Van bushcraft naar survival en terug naar bushcraft

Wie de verhalen van de jongeren leest van Matties4Ever weet dat er een bijzondere tocht aan komt. Ja ook deze keer was het raak. Een groep heeft getraind voor een buschcraft / survival vakantie in Zweden. Hier en daar een laag bergje als je Oostenrijk al eens gezien hebt. Maar berg is berg alleen staat hier wel heel veel groen op en als je je mond houdt, loop je het risico om tegen een Europese bruine beer aan te lopen. Opzich een uitdaging maar veiligheid is toch wel prioriteit één.

Eigenlijk wil je genieten van de serene rust en mistieke geluiden die later een naam krijgen doordat je weet wat het geluid produceert. Helaas.
We stappen in Eindhoven in het vliegtuig. Opzich al een hele belevenis met alle regels die het vliegen van tegenwoordig met zich meebrengt.
Wanneer je nooit gevlogen hebt wordt de belevenis alleen maar completer. Ik vind het toch lastig en ben nog wel de begeleider van 4 jongeren met een problematiek op de ass-lijn. Voordeel hiervan is dat de jongens ook mijn angst herkennen en aangeven dat het niks voorstelt. Tja, nu voel ik zelf waar ik de jongens wel eens voor zet. Overwinnen van je angsten. Een uurtje verder na het inchecken zit ik in ongeveer 3 minuten op ruim 1000 meter hoogte en nog geen 15 minuten later is dat 2600 meter. Dit verzin je zelf niet maar wordt na alle uitleg en comerciele mededelingen door een man die zich piloot noemt uit gelegd.
Voor ik er erg in heb wordt de landing dan weer ingezet en lijkt alles voorbij. Het vliegtuig stopt en plots gaan alle mensen klappen. Het lijkt er op of ik iets gemist heb en kijk om me heen. Zegt één van de matties, is normaal joh. Ik zeg: als ik mijn auto parkeer gebeurt er toch ook niks of is het bijzonder dat we aankomen en veilig landen of zo. Leuke gedachte voor de terugreis.
We wachten onze tassen op en ik had een tas en reisbewijs voor 25 kilo. In de tassen zaten messen , hakbijlen , firesteels en dergelijke. Tja dat je er mee het vliegtuig in mag kwam ook beetje vreemd op mij ove rmaar in het ruim zou het geen probleem zijn. De mensen pakken hun tassen en direct valt me wat op. De man met uniform kijkt heel gevaarlijk onze kant op en wat je dan denkt wordt waarheid. Je loopt niets vermoedend richting de uitgang en plots vraagt de man in uniform .... Hello sir, whats in the bag ....Tja .... dan komt het vreemd over als je zegt dat er messen en hakbijlen in je tas zitten. Immers hadden ze op Eindhoven niets gevraagd. The bag contains tools for a survival in the inwoods of Zweden, Sir. So are there any wapons in the bag? Ik kijk de man aan en krijg nerveuze trekjes. De man kijkt bloedserieus en ook onze jongeren voelen, zien, ruiken en proeven de spanning. No, whe have expeditionfood so whe don't need to kill any animal. The man kijkt plots wat vrolijker en hopelijk is het een dierenliefhebber en kunnen we doorlopen. Ik heb geen zin om nog eens de tassen open te maken en vervolgens te laat op onze besteming aan te komen. Have a nice week boy's. Thank you sir en spoedig lopen we richting de uitgang .....Dan halen we even de sleutels op van de gehuurde voertuigen.
Eénmaal de auto's in en hup gassen met die bakken. Opweg naar het natuurgebied. Dit bereik je dan ruim 4 uur later en langzaam tijdens het autorijden verlaten de zonnestralen het land van de blondines. We komen aan op de locatie. 1 groot donker dierenbos waar je al diverse geluiden hoort die je thuis niet zo snel hoort en hier dus niet makkelijk kunt thuisbrengen. Het regent pijpestelen en de tent staat niet eens. We zouden 2 dagen gebruik maken van een tent , dan 2 zonder tent en dan weer 2 met tent. Een eenvoudige taak als vuurmalen en tentopzetten wordt direct al lastig. We bemoeien ons er niet mee en zien de eerste problemen naar boven komen na nog geen 30 minuten in de bossen.

We nemen even eentime out. Mannen...we hebben dit vaker geoefend en gedaan. Verdeel de taken en verman jezelf. Onderkomen, vuur en water zijn de eerste prioriteiten. Aan water geen gebrek, kwam met bakken uit de hemel maar niemand dacht er aan dit op te vangen. Wel liepen ze naar de rivier en schepte water uit de stromende beek om op het nog altijd niet aanwezige vuur te koken. Dan hoor je een kreet ..... je denkt ...hee deze is niet goed en je snelt je richting de plaats waar het vandaan komt. Er ligt een kadaver van een Emoe helemaal kaal gevreten. Aan de sporen kun je zien dat dit dier gevochten heeft voor het leven omdat zijn poten uit het karkas zijn gerukt. Ook een deel van het been ligt ongeveer 25 meter verder.
Kijk mannen ....bewijs dat er wild zit wat dit dier in deze grote neer gewerkt heeft en opeet. Niet schrikken maar werken aan vuur om de wilde dieren weg te houden.
In het gebied waar we zitten leven beren, pofadders, zwijne , lynxen, emoes, wolven en nog een paar dieren waarvan je denkt ..... deze heb ik eerder gezien ....en refrereert terug naar de dierentuin.
Uiteindelijk is er vuur, vers water en is de slaapplaats gereed. De nachtrust kan beginnen, ondaks dat het al 01.00 uur is.
De volgende ochtend volgen we nog wat lessen tot aan de avond aan toe want de dag daarna kunnen we de tent inleveren en ruilen voor een eigen gemaakte slaapplaats. Dan volgen er 48 uur van een survival en volgen we geen lessen meer en kun je het doen met de kennis die je hebt opgedaan de afgelopen periode. Buschcraft wordt dus een ultermate survival. De jongeren maken hun kamp, zorgen voor voedsel wat daar overal groeit. Zweden is net een enorme fruitsaladebak met ontzettend veel wandelende BBQ artikelen. Moet je ze wel kunnen vangen.
De 24 uur wordt stevig aangegaan en midden in de nacht, uur of 02.30 schrik ik me een ongeluk. Ik maak me maat wakker en geef aan dat we midden tussen het wild liggen. Ik kijk buiten mijn gefabriceerde slaapplaats en bedenk me net dat de veiligheid van een bubker misschien prettiger geweest zou zijn. Maar het maakt het wel spannend. Met een zoeklamp schijn ik door de bossen en je ziet nog net wild wegrennen warvan je niet meer kunt zien wat het was. De jongeren liggen in een nog minder comfortabel onderkomen en zie dat hun vuur uit is. Een kolendamp zou genoeg moeten zijn om de dieren weg te houden maar vuur vind ik beter. Ik maak één van de mannen wakker en die schrikt zich een ongeluk .... grijpt naar zijn mes ...ho ho ....ik ben het ... O gaat zitten en zegt o shit het vuur . Okee. Ik vertrek weer naar mijn slaapparadijs en probeer nog wat rust te pakken. Ik ga stoer liggen net alsof ik heel diep in slaap ga vallen maar het verhaal van onbekend wild blijft door mijn hoofd spoken. Ik ben wel wat gewend maar beren om me heen is toch wel wat anders. Je denkt tenslotte meteen het ergste om ook met stoere verhalen terug te komen.

Daglicht valt het kamp binnen tussen de bladeren door. Even verderop hoor je hoe wild het water stroomt van de regen van de dagen ervoor. Dan plots een hoop herrie en gekrijs .... je zou een hartberoerte krijgen je denkt minstens dat je overvallen wordt door een kudde mariboes ...maar ja die leven hier niet. 2 grote zwarte spechten krijssen om hun territorium en krijsen door ons kamp heen. Gelukkig was het niet tegen ons gericht maar tegen elkaar. Dan wordt het duidelijk. Zijn Zweedse schone zat heerlijk op een tak en werd verleid door de indringer. Echter de dame had gepaste intresse getoond maar ja een jaloerse echtgenoot piktte het niet. Dus krijsen als een halve gare om het hardst en de grootste schreeuwerd wint. Geweldig om zo wakker te worden. Alleen als ik dan kijk naar de klok is het nog geen 05.00 uur. Tja toch maar opstaan en dan de dag aangaan. Vuur opstoken tot kookhoogte en water warmen voor een heerlijk bakkie thee. Sparrenthee wel te verstaan, versgeplukt rijk aan vitamine C. Daarna heerlijk versgeplukte bosbessen met wat weegbree en 7blad. Tja 4 sterren hotel is niet in de buurt maar wel heerlijk zuiver en in alle rust. Feestende menigte en hossende dronkkelappen is niets voor mij, gillende beren ook niet.
Eens kijken of we sporen kunnen vinden van wat er door ons kamp trok. De buscraft master ligt nog te ronken in zijn tentje ....die was mee voor als het spannend werd en ter zake deskundig ....nemen we altijd mee voor onderweg. Ik kijk naast zijn tent en zie daar een bolus liggen van ongeveer bij elkaar een anderhalve kilo. Dit kon niet van iemand zijn maar van wat. Na een andere inspectie bleek het een emoe hoop te zijn. Bijelkaar gevallen grote grove strontballen lagen op nog geen halve meter naast de tent. De bushmaster wordt wakker van de humor en gelach en komt kijken. Hij kijkt nog een keer en bedenkt zich dat het eigenlijk niet kon. Hij gaf aan ik heb kool uitgestrooit en ...... pffffff Een blik van ongeloof maakte grote indruk als ook een kenner verbaasd raakt.
De dag gaat verder en de survival gaat verder. De dagen vullen zich met prachtige, zware, afzien momenten afgewisseld met lach, humor en traan.
Eindelijk komt het sein dat de survival er op zit. Direct wordt er een aanval gemaakt op de noodrantsoenen. De bushmaster kijkt mij en mijn collega aan en kijkt op de kaart. Ik kijk terug en kijk naar mijn collega ....voor de bushmaster ademhaalt zeg ik JA is goed.

We pakken in in enkele minuten daar waar we uren bezig waren geweest om op te zetten. We vertrekken en nog geen 25 minuten verder pakken we uit aan een giga meer. In 15 minuten staat de tipie en hebben we vuur en bijna gekookt water. Waar komt dit vandaan ..... hoeven niets te zeggen en alles klopt. Daarna stappen we een bergmeer in ...... mijn adem stokt , mijn hart slaat over terwijl de jongensgewoon doorlopen. Ik kijk naar mijn collega en denken het zelfde ....we worden te oud voor deze shit. We zwemmen een rondje en maken etenklaar en maken ons op voor de nacht. De zonsondergang is een show van God die laat zien hoe mooi en vredevol de wereld is en dan besef je dat je ondaks dat je echt primitief zit de rijkste man van de wereld bent met een groep gasten om je heen tussen de 17 en 18 jaar met een psy -stoornis. We gaan even zitten en kijken rustig naar de zon en bijna betoverend zakt deze weg in het water. Wat opvalt is dat het niet helemaal donker wordt. Ja dat heb je hier ...bedenkend dat het in de winter andersom is.

De volgende ochtend wodren we wakker en rapen frambozen en wilde bosaardbei. Een waar genot om dit op je cracker te mogen smeren. Een bakkie oploskoffie en de geur van vers bos trekt door je neus als een oceaan van geestelijke vitamine. De jongens zien er ondaks hard werken uitgerust uit. Vandaag gaan we op toer naar paddestoelen wat al snel een heel specialistisch vak blijkt te zijn die ik niet door heb. De jongens hebben het redelijk door en vinden de ene na de andere die je kunt eten. echter kunnen we ze niet eten omdat er wormpjes in zitten. De tijd van het jaar is nog niet goed genoeg om ze als maaltijd te nemen. We maken een vlot geheel naar eigen idee en proberen daar het meer mee op te trekken. Ook dat is een bezigheid die al gauw tot uitdaging gepromoveerd wordt. Er wordt stevig samengewerkt en na een uur of 4 bouwen hebben we een vaartuig gemaakt van boomstammen, in elkaar gevlochten wortel en touw. Een rondje wordt gemnaakt en dan horen we ...VERZAMELEN. O ...de bushmaster roept. Deze had even een moment voor zichzelf gezocht en was opzoek gegaan naar wat leuks en gevonden. Nog geen 75 meter naast onze verblijfplaats staan wolvenpoten in het zand. Groter dan mijn handen en vooral heel veel. Een snelle blik laat aangeven dat er ongeveer 15 in de groep moeten hebben gezeten. Ook wilde zwijnen poten en vermoedelijk lynxafdrukken stonden in het zand. Even verderop emoepoten en van diverse vogelsoorten. Ongelooflijk. Plots roept één van de mannen, maar wij hebben hier geslapen ....en hier .... JA ...dat klopt. De bushmaster keek ook zorgelijk en gaf aan de nacht bij ons door te brengen. Alleen ben je te kwetsbaar en moet je niet willen. We doen veel maar niet onze veiligheid in de waagschaal zetten.

De laatste nacht breekt aan .... de volgende morgen snel opbreken, rijden en naar het vliegveld.
Nu hadden we veel sporen gezien, enkele dieren mogen ontmoeten die in de gidsen benoemd zijn als ware bewoners van het woud van Zweden. Echter ontbrak het ons nog aan één ding. De mooie blonde Zweedse schone .... waar was die .....
we komen aanrijden bij een bouwmarkt nemen nog wat goedkoop enkele gereedschappen mee en bergen deze op in de tas. Terwijl u dit leest voelt u vast aankomen wat er gaat gebeuren. Maar nog niet. Achter de kassa beetje depresieve medewerkers die moeten werken op zondag. Ja is normaal daar ...alles 7 dagen per week open en ...alleen mannen. We komen aanrijden bij het vliegveld en parkeren even de auto om de spullen uit te laden en daar staat ze. Wekelijk een geschenk uit de hemel. Een mooie dame met een strak pak aan en lange blonde manen. Het figuur van een engel en het moest een geschenk van God zijn. Langzaam komt ze naar ons toe gelopen en kijkt ons ook bewust aan. Haar glimlach gaat van oor tot oor en oogt erg vriendelijk. Niets is te groot en niets is te klein aan haar. De jongens worden zenuwachtig en ja na 6 dagen in een donker woud met alleen maar wilde dieren vraagt ook een jongenslichaam om andere zaken. U wilde dit ook lezen dus schrijf ik het ook maar op ook. Gewoon ...we zijn man en zo gaat dat dan. De gene die getrouwd zijn kijken ..... ja ook gewoon en niet om. Ik maak nog een kwasie leuke opmerking zo van ...zolang ik geen staar heb of blind ben mag ik getrouwd zijn maar kijk wel. De dame komt dichter bij ....en al gauw lijkt haar kleding op een uniform. Nu heb ik wel een paar fantasieën en deze hoort daar wel bij. Een stevige koppel op haar heupen geeft de details aan van haar lichaam op die hoogte. Daaraan hangen handboeien, pepperspray, wapenlat een portofoon en een soort van driehoeksleutel. Ik dacht nog heel even ...... beter van niet dat ik dat opschrijf maar je kon er beter mee in bed leggen dan met 40 graden koorts. Ook ik had 6 dagen in de bossen doorgebracht. Plots begint ze te praten terwijl ze nog onze kant aan het oplopen was. Een stem van een bouwvakker komt uit haar keel en geeft aan dat we heel snel onze auto moeten verplaatsen anders zou het geld gaan kosten. Het was forbidden to park on this side of the road and also the other side. Haar stem klonk alsof er jaren van whisky over heen gevloeid was inclusief zware shage die licht uitgedroogd was en toch opgerookt is.

De hele vakantie was een daverend succes, geweldig met alles er op en er aan. Alles wat we de jongens hadden voorgehouden over beren en dieren en honger en vermoeidheid en ga zo maar door. Alles was werkelijkheid. Het verhaal van de Zweedse schonen viel dan toch wel heel zwaar tegen.
Ondanks deze afknapper checkten we in en konden toekijken op een wereldvakantie in Zweden tussen de bergen van Maingskloten bo. Reste ons nog 1 ding na een koude douche van de Zweedse schone. VLIEGEN.
Angst bestond niet meer na de avonturen, maar dit kreeg een andere wending. Het vliegtuig geeft gas en laat de remmen los . Slingerend rijden we over de baan en duurt mij te lang voor we "los "zijn. Uiteindelijk gaan we los en enkele seconden later vliegen we rakelings over de boomtoppen zo lijkt het. Ik krijg onderweg toch een paar keer last van mijn admehaling. Niemand heeft het door en de tijd loopt door .... in Nederland blijkt het weer minder te zijn maar hebben wij tijdens het vliegen weinig last van. De landing wordt ingezet. Ik kijk links en rechts ...we zaten op de stoelen met veel beenruimte ...bij de vleugels dus . Ik ben zo scherp dat ik links en rechts uit het raam kijk. Ik zie de vleugels naar links en rechts schommelen. Ik zou zweren dat de piloot dronken is. De heenweg had ik dit niet meegemaakt en het beviel me niks.
Ik kijk in de rondte en zie dat de bushmaster zijn riem nog eens aantrek. Mijn bloedruk stijgt en ging verder dan de ontmoeting met de Zweedse schone. Mijn hart sloeg enkele malen over en je zit te wachten tot de wielen de baan raken.
Dan ...PATS PATS ....een klap aan zowel de linker kant als de rechter kant. We zijn scheef aangekomen en klapte zo hard op de baan dat je jezelf heel snel afvraagt en dan nu rechtdoor rijden motor uit en klaar en dan heel snel open die deur. We staan stil en dan denk je gaat nu weer iedereen klappen? Nee ...niemand ....... zo eindigt dan het avontuur op Eindhoven.
Veel zullen denken nou in een bos met beren en beesten ....mij niet gezien. Mijn grootste angts .....het vliegtuig ..........