Rifugio Agostini met het rode dak

“Oh wat is het hier toch mooi”….woorden die ik regelmatig herhaal als ik door de Brenta Dolomieten in Trentino loop en woorden die mijn dochters inmiddels kunnen dromen. Dit keer een wandeling door Val d’Ambiez, gelegen in het natuurpark Adamello Brenta en onderdeel van het UNESCO Werelderfgoed. 

Tekst Sytske Maaijen, Foto:'s Sytske Maaijen & Roberto Cornella

Val d’Ambiez

Veel wandelingen door de Brenta Dolomieten starten vanuit Andalo, Molveno, Val Rendena bij Pinzolo of Madonna di Campiglio. Aan de zuidzijde ligt echter het pittoreske dorpje San Lorenzo in Banale, waar je zeker eens door het oude centrum moet wandelen, op weg naar Val d’Ambiez. Vandaag wandel ik samen met mijn dochters naar de berghut Rifugio Agostini. Een tip voor bezoekers: neem een jeep vanaf Località Baesa naar Rifugio Cacciatore, aangezien dit eerste stuk eentonig en lang kan zijn. Zo ben je meteen op hoogte en is de berghut ook met kinderen goed te bereiken. 

Jeep tour

Onze chauffeur, Tiziano, brengt ons veilig door de vallei omhoog. De weg is smal en bochtig, maar het uitzicht wordt steeds spectaculairder. Na ongeveer twintig minuten bereiken we de hut Cacciatore op 1.821 meter, waar mijn dochters meteen de hond van de huttenwaard knuffelen. Terwijl ik van het adembenemende uitzicht geniet, zien we het rode dak van ons doel van de dag: Rifugio Agostini, tussen de granieten toppen, waaronder Cima Tosa (3.173 m. Na een kop koffie beginnen we aan onze wandeling via route 325.

De lucht is strakblauw en de zon schijnt fel terwijl we tussen de geurende struiken omhooglopen. We bewonderen de enorme variëteit aan bloemen tussen het gras. Na zo’n drie kwartier wandelen, wordt de hut Agostini met zijn opvallend rode dak tussen de imposante toppen van de Brenta goed zichtbaar. 

Fossielen 

Onderweg komen we langs een rotsig plateau met diepe scheuren, een herinnering aan het feit dat dit gebied miljoenen jaren geleden de zeebodem was. Onderweg kun je de ‘Cimitero dei Fossili’ (begraafplaats van fossielen), op twintig minuten van de route, bezoeken. De hut Agostini inmiddels gehuld in lage wolken bereiken we ruim een half uur later. De temperatuur daalt snel en ik kijk nog eens om naar de gigantische rotsblokken achter de hut. Later hoor ik dat die in 1957 van de rotswand Jandl zijn afgebroken. Gelukkig was er toen geen schade aan de hut. In 2014 had de hut minder geluk en moest na een lawine gerenoveerd worden.

Mijn dochters, Grete en Noora, ontdekken sneeuwvelden maar onze hongerige magen sturen ons naar binnen. Huttenwaard Roberto verwelkomt ons met een knapperend haardvuur en heerlijke geuren vanuit de keuken. Hij vertelt ons over de geschiedenis van de hut, die vernoemd is naar de berggids Silvio Agostini, die in 1937 verongelukte.

Warm welkom

De hut heeft 54 bedden en is door zijn ligging een populaire bestemming voor wandelaars en klimmers. Reserveren is dus aanbevolen. We genieten van heerlijke pastagerechten zoals gnocchi en sberlette, en sluiten af met een verse strudel. Buiten is het zicht inmiddels slechter geworden, en we ritsen onze vesten dicht voor de terugweg via route 325b naar hut Cacciatore. Onderweg zien we marmotten en mijn dochters houden mij voor de gek door te zeggen dat ze beren hebben gezien. Dit keer geen echte maar stenen die op beren lijken.

Na ruim een uur wandelen zijn we terug bij het startpunt. De jeep staat al klaar om ons op te pikken. Even twijfelen we om bergboerderij Malga Senaso te bezoeken, gerund door een moeder en haar twee dochters, maar dat bezoek bewaren we voor de volgende keer.

Waar:

• Trentino, Val d’Ambiez onderdeel van Dolomiti Paganella 
• Start San Lorenzo in Banale - Località Baesi parkeerplaats en vertrekpunt jeeps.
• Gelopen route: Rifugio Cacciatore - 325 - Rifugio Agostini - 325b naar Rifugio Cacciatore.
• 600 hoogtemeters - totale looptijd 2,5 - 3 uur. 
• Wandeling voor hele gezin mits enige wandelervaring - hut geopend vanaf 20 juni tot eind september