The endless winter; waar blijft die zomer?

Een paar weken na de examens valt er een envelop op de mat met als afzender het ministerie van sport. Gespannen scheur ik 'em open en tot m'n grote opluchting tref ik de tekst 'reussite' bovenaan de brief. Ik ben dus geslaagd voor het tronc commun, het theorie gedeelte van de Franse sportopleidingen! De schriftelijke examens in het Frans waren best pittig en ik ben dan ook opgelucht, blij en best een beetje trots dat ik nu ook dit onderdeel in de knip heb.

Een fantastische winter

De afgelopen winter stond het project 'hoe word ik erkend berggeit' wat betreft de opleiding even op een laag pitje. Maar in de praktijk gaat het natuurlijk gewoon door. Het was misschien niet de strengste winter in jaren, maar wel eentje met record hoeveelheden sneeuw. We hebben dan ook een fantastisch winterseizoen gehad, met meer sneeuw dan zon en meer poeder dan piste. We begonnen het winterseizoen met een geweldige sneeuwschoenwandeling rondom het gehuchtje la Rosière, net boven Samoëns. Heerlijk is het om af en toe het skigebied te laten voor wat het is, de drukte te ontsnappen en een maagdelijk poederveld te doorkruisen op raquettes in plaats van een snowboard. De backpack gevuld met een broodje stok, lokaal kaasje en worstje en natuurlijk een goeie fles Apremont. Ik kan er echt een sport van maken om dé perfecte picnic-spot te vinden, liefst in de zon en met het mooiste uitzicht over de vallei. Dit leidt soms tot wat frustratie bij mijn vrouw Jessica. “Maar schat deze stek is toch veel mooier als die boomstronk langs het pad in de schaduw?” klinkt het verdedigend als we dan eindelijk aan de langverwachte picnic kunnen beginnen.

Kennis door meters

Als accompagnateur is spé dien je ook kennis op te doen over sneeuwtypes, het weer en natuurlijk over lawinegevaar. Tijdens een winter als deze, waarin de sneeuw wekelijks met bakken uit de hemel kwam, kun je veel bijleren. In de gondel naar boven check ik op mijn Iphone het laatste lawinebericht en boven aangekomen zie je allerlei vermelde zaken in de praktijk voorbij komen. Overhangende corniches, verse sneeuwlawines en windsignalen die een indicator voor gevaar zijn. Tot mijn grote plezier merkte ik ook op dat berggidsen me opeens serieuzer begonnen te nemen. Ze zagen met niet meer als die Hollander uit les Pays-Plat, maar als import-local die bezig is te investeren in een stuk bergkennis. Ze beginnen opeens hun waarnemingen met me te delen en vragen af en toe wat ik denk van een bepaalde afdaling. Het is net als met autorijden; het is belangrijk om theoriekennis op te doen en af te sluiten met een examen, maar het belangrijkste om écht te leren autorijden is het maken van meters. Zo is het ook in de bergen; het meeste leer je in de praktijk tijdens tochten op ski's, raquettes, wandelschoenen of op de mountainbike.

Skitoeren en splitboarden

Dé ultieme manier om 's winters de puurheid van de bergen te beleven is door het onderbinden van toerski's of splitboard. Gemiddeld probeerde ik eens per week op pad te gaan met een vriend of vriendin om op eigen kracht een mooie piek te bestijgen en deze na een welverdiende pauze door de maagdelijke sneeuw af te dalen. Uren achter elkaar schuifel je in gedachten verzonken door de sneeuw. Af en toe kom je jezelf (en de man met de hamer) tegen en het geeft een heerlijk en voldaan gevoel om uiteindelijk je doel en die top te bereiken.

The endless winter

Het is nu inmiddels mei en hoewel het heel even voorjaar is geweest, lijkt de zomer nog ver weg. De afgelopen dagen viel er sneeuw vanaf zo'n 1000m wat zorgde voor ongekende contrasten; verse sneeuw met licht groene voorjaars blaadjes aan de bomen. Vanaf 1600 meter ligt er nog volop sneeuw en het ligt meer voor de hand de ski's te waxen dan de wandelschoenen te poetsen. (foto 2-6) Rond het laatste weekend van mei zijn we nog twee keer op pad geweest (zie foto 2 en 3) op het splitboard en troffen in Flaine mid-winterse condities boven de 1800 meter! We maken ons inmiddels wel een beetje zorgen over de transalps mountainbiketrips zoals de Tour du Mont Blanc en Chamonix – Zermatt die wij vanaf half juni aanbieden. Op de bergpassen boven de 2000 meter zal er in juni nog zeker een dikke meter sneeuw liggen...

En nu de langverwachte zomer!?

Deze zomer staat voor m'n opleiding tot accompagnateur des montganes het stagegedeelte op het programma. Het is nog even spannend totdat mijn beoogde maître de stage het contract daadwerkelijk heeft getekend. Maar zodra dat gebeurd is mag ik deze zomer met gasten op pad. Het is de bedoeling om deze zomer minimaal 20 bergtochten met groepen te gaan lopen en te beschrijven in een logboek. Verder staat er tijdens de eerste 2 weken van juni weer een opleidingsdeel op de kalender en mag ik me in le Grand Bornand melden voor de connaissances fondamontales. Na deze geweldige (endless) winter ben ik erg benieuwd wat de zomer ons gaat brengen; ik heb er zin in! Het belooft een druk seizoen te worden met natuurlijk ons AlpAdventures reisprogramma, m'n opleiding en stage en de Envirotrek die we jaarlijks samen met Respect the Mountains in Samoëns organiseren...

Kom maar op met die zomer; vive les montagnes (vertes quand même)!