/m 12 augustus 2012. We hebben daar een apartement op een boerderij, waar de jongste zoon (13) graag de boer helpt met de stal uitmesten, hooien, het varken en de eventuele kalfjes voert en verzorgt enz.

Hiervoor gingen we meestal naar Oostenrijk: Hittisau, Mellau, Trins, Gschnitz, Niederau, Maria Alm, Grossarl enz., en Reichenbach in Zwitserland.

We hebben voor deze plek gekozen (al weer een jaar of 6 zijn we hier), omdat het centraal ligt in de Südtirol: je kunt gemakkelijk een groot gedeelte van Noord Italië bekijken en er wandelen.
Het is in 1 dag per auto goed te bereiken, in voor en najaar zo'n 10 uur rijden, in het hoogseizoen duurt het 12 uur.

Ik was met mijn man (56) en drie (van de vier) kinderen van 24, 16 en 13 jaar.

Wij hebben veel gewandeld, o.a. bij Deutschnofen, in Abtei (eerst een stukje met de stoeltjeslift onder de wanden van de Kreuzkofel), op de Seiseralm (met de Florianlift en dan lopen naar de Plattkofelhütte, Langkofelhütte en via de Confinboden terug naar Saltria), vanaf het Würzjoch, in het Pfunderertal, 2 x in het Schnalstal (Pfossental en Mastauntal), 2 x vanaf de Gasserhütte boven Villanders en nog meer. Het hoogteverschil wat we overbruggen ligt meestel rond de 500 meter. Vorig jaar heeft mijn man zijn been gebroken in het Grödnertal tijdens een wandeling. Hij is in Brixen geopereerd en heeft daar een week in het ziekenhuis gelegen. Het was een gecompliceerde breuk en hij ondervind er toch nog wat last van, dus daar moesten we rekening mee houden.
Ook hebben we met de auto tochtjes gemaakt naar o.a. Bardolino (markt), via de Stelvio pas naar St. Moritz (mineralenbeurs in Celerina) en via Resia terug, Kalterersee (altijd mooi), Vipiteno (winkelen).
En hebben gezwommen in het Gardameer en Völser Weiher (daar lopen we in een half uurtje naartoe).
We nemen altijd brood, koekjes en voldoende te drinken mee. Als we een hut of alm tegenkomen nemen we meestel cappucino, melk of sap en we eten er wel eens iets als spaghetti of Kaiserschmarr'n, Buchteln of Apfelstrudel.

Het hoogtepunt was voor mij de wandeling in het Pfossental: via een smal straatje naar boven gereden 20% stijging en op een hoogte van 1693 m de auto geparkeerd. Gelopen naar de Eishof 2071m. De eenzaamheid en het ontbreken van luxe: geen kabelbanen, wellneshotels en andere moderne en hippe flauwekul was een verademing voor mij. Allen echte wandelaars en een paar fietsers waren er onderweg. Mooie gletsjers rondom.
Voor oudste zoon (24) was het hoogste punt, de Stelvio pas, wel zijn hoogtepunt. Van elke haarspeldbochtbordje maakte hij een foto. Wat een belevenis, zo hoog (krap 3000 m) met de auto te klimmen.
Voor jongste zoon (13) was de Gilffenklamm bij Vipiteno de coolste wandeling. Via trappetjes, bruggetjes en hele smalle paadjes loop je door een smalle kloof waar het water naar beneden dondert. Op een gegeven moment moet je je bukken en kan je nauwelijks langs de uitstekende, overhangende rotsen