Verhaal achter de foto: Matterhorn Smurrie, Wallis, Zwitserland

De Matterhorn die reflecteert in de Stellisee geeft misschien wel het mooiste en meest karakteristieke beeld van de Alpen. Het is in ieder geval een klassieker geworden, maar tegelijkertijd ook een cliché. Dat ding is uit zoveel hoeken en standen op film en sensors gebrand en al bij de meest schitterende lichtomstandigheden dat het erg moeilijk is een beeld te creëeren, dat nog iets toevoegt aan deze onuitputtelijke reeks. Toch ga ik een poging wagen.

Tekst en foto: Frank Peters

De Matterhorn fotograferen bij zonsondergang en zonsopkomst

Mijn idee is om bij zonsondergang, tijdens de maanverlichte nacht en bij zonsopgang te fotograferen. Slapen komt later wel weer. Helaas zijn de omstandigheden rond de zonsondergang bedroevend. Alleen maar dikke wolken, die het uitzicht op de Matterhorn wegnemen. Ik maak wel foto's als er af en toe een deel van de berg tevoorschijn komt, maar het blijft blauwe en grijze smurrie.

De nacht levert veel mooiere beelden op met een prachtige sterrenhemel boven de berg der bergen. Ook de zonsopgang is prachtig met sfeervolle mistflarden en de warme kleuren van het eerste licht. Ik sta te stuiteren van blijdschap. Na de moeizame start is het toch nog goed gekomen.

Als ik thuis op de computer door de beelden scrol, zie ik echter dat de smurrie foto's een heel eigen karakter hebben. Dreigend, donker, mysterieus! Een niet alledaags beeld van de Matterhorn. Juist datgene waar ik naar op zoek was, maar in eerste instantie heb gemist. Nu ik het zie stort ik me met volle overgave in de smurrie, mijn eigen bijdrage aan het cliché.