Trektocht door Jotunheimen I

Dag 1 - Reisdag van Otta naar Gjendesheim
Met de bus reizen wij vandaag vanuit Otta naar Gjendesheim. De afgelopen dagen hebben we met een trektocht Rondane verkend. De komende dagen trekken wij verder door Jotunheimen, een ander nationaal park in Noorwegen. Morgen beginnen wij daarmee. Vannacht slapen wij eerst in de DNT hut Gjendesheim. Dat is niet alleen lekker gemakkelijk. Het is ook handig omdat er dan ook wat kleding gewassen kan worden.

Dag 2 - Beseggen over vanuit Gjendeheim naar Memurubu
Gisteravond zagen wij tot laat in de avond nog wandelaars de berg af komen. Vandaag gaan wij zelf de berg op en lopen vanuit Gjendesheim bovenlangs via de Beseggen naar Memurubu. Het eerste deel is redelijk steil. Onderweg heb je prachtig uitzicht over het meer Gjende dat onder ons op ongeveer 984 meter ligt. Daarna gaat het pad geleidelijk aan omhoog over grote vlaktes met losse stenen. Jammer dat het af en toe regent, hoewel … het levert wel schitterde regenbogen op.

Hoe hoger wij komen, hoe kouder het wordt, maar geen nood met een fleece onder de jas blijven wij goed op temperatuur. Overigens de eerste keer dat wij met fleece én jas aan lopen. Normaal gesproken is die combinatie veel te warm, maar nu niet. Onderweg komen wij heel veel wandelaars tegen, ook opvallend veel kinderen. Schijnbaar is dit wel een heel populair traject. Een soort Pieterpad van Noorwegen.

Halverwege de middag bereiken wij de top van de Beseggen. Een smalle bergkam waarover je van 1638 meter hoogte in korte afstand afdaalt naar ongeveer 1400 meter. En als je bovenaan staat heb je een schitterend uitzicht. Rechts zie je het meer Bessvatnet op 1373 meter en links het meer Gjende op 984 meter. Daartussen een smalle bergkam die beide meren van elkaar scheidt.

Ik geniet van het uitzicht maar bedenk mij ook dat wij nog naar beneden moeten. En dan zit er niks anders op om langzaam en voorzichtig naar beneden te klauteren. Het is net een hele lange steile trap. De harde wind maakt het lastiger, zeker met zo'n grote rugzak. Het was misschien wel een goed idee geweest om de rugzak met het bootje naar Memurubu mee te laten gaan. Weer een goed idee op een moment dat er niets aan hebt. Gelukkig regent het nu niet. Wanneer wij beneden staan en achterom kijken, hebben wij beide zo iets van: “zijn wij daar helemaal vandaan gekomen?”

Na zo'n klauterpartij is een korte pauze wel verdiend. Ondertussen zien wij een Nederlands gezin vanuit de richting Memurubu komen lopen. Hoewel, het dochtertje kruipt bijna huilend op handen, voeten en billen naar beneden van de rotsen. De Beseggen moet dit gezin dan nog opklimmen terwijl het al in de namiddag is. Het lijkt ons geen goed idee. Voorzichtig leggen wij uit wat hun nog te wachten staat. Maar wij worden niet geloofd. Zij zijn zelf ervan overtuigd dat zij de Beseggen al lang hebben gehad. Nadat wij vertellen dat wij ’s morgens rond 9:00 uur zijn vertrokken en nu pas hier zijn en dat zij die pukkel in de verte nog over moeten, dringt het tot hun door dat de zij minder ver zijn dan verwacht. Ondanks onze waarschuwing dat zij nog een hele lange weg te gaan hebben gaan zij toch verder. Tja, zelf weten.

Wij gaan ook verder maar dan richting Memurubu. De rest van de route is het dalen en stijgen. Tot onze verbazing komen wij nog een eenzame Noorse wandelaar tegen. Hij moet de trein richting Oslo nog halen. Tja, je gelooft het bijna niet, wij zullen het wel verkeerd begrepen hebben.

Rond 20:00 uur komen wij aan bij de hut Memurubu. Bij de hut gaan wij kamperen, maar voordat de tent opzetten gaan wij eerst in de hut warm eten. Gelukkig zien wij na een tijdje het Nederlands gezin ook binnenkomen. Zij zijn toch zo verstandig geweest om niet door te lopen. Vannacht gaan zij in de hut overnachten en nemen de volgende ochtend de boot terug. Inmiddels begint het te schemeren. Tijd voor ons om snel te tent op te zetten en de slaapzak in te duiken.

Dag 3 - Bootje varen naar Gjende
Vanmorgen kunnen wij het even rustig aan doen. Dat hebben wij wel verdiend na zo’n inspannende dagje Beseggen. Rustig verdwijnt alles weer in de rugzak en in de hut wordt de voorraad proviand weer aangevuld. Er is zelfs tijd zat voor thee en gebak. Om 12.00 uur vertrekt de boot met ons richting Gjendebu. Dit is een hut helemaal op het einde van het meer Gjende. Vanuit Memurubu ben je daar met de boot in ongeveer een half uur.

In reisverslagen van anderen hebben wij gelezen dat je er ook naar toe kunt lopen. Je kunt dan op het eind kiezen tussen twee routes naar de hut. Één route kent een steile afdaling met kettingen. De andere route is een stukje omlopen.

In de hut Gjende bestellen wij nog een lunch. Daarna gaan wij weer verder, maar op dat moment komt er een reddingshelikopter aan vliegen die bij de hut mensen afzet. Natuurlijk blijf je dan even kijken want dat is toch wel een bijzonder gezicht om een helikopter te zien landen op een plek waar eigenlijk helemaal geen plek is om te landen. Één wiel wordt aan de grond gezet en de passagiers moeten het laatste stukje uit de zwevende helikopter springen.

Daarna gaan wij toch echt op stap. Eerst lopen wij wat door het dal bij waterstroompjes langs. Overigens best mooi om bij te kamperen. Toch lopen wij verder omhoog het dal uit naar de plek die wij op de kaart hadden uitgezocht. Bij nader inzien toch niet zo’n heel mooie plek. Wij zitten op de vlakte, het is hoog (1400 m), het is winderig en koud. Héééééél koud. Vlug zetten wij de tent en maken het eten klaar. Daarna duiken wij de slaapzak in. Brrrrrrrrr.